نوشتار مسافر حسین رهجوی راهنمای محترم مسافر رضا در باب:" قضاوت و جهالت".

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر، تخریب بیش از ۲۰ سال، آخرین آنتی ایکس مصرفی تریاک، مدت ۲۰۷ روز است که سفر می‌کنم به روش دی اس تی، داروی درمان شربت اوتی، با راهنمایی استاد خوبم آقای رضا علی‌اکبری از لژیون ۹ شعبه رضوی، رشته ورزشی والیبال، تی دی اس هر وعده ۶ دهم سی‌سی.
(نوشتارقضاوت وجهالت)
ابتدا باید اشاره داشت به مواردی که لازمه‌ی ورود انسان به مقوله قضاوت است مانند؛ جلوتر بودن از مطالب، دانایی و خودشناسی، علم و آگاهی، شنیدن سخن هر دوطرف و ذهنی آرام که این‌ها و موارد بسیار دیگر از پیش نیازهای قضاوت هستند اما جهالت هیچ پیش‌نیازی ندارد چون جهالت، بودن نیست، نبود است، بنابراین چیزی که نبود است پیش‌نیازی ندارد. جهالت یعنی نادانی.
موقعی که نور بتابد، تاریکی خواهد رفت، جهالت هم همینطور است. نادانی و تمام صفات بد، میوه‌های جهالتند. در زمان تاریکی چون جهالت و نادانی بود، من سمت مواد رفتم اما زمانی که وارد کنگره شدم، نور آمد و با آموزه‌های کنگره جهالت و تاریکی کنار رفت. مواد هم کنار رفت، نه تنها از مواد رها شدم بلکه بیشتر صفات بد نیز از زندگی‌ام رخت بربست.
در مورد قضاوت: وقتی خداوند انسان را آفرید قدرت اختیار را به دست خود او داد و فرمود که؛ من همه چیز از قبیل علم، دانش و آگاهی را به تو داده‌ام، حال به اختیار خودت می‌توانی دنبال فسق و فجور بروی یا اینکه دنبال روشنایی و ارزش‌ها باشی. بنابراین زمانی که خداوند قدرت اختیار را به بشر داد همانجا قدرت قضاوت را هم به او تفویض کرد، اما قضاوت در مورد چه چیزی؟ قضاوت فقط در مورد مسیر و راه خودش، چرا؟ چون انسان فطرتاً قاضی بدنیا آمده و مرتب در حال قضاوت است، مثلاً کنگره بروم یا نروم؟ تلفن بزنم یا نزنم و سایر قضاوت‌های دیگر! پس انسان همیشه بر سر دوراهی بد یا خوب، مثبت یا منفی قرار دارد.
خداوند برای انسان یک شعبده هم اجرا و خلق کرد و آن به این صورت است که وقتی انسان به دنبال راه آسان و راحتی و آسایش باشد سر از سختی و عذاب درخواهد آورد و زمانی‌ که جهت کاری پا در سختی و مرارت بگذارد آخرش سر از آسایش، پیشرفت و خوشبختی در می‌آورد. یک مثال از خودمان بزنیم: زمانی که در حال سفراول هستیم اگر سختی و مشقت سی‌دی نوشتن، رفت و آمد به کنگره، نشستن در جلسات و عمل کردن به فرامین راهنما و درد و سستی تعویض پله را تحمل می‌کنیم در پایان طعم لذت‌بخش رهایی را خواهیم چشید.
حالا قضاوت تا زمانی که مربوط به خودمان باشد هیچ مشکلی پیش نمی‌آید اما در مواردی که به ما مربوط نیست اگر ورود پیدا کنیم آنجا مقوله جهالت پیش می‌آید و جای هیچ اما و اگری هم نخواهد بود.

نویسنده: مسافر حسین از لژیون نهم نمایندگی رضوی
ویرایش: مسافر حسین
ارسال: مسافر مرتضی