شهادت دروغین مسیر قضاوت را تغییر می‌دهد

دومین جلسه از دوره سی‌ و پنجم سری کارگاه‌های آموزشی _ خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی رودکی، با استادی مسافر حمید، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر علیرضا با دستور جلسه «قضاوت، جهالت» دوشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۳ در ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

سلام دوستان حمید هستم  مسافر

من "خدا" را شکر می‌کنم که این موقعیت را برایم فراهم ساخت تا در زیر این سقف قرار بگیرم و آموزش ببینم ، وتا بتوانم خدمت کنم

در رابطه با دستور جلسه امروز که قضاوت و جهالت هست
باید عرض کنم که قبل اینکه وارد کنگره شوم خیلی مشکل داشتم یعنی ۲۷ الی ۲۸ سال تخریب داشتم
در این ۲۸ سال بنده ۱۵ سال آن را دنبال ترک مواد مخدر بودم، به عبارتی از نصف بیشتر دوران مصرفم را به دنبال ترک بودم، و این مسئله خیلی آزارم می‌داد و هر کاری که می‌کردم نمی‌شد، من از ته دل دوست داشتم که ترک کنم، ولی متاسفانه هیچ کدام از روش‌هایی که انجام می‌دادم جواب نمی‌داد و بدون نتیجه می‌ماندم و از این سبب مجدداً می‌رفتم مواد خود را مصرف می‌کردم
تا آنجا که همه داشته‌هایم را از دست دادم و تنها چیزی که برایم باقی مانده بود همسر و فرزندم بود، خانه، ماشین و اعتبار ۳۰ ساله پدرم که برایم خیلی سنگین بود  و که آن هم جهت ناتوانی در ترک مواد مخدر بود
تا این شد که به لطف "پروردگار" مسیر کنگره برایم باز شد و وارد کنگره شدم، با وجود آموزش‌های تخصصی در کنگره تازه فهمیدم که درد من درد مواد مخدر نبود و فهمیدم که از انسان و مواد مخدر، فرزند ناخلفی به وجود می‌آید به نام اعتیاد، و فهمیدم که باید خودم را بشناسم، حالا گاها به طور کامل شاید نشود که بقول مهندس: ما خیلی از چیزهایی راجع به انسان را نمی‌دانیم
ولی تا حدودی نسبت به شناخت خویش آموزش می‌بینیم تا توانایی این را که بتوانیم مشکل خودمان را حل کنیم  و من تمامی این‌ها را در کنگره فرا گرفتم

در رابطه با دستور جلسه امروز که قضاوت و جهالت هست، از نظر لغوی قضاوت یعنی حکم کردن و جهالت هم یعنی نادانی، قضاوت به تنهایی چیز بدی نیست لازمه هر انسانی قضاوت است .!حالا چرا !؟ وقتی صبح می‌شود و من از خواب بیدار می‌شوم و چشم‌هایم را باز می‌کنم "خداوند" به من اختیار داده تا قضاوت کنم، که آیا این کار را انجام بدهم و یا این کار را انجام ندهم، این غذا را بخورم یا نخورم این عمل را انجام بدهم یا ندهم و یا امثال این موضوعات، این نوع قضاوت لازمه کار من هست و جهت پیشرفت و تعادل باید است
ولی  عمدتاً  انسان‌ها از چیزهای بهتری که خداوند خلق کرده ،به درستی استفاده نمی‌کنیم یا به اشتباه استفاده می‌کنیم، مثل همین مرفین که  داروی پزشکی بوده و جهت درمان بیماران مورد استفاده قرار می‌گرفته
ولی انسان‌ها آومدند و از این هروئین ساختند که موجب تخریب شدید شد، دقیقاً قضاوت هم همین طوری هست، وقتی که من اون قضاوت را از روی خودم برمی‌دارم و راجع به اشخاص دیگر مورد استفاده قرار می‌دهم، یعنی به اشتباه استفاده کردن از قضاوت خود را دچار  نا‌امیدی و ترس و امثال آن می‌کنم، چرا که ندانسته دارم قضاوت می‌کنم
در این رابطه مهندس می‌فرمایند؛ حتی آن اشخاصی که تخصصشان قضاوت کردن است گاهاً آنها هم به اشتباه قضاوت می‌کنند
به طور مثال یک شخصی می‌‌آید و شهادت دروغین میدهد و این شهادت دروغین مسیر قضاوت را تغییر می‌دهد
حالا چه برسد به من حمید که نه اطلاعی از زندگی طرف دارم و نه شناختی از شرایط آن را دارا هستم و نه مدرکی جهت اثبات آن موضوع در من هست، و نه دردی از من را درمان می‌کند را مورد قضاوت قرار میدهم، یک موقع بدون هیچ مدرک با ظاهر شخص شروع به قضاوت می‌کنم

