قضاوت کردن بدون داشتن اطلاعات کافی و استناد به حقایق، می‌تواند منجر به نتایج ناخوشایندی شود (نمایندگی رز)

چهاردهمین جلسه از دوره دهم سری کارگاه‌های آموزشی- خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی رز، با استادی مسافر یگانه، نگهبانی مسافر نازنین و دبیری مسافر یاسمین، با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز یکشنبه ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کار نمود‌.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان یگانه هستم یک مسافر.
در ابتدا از خداوند سپاسگزارم، قرار گرفتن در این موقعیت و دریافت این انرژی برای من بسیار مهم و ارزشمند است، از خانم فتان که این فرصت را به من دادند سپاسگزارم. درباره دستور جلسه امروز که «قضاوت و جهالت» است. من معمولا دستور جلسات را تا یک هفته کامل، از چهارشنبه تا سه‌شنبه هفته آینده، در مورد خودم مورد بررسی قرار می‌دهم. این دستور جلسات در تمامی لژیون‌ها و کارگاه‌ها تکرار می‌شود و من سعی می‌کنم ببینم تا چه اندازه توانسته‌ام دستورات کنگره را در خودم عملی کنم. به نظرم جالب است که خودم را مورد چالش قرار دهم و آموزش‌های کنگره را امتحان کنم تا بفهمم یک سال پیش، در مورد این دستور جلسه، کجا بودم و چه تغییراتی در خود ایجاد کرده‌ام.
اما در مورد دستور جلسه؛ قضاوت، ناشی از جهالت است. یعنی، در ادامه نادانی، قضاوت کردن هم می‌آید. به‌طور خلاصه، نادانی به معنای عدم داشتن دانش است. اما قضاوت همیشه وجود دارد، زیرا انسان قدرت تصمیم‌گیری دارد و می‌تواند در زندگی سرنوشت خود را تعیین کند. بنابراین، ما نیازمندیم قضاوت کنیم، اما معمولاً در مورد خودمان و اعمالی که قصد داریم انجام دهیم مجاز به این کار هستیم. این قضاوت‌ها به‌صورت لحظه به لحظه اتفاق می‌افتد. در هر لحظه، من اعمال خود را مرور می‌کنم تا ببینم چه کاری باید انجام دهم و کدام اقدام بهتر است.
اطلاعات و آموزش‌هایی که در کنگره دریافت می‌کنیم، می‌توانند به ما در بهبود زندگی کمک کنند. اما باید مراقب قضاوت‌هایمان در مورد خودمان و دیگران باشیم و در راستای ارزش‌ها و اصول اخلاقی عمل کنیم.
از طرفی، باید به خودمان اجازه دهیم اشتباهاتی را که ممکن است در مسیر بهتر شدن خودمان مرتکب شویم، بپذیریم و از آنها بیاموزیم. اما باید در نظر داشته باشیم که سرزنش خودمان در طول این مسیر، کاری ضدارزشی است و به جای آن، باید به خودمان انگیزه بدهیم تا برای بهبود خودمان بکوشیم.
در مورد قضاوت دیگران و سیستم‌ها هم باید مراقب باشیم. قضاوت کردن بدون داشتن اطلاعات کافی و استناد به حقایق، می‌تواند منجر به نتایج ناخوشایندی شود. بنابراین، قبل از قضاوت کردن در مورد دیگران یا سیستم‌ها، باید تلاش کنیم اطلاعات کافی جمع‌آوری کرده و به انصاف و عدالت عمل کنیم.
با توجه به سخنان جناب مهندس، این من هستم که تصمیم می‌گیرم در گلستانی پا بگذارم که ته آن جهنم و دوزخ است، که منظور همان بُعد منفی یا ضدارزش‌ها است، یا در بیابان و خارستان قدم بگذارم که منتهی به گلستان و آبادانی است. این به قضاوت کردن ما بستگی دارد. جناب مهندس همیشه می‌گویند؛ در صراط مستقیم قدم نهادن کار راحتی نیست، قرار نیست یک راه مستقیم و سرراست باشد؛ صراط مستقیم راه پر پیچ‌و‌خمی است که ما شناور شدن و موج‌سواری در این راه را یاد می‌گیریم.
با توجه به سخنان استاد امین، زمانی که من نسبت به دیگران یا نسبت به یک سیستم یا یک محیط کوچکتر مثل یک لژیون، تا یک سیستم خیلی بزرگ مثل یک کشور، قضاوت می‌کنم، موشک‌هایی را در صور پنهان به زمین آن‌ها پرتاب می‌کنم که مقداری انرژی از ما گرفته می‌شود و کاملاً محسوس است. پس در صور پنهان، اتفاق‌هایی می‌افتد و من نسبت به اشخاص اعلان جنگی می‌کنم، که انرژی عظیمی از من خواهد گرفت، و این انرژی که منبعش از کائنات است صرف قضاوت بی‌مورد من می‌شود. به این علت که قضاوت من از ندانسته‌های من نشأت گرفته‌اند.
مورد مهمی که من متوجه شدم این بود؛ اگر ما قضاوت کردیم، شروع می‌کنیم به سرزنش کردن خودمان که به عقیده‌ من باز یک ضدارزش محسوب می‌شود، نباید این کار را انجام دهیم، زیرا به گفته استاد امین تحت هر شرایطی بهای آن را پرداخت خواهیم کرد. چراکه عدالت وجود دارد و به هر حال برقرار خواهد شد.
مسئله حائز اهمیت اینجاست؛ زمانی که کسی را قضاوت می‌کنم، آن صفت در خودم وجود دارد، چه کم و چه زیاد. مشکل اساسی انسان، این است که اصلا تاریکی‌های وجود خود را نمی‌بیند. اگر بدی فردی را قضاوت کنم، آن بدی در من هم وجود دارد. به این ترتیب می‌توانم آن تاریکی را ببینم، و در رابطه با زدودن و پالایش آن تاریکی اقدام نمایم.

گردآوری و تایپ: مسافر یگانه- نمایندگی رز
ویرایش: همسفر مریم- نمایندگی رز
بازبینی و ارسال: مسافر خاطره