قضاوت کار ما نیست

دوازدهمین جلسه از دوره هفدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی اسبیکو، با نگهبانی مسافر ولی، استادی مسافر شمس‌الدین و دبیری مسافر حمید با دستور جلسه «قضاوت و جهالت»  روز سه‌شنبه ۱۲ تیر ساعت ۱۷ آغاز  به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان شمس‌الدین هستم یک مسافر، خداوند را سپاسگزارم که یک‌بار دیگر توفیق ایجاد شد که بتوانم در این جایگاه قرار بگیرم، از آقا ولی و دبیرشان آقای حمید تشکر می‌کنم که به بنده اجازه دادند که در این جایگاه قرار بگیرم، آموزش بگیرم و خدمت کنم ابتدا چهاردهمین سال رهایی آقای رضا بهرامی راهنمای عزیزمان که پایه‌گذار کنگره ۶۰ خرم‌آباد هستند را به ایشان تبریک می‌گوییم و امیدواریم که در تمام مراحل زندگی سلامت و تندرست باشند، انشاالله که بتوانیم در روز پنجشنبه یک جشن درخوری برای ایشان برگزار نماییم. رهایی‌های شعبه را به دوستان تبریک می‌گویم رهایی‌های ویلیام وایت و OT را تبریک می‌گویم، امیدوارم در سفر دوم سفر خوبی داشته باشند و بتوانند از خدمتگزاران کنگره ۶۰ باشند و اما در مورد دستور جلسه قضاوت و جهالت، ما ۵۲ تا دستور جلسه در طول سال داریم که همه جهان‌بینی هستند؛ ولی یک سری از آنها کاربردی است و برای درمانمان لازم و جزو ضروریات محسوب می‌شود، یک سری دیگر آموزشی هستند که ما باید آنها را یاد بگیریم و در تمام مراحل زندگی آنها را به کار بگیریم قضاوت و جهالت، هم در زندگی شخصی به کار می‌رود که بیشتر در بیرون ما به کار می‌بریم و اینجا کمتر به کار می‌رود معمولاً قدیم این روش عرف بود که هر کس هر کسی را در یک مسیری می‌دید در موردش قضاوت می‌کرد و تا چیزی در موردش می‌دید فوراً می‌رفت می‌گفت و می‌گفت بله فلانی فلان کار را کرد و یا می‌خواهد فلان کار را بکند نتیجه می‌گرفتیم و حکم صادر می‌کردیم برای نفر، من یک روز یک جایی یک حدیثی را از یکی از بزرگان روی دیوار خواندم چند سال پیش که نوشته بود حتی اگر شب گذشته یک نفر را در حال انجام یک خطایی دیدی صبح روز بعد در موردش قضاوت نکنید شاید توبه کرده باشد ما معمولاً می‌آییم می‌گوییم ۱۰ سال پیش فلان شخص فلان خطا و فلان اشتباه را کرده است، ما با همان چشم که ۱۰ سال پیش می‌دیدیمش می‌آیم قضاوتش می‌کنیم که این اشتباه است؛ چون قضاوت کار ما نیست قضاوت کار بسیار سخت و دشواری است اولاً قضاوت کار خداوند است و کار ما نیست دوم قضاوت مال کسانی است که درسش را خوانده‌اند مثل قاضی‌ها، یا نیروهای نظامی و انتظامی اظهارنظر می‌کنند قضاوت کار هر کسی نیست؛ چون کسی که قضاوت می‌کند نقطهٔ مقابلش جهالت است کسی که قضاوت می‌کند؛ یعنی من نادان هستم؛ یعنی منیت، ترس و ناامیدی را دارد که می‌شود مثلث جهالت که همه دوستان مطالعه کرده‌اند وقتی من در مورد دیگران قضاوت کردم؛ یعنی نقطه مقابلش جاهل هستم و جهالت دارم پس قضاوت‌کردن کار هر کسی نیست باید رعایت بکنیم و احترام دیگران را داشته باشیم قضاوت مفهومش مشخص است در مورد یک شخصی می‌آییم اظهارنظر می‌کنیم که فلان کار را کرده است فلان اخلاق و فلان رفتار را دارد.

درصورتی‌که ما نمی‌توانیم قضاوت کنیم حالا بعضی مواقع هم اظهارنظر می‌کنیم که این هم اشتباه است؛ چون اظهارنظر هم کار ما نیست اگر در جایگاهی قرار بگیریم که بتوانیم اظهارنظر کنیم در آن موقع هم باید اظهارنظر درستی بکنیم یک‌طرفه قضاوت نکنیم و طرف را محکوم کنیم پرس‌وجو کنیم تحقیق کنیم ببینم آن طور اتفاقی افتاده است اگر در جایگاهی قرار بگیریم که باید اظهارنظر کنیم باید این کارها را بکنیم بعضی قضاوت‌ها هم هستند قضاوت‌های عجولانه که ما انجام می‌دهیم نسبت به دیگران قضاوت عجولانه یعنی من در جایگاهی هستم قاضی‌ام یا هر شغلی دارم مسئولیت دارم که در مورد یک کاری قضاوت کنم باید اول تحقیق کنم جستجو کنم بررسی کنم و بعد رأی‌ام را بدهم و نظرم را عجولانه ندهم و یک‌طرفه رأی‌ام را صادر کنم، قضاوت کنم و حکمی را صادر کنم؛ بعضی قضاوت‌ها هم که می‌شوند جز دسته فضولی، فضولی چیست؟ مثلاً من آمده‌ام کنگره یک تازه‌وارد وارد می‌شود نشسته گوشه‌ای و دارد با یک نفر حرف می‌زند در موردش فضولی می‌کنیم و هزار صحبت می‌کنیم درصورتی‌که به ما ربطی ندارد کنگره مرزبان دارد راهنمای تازه‌واردین دارد هر چیزی سر جای خودش یکی از دلایلی که کنگره ۶۰ این‌قدر نظم دارد و مرتب هست و ما می‌آیم محترمانه می‌نشینیم و با هم محترمانه برخورد می‌کنیم همین نظم و حرمت‌هاست کنگره ۶۰ جایی است که نیاز به قضاوت ندارد اگر هم قضاوتی هست مربوط به راهنماست که در مورد رهجوها صدق می‌کند که در سفر اول هستند. از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید از همه شما متشکر و سپاسگزارم.

تایپ و عکس: مسافر سپهر لژیون یکم
ویرایش و ارسال: مسافر محمد لژیون دوم