یادم می‌آید من در سفر اول که بودم ،سر لژیون سر این قضاوت خیلی مشکل داشتم، وقتی خودم یا یکی از بچه‌ها چرت می‌زد(خود بنده اوایل سفرم ۴ الی ۵ ماه از سفرم را یادم هست وقتی شربت می‌خورم چرت می‌زدم) حالا شاید خیلی از دوستان هم بنده را به اشتباه قضاوت می‌کردند، ولی من مواد مصرف نکرده بودم اثرات دارویم بود
جالب اینجاست که همین قضاوت را خودم هم انجام می‌دادم، در سر لژیون یا کارگاه آموزشی وقتی یکی چرت می‌زد، من همیشه می‌گفتم این مواد مصرف کرده ! و می‌گفتم اگر می‌خواهی مصرف کنی چرا به کنگره و سر لژیون آومده و این موجب تخریب سایرین می‌شود و از این حرف‌ها که در اصل تخریب اصلی دقیقاً  در همین قضاوت بود که از وجود این قضاوت اشتباه و نادرست، من حمید و سوق می‌داد به نا‌امیدی که یکی از اهرم‌های خیلی قوی ضد‌ارزشی می‌باشد
در این راجع استاد امین به طور مفصل توضیح داده‌اند
استاد امین نسبت به ناامیدی می‌فرمایند؛ ما هر آن چیز که از زندگی داریم مال و اموال و همسر و فرزند و خانواده و غیره، همه و همه از کرم خداوند است که به ما عطا فرموده، حالا کی و چرا آن نعمت‌های الهی از ما دریغ می‌شود؟ زمانی این اتفاق می‌افتد که من ناامید باشم که وقتی من ناامید می‌شوم آن زنجیره قطع می‌شود دیگر به من چیزی عنایت نمی‌شود.

بنابراین کنگره به ما می‌آموزد که با قضاوت‌های نابجا و نادرست و ناپسند موجب قطع زنجیره برکات الهی و نعمت‌های آن نشویم که در آن صورت هیچ چیزی به ما عنایت نمی‌شود، دقیقاً دستور جلسه قضاوت به این معنا هست که می‌خواهد به ما بفهماند که هیچ وقت کسی را مورد قضاوت قرار ندهیم تا آن زنجیره دائماً وصل باشد
حالا اگر نسبت به قضاوت مثال دیگر را بیاورم که خوبی کنگره ۶۰ در همین است ، کنگره می‌آید سوالی را مطرح می‌کند و جوابش را به صورت منطقی جواب می‌دهد، فقط به این نیست که مسئله را باز کند و بگوید این کار را انجام ندهید و این کار را انجام بدهید
مسیر را روشن می‌کند و راهکارهای منطقی را به ما یاد می‌دهد، و برای هر چیزی درست‌ترین و منطقی‌ترین راهکار را ارائه می‌دهد و این خیلی خوب است
جهت قضاوت نکردن راهکاری را می‌دهد که بایستی دانش و آگاهیمان را بالا ببریم که تمامی این‌ها در جلسه نشستن و در سر لژیون نشستن و نوشتن سی دی و گوش دادن به صحبت‌های راهنما و از این قبیل مسائل، آگاهی و دانایی ما را به مرور زمان تامین و تضمین می‌کند.

و سپاسگزارم که به صحبت‌های بنده گوش دادید.

ضبط و نگارش: مسافر محمود لژیون یکم
عکس خبری: مسافر محمد لژیون نهم
ارسال: مسافر محمد لژیون نهم