نبودن نور در وجود ما، باعث جهالت می‌شود

همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون ششم) در مورد دستور جلسه «قضاوت و جهالت» مشارکتی ارائه کردند که در ادامه میخوانید.

آیا تا به حال به این فکر کرده‌ایم که برای قضاوت کردن چه ویژگی‌هایی لازم است؟ و یا چه چیزهایی مورد نیاز است که یک انسان بتواند قضاوت و داوری کند؟ من چند نکته را که به نظر مورد نیاز است، بیان می‌کنم: اطلاعات، عشق، محبت، آگاهی، دانش، دانایی، معرفت، علم، شنیدن سخن دو طرف، تفکر سالم، مسئولیت، عدالت، صبر، ایمان، قدرت تشخیص و ... .

البته قبل از همه‌ این‌ها باید گفت که قضاوت، فقط کار خداوند است. این موارد پیش‌نیاز قضاوت است که شخص بخواهد قضاوت کند و یک قضاوت درست داشته باشد؛ اما برای جهالت چه مواردی مورد نیاز است؟ اولین چیزهایی که به ذهن ما خطور می‌کند مواردی از قبیل: منیت، ترس، ناامیدی، نادانی، خودخواهی، داشتن تفکر، تعصب، بی‌سوادی، عدم آموزش، حسادت، ریا و.... است. گفتنی است که در مورد جهالت این‌ها پیش‌نیاز آن نیستند؛ همان‌طور که مهندس دژاکام فرمودند؛ نبودن نور در وجود ما باعث به وجود آمدن جهالت می‌شود؛ یعنی برای جهالت و نادانی هیچ پیش‌نیازی لازم نیست، زمانی‌که جهالت باشد و دانایی وجود نداشته باشد این‌ها به وجود می‌آید و منیت، ترس و ناامیدی جهالت نمی‌آورد.

زمانی‌که جهالت باشد؛ منیت، ترس و ناامیدی می‌آورد. نتیجه جهالت، نداشتن امنیت است؛ اگر دانایی باشد، امنیت نیز وجود دارد. خودخواهی زائده‌ جهالت و نادانی است و خود به تنهایی جهالت را به وجود نمی‌آورد. این‌ها همه میوه‌های جهالت و نادانی است،

مصرف مواد مخدر نیز به دلیل جهالت و نادانی است. زمانی‌که به طرف ارزش‌ها و نور حرکت کنیم، مواد مخدر را کنار بگذاریم، جهالت از بین می‌رود. انسان از زمانی‌که خلق شد، اختیار کامل داشت و خداوند او را سر یک دوراهی قرار داد تا با اختیار سرنوشت خود را انتخاب کند و در واقع این ویژگی به حیوانات و جامدات داده نشد.

انسان می تواند خود با اختیار کامل انتخاب کند که به راه فسق و فجور یا به راه تقوا برود. زمانی‌که انسان با اختیار خلق شد، در واقع به او حق قضاوت کردن نیز دادند، البته قضاوت فقط در مورد خود شخص داده شد. انسان در هر لحظه از زندگی‌ در حال قضاوت کردن است؛ این قضاوت ممکن است باعث شود که ما را به بهشت و حال‌خوش برساند و یا ممکن است به جهنم و حال خراب و مسلخ برساند.

راه اول سخت است؛ ولی انتهای آن آسایش و آرامش وجود دارد. راه دوم آسان است؛ اما در آخر به ناآرامی و حال خراب منتهی می‌شود؛ پس درست انتخاب کردن نشان از این می‌دهد که به درستی قضاوت کردیم، که کدام راه را انتخاب کنیم.

همان‌طور که مهندس دژاکام در سی‌دی «قضاوت و جهالت» می‌گویند؛ «حضرت مسیح در مورد قضاوت کردن گفتند: یک پر کاه را در چشم مردم به خوبی می‌بینیم؛ اما یک بیل را در چشم خودمان نمی‌بینیم.»

قضاوت تا جایی خوب است که من در مورد خود و زندگی شخصی خودم قضاوت کنم؛ اما زمانی‌که پا را از محدوده‌ خود فراتر بگذارم و در مورد دیگران قضاوت کنم، این‌جا است که من وارد جهالت خواهم شد؛ زیرا در امور دیگران تجسس کردم و برای این‌که شخص را مورد قضاوت نابجا، آن هم در مورد چیزی یا مسئله‌ای که به من مربوط نمی‌شود، قرار دهم و در واقع دخالت کرده‌ام.

قاضی که کار قضاوت را انجام می‌دهد، با این‌که درس خوانده و دوره دیده با داشتن اطلاعات زیاد در مورد پرونده‌ای که می‌خواهد قضاوت کند و شنیدن تمام حرف‌های دو طرف، بعد حکم صادر می‌کند، باز نیز با وجود این‌ها همه ممکن است حکمی به اشتباه داده شود؛ ولی در بسیاری از مواقع ما خیلی راحت با این‌که یک‌سری اطلاعات اشتباه داریم و یا از روی حرف دیگران، افرادی از نزدیکان یا حتی اشخاصی را که به درستی نمی‌شناسیم، مورد قضاوت قرار می‌دهیم. این‌جا است که ما وارد جهالت خواهیم شد و این جهالت باعث به وجود آمدن نیروهای منفی در جسم و جان ما می‌شود که همه این‌ها ریشه‌ در جهالت دارد و باعث سست شدن بنیان خانواده خواهیم شد.

ما برای قضاوت کردن به اطلاعات و منابع اطلاعاتی قوی نیاز داریم؛ بنابراین در مورد دیگران قضاوت نکنیم تا خود در آسایش و آرامش باشیم.

تایپ: همسفر الهام، راهنما همسفر هانیه (لژیون ششم)

ویرایش و ارسال: همسفر معصومه، راهنما همسفر فاطمه (لژیون یکم)

همسفران نمایندگی چالوس