با دانایی می‌توان نیروهای منفی را تبدیل به نیروی مثبت کرد

جلسه نهم از دوره چهارم جلسات لژیون سردار همسفران نمایندگی امین قم با استادی راهنما همسفر طیبه، نگهبانی همسفر بهار و دبیری همسفر معصومه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه 11 خردادماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۴:۳۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که یک بار دیگر اذن به من داده شد تا به این مکان مقدس بیاییم و خدمت شایسته انجام بدهم، از ایجنت محترم خانم آرزو و نگهبان جلسه خانم بهار تشکر می‌کنم. دستور جلسه این ماه در رابطه با «قضاوت و جهالت» است، این دستور جلسه دقیقاً مانند دستور جلسات دیگر کنگره ۶۰ دارای تأمل و تفکر عمیقی است که از دو بخش تشکیل شده است.

قضاوت کردن در واقع جزء نیروی‌هایی است که خداوند در وجود تک تک ما انسان‌ها قرار داده است، مثل نیروهای قیاس، محبت و حتی نیروهای منفی خشم،کینه و... که ما می‌توانیم با رشد دانایی‌مان این نیروی منفی را به نیروی مثبت تبدیل کنیم و انرژی بگیریم. تا زمانی که زندگی و اعمال خودم را قضاوت کنم هیچ مشکلی پیش نمی‌‌آید و کمک می‌‌کند که من بتوانم زندگی خود را  بهتر اداره کنم. مثلاً روز خود را می‌خواهم شروع کنم که امروز کجا بروم یا نروم؟ قضاوت می‌کنم و حکم را صادر می‌کنم، آیا به کنگره ۶۰ بروم یا نروم؟  این‌جا من قضاوت و قیاس انجام می‌‌دهم و حکم را صادر می‌کنم و کار انجام می‌شود تا این مرحله هیچ مشکلی  پیش نمی‌آید.

آقای مهندس فرموده‌اند: «شخصی که قاضی است و درس آن را خوانده است و حتی برای آن کار درآمد کسب می‌کند، گاهی اشتباه می‌کند». در حیطه کنگره ۶۰ راهنما در لژیون خود باید روی رهجوهایش قضاوت داشته باشد تا بتواند آن رهجو را احیاء کند. راهنما چگونه قضاوت می‌کند؟ وقتی رهجو با حال خراب، ناامیدی و استرس می‌آید، قطعاً من باید بدانم که مشکل رهجو عدم جهان‌بینی است، این‌جا من قضاوت می‌کنم و حکم را صادر می‌کنم و شروع به آموزش دادن به رهجو می‌کنم تا به تعادل لازم و حال خوش برسد.
وقتی رهجو حرکت می‌کند، راهنما روی مشکل رهجو قضاوت و زوم می‌کند، توصیه‌های لازم را به رهجو می‌دهد. راهنما قضاوت می‌کند چون یک جایگاهی دارد و دوره آموزشی را گذرانده است. اگر ما بخواهیم بدون آگاهی و دانایی جایگاه خودمان را فراتر از چیزی که هست بگذاریم، مشکل ساز می‌شود. اگر من بدون آگاهی در مورد کسی قضاوت کنم این باعث می‌شود انرژی از من گرفته شود.

بخش دوم در مورد جهالت است که به معنی، جهل و عدم دانایی است. انسان‌هایی که نه کاملاً دانا و نه کاملاً نادان هستند. در کنگره ۶۰ همسفر یا مسافر وارد می‌شود، در ابتدا گوش به فرمان راهنمای خود می‌دهد و در انتها برای امتحان کمک راهنمایی آماده می‌شود و هدف این است که در آینده دستگیر دردمندان کنگره ۶۰ شود. در این‌جا جهل میانه است وقتی یک رهجویی به کنگره می‌آید و بعد از یک مدت کوتاه ‌می‌گوید، من تمام این آموزش‌ها را می‌دانم و نیاز به این آموزش‌ها ندارم و خودش را دانای مطلق می‌داند، کم کم از مسیر کنگره فاصله می‌گیرد و در جهل و نادانی خودش فرو رفته می‌رود. ان‌شااللّه همگی ما بتوانیم از آموزش‌های کنگره ۶۰ استفاده لازم را ببریم و ارزش این مکان مقدس را بدانیم.

مشارکت ایجنت گروه خانواده خانم آرزو:

زمانی‌که دستور جلسات کنگره دو بخش است، نقطه مقابل هم می‌با،شند و رابطه معکوس دارند.
قضاوت کردن خوب و بد داریم. اگر کارهایی مربوط به خودمان را  قضاوت کنیم، باعث می‌شود تا عملکرد بهتری داشته باشیم. مواقعی که من در جایگاهی هستم و یک حرفی به کسی می‌زنم و بعداً خودم روی آن عکس‌العمل فکر کنم، آیا این کاری را که انجام داده‌ام تاثیر مثبت داشته است؟ یا حال آن طرف خراب شده است؟ وقتی خودم را آنالیز و قضاوت کردم، سعی می‌کنم که دفعات بعد در صحبت‌هایی خود تجدید نظر کنم، اگر اشتباه بوده است، آن را تغییر بدهم و اگر هم به این نتیجه رسیده‌ام که باید آن کار را انجام می‌دادم که ادامه می‌دهم.

اگر ما در لحظه زندگی کنیم، هیچ وقت دیگران را قضاوت نمی‌‌کنیم، وقتی من از یک موضوعی در آن لحظه ناراحت نشوم، روی آرامش من تاثیر زیادی دارد و به چیزی که نیاز نیست فکر نمی‌کنم و انرژی هم از دست نمی‌دهیم.

استاد امین می‌فرماید: «ذهن مثل ذره بین عمل می‌کند و زمانی که به یک چیز کوچک زیاد فکر می‌کنید، باعث بزرگی آن  قضیه می‌شود و می‌بینید که ارزش نداشته است، مشکل بزرگ می‌شود و ممکن است رابطه را به هم بزند یا اتفاق‌های بدی را رقم بزند». آموزش گرفتن یک طرف قضیه است و کاربردی کردن طرف دیگر قضیه است، پس من یاد بگیرم که آموزش را کاربردی کنم، در غیر این صورت فقط حفظ کنم و نتوانم آن را اجرایی کنم، در ادامه احساس عذاب وجدان بیشتری دارم و این باعث می‌شود که من بیشتر روی خودم کار کنم.

استاد امین می‌‌فرماید: «آموزش‌ها به دلیل این است که من در خودم بگردم و پیدایش کنم، مثلاً اگر در مورد منیت صحبت می‌کند، باید منیت را در درون خودم پیدا کنم»، ولی گاهی اوقات ما به اشتباه برداشت می‌کنیم، وقتی این مطالب را یاد می‌گیریم، در درون بقیه افراد دنبال منیت می‌گردیم.

هر کسی هر سی‌دی که گوش می‌دهد، یاد می‌گیرد در زندگی در شرایط خاص آن را کاربردی کند و در هر شرایطی تک تک این آموزش‌ها جلو چشم ما می‌آید که اگر بتوانیم در آن‌جا موضوعی را که باید اجرا کنیم، یواش یواش با تمرین دیگر نیازی نیست برای آن کار زحمت زیادی بکشیم.

افرادی هستند که وضع مالی خوبی دارند، ما در زندگی آنها نیستیم، شاید چاله‌های زیادی برای خود دارند ولی ما می‌گوییم طرف پولدار است و او را قضاوت می‌کنیم.‌ ما در کنگره یاد گرفته‌ایم که بخشیدن یک آگاهی می‌خواهد و اگر آگاهی نداشته باشیم، بخشیدن نیست. قضاوت از ما انرژی می‌گیرد و خوب است که انجام ندهیم. ما از چیزهای کوچک آرامش می‌گیریم، اگر چیزهای کوچک که به چشم ما نمی‌آید از آنها چشم پوشی کنیم و انجام ندهیم واقعاً آرامش را می‌گیریم.

تایپ: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر معصومه، عضو لژیون سردار
عکاس: همسفر نسرین مرزبان خبری، عضو لژیون سردار
ویراستار: همسفر زهرا خدمتگزار سایت، عضو لژیون سردار
ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر رضوانه، دنور
همسفران نمایندگی امین قم