گروه خانواده - تنها قاضی خداوند است

 جلسه نهم از دوره اول کارگاه‌های آموزش خصوصی کنگره۶۰، همسفران نمایندگی دماوند به استادی همسفر فرشته، نگهبانی راهنما همسفر اعظم و دبیری همسفر سارا با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز سه‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:‌

در مورد دستور جلسه قضاوت و جهالت، حضرت علی فرمودند: سخت‌ترین کارها امر قضاوت است.

جناب مهندس می‌فرمایند: کسی که قضاوت می‌کند باید جایگاه و منصب آن را  داشته باشد اگر نداشت بدون شک انسان جاهلی است که قضاوت می‌کند.

قضاوت در هر جامعه‌ای به عهده قاضی است که هم علم آن را دارد، هم دانش و هم تجربه این کار را دارد و در قبال آن هم از دولت حقوق می‌گیرد.

ولی من می‌آیم بدون اینکه علم و دانش آن را داشته باشم و راجع به آن موضوع یا شخص آگاهی داشته باشم امر قضاوت را انجام می‌دهم و شروع می‌کنم به قضاوت حالا یا راجع به کار و یا ازدواج و یا اعمال آن‌ها و... در صورتی که در درجه اول باید خودم را قضاوت کنم.

من از زمانی که متولد شدم قضاوت همراه من بوده است، من باید اعمال، کردار، اندیشه خود را قضاوت کنم که آیا توانسته‌ام به تکامل برسم، رشد کنم، جلو بروم یا دائم درجا می‌زنم.

وقتی کسی را قضاوت می‌کنیم حتما چرخش روزگار می‌گردد و ما را در آن جایگاه قرار می‌دهد و مورد قضاوت قرار می‌گیریم تا آموزش بگیریم.

در قضاوت مثلث ترس و منیت و ناامیدی بوجود می‌آید. کسی که ترس از دست دادن قدرت و ثروت خودش را دارد در جایگاه قضاوت قرار می‌گیرد، کسی که منیت و تکبر دارد و خودش را در جایگاه بالا می‌بیند راحت دیگران را قضاوت می‌کند و حکم هم صادر می‌کند.

تمام این موارد نشان‌دهنده جهل من است، نشان می‌دهد که آن حد و مرز را من بلد نیستم و هنوز در مسیر آموزش قرار نگرفته‌ام که به راحتی قضاوت می‌کنم.

وقتی می‌خواهیم قضاوت کنیم باید جلوی آیینه به خود نگاه کنیم و ببینیم در چه جایگاهی هستیم، تا چه حد می‌دانیم و... وقتی به آن‌ها پی بردیم، تفکر و آگاهی ما بالا رفت تازه آن زمان می‌توانیم دیگران را قضاوت کنیم.

خدا را شاکرم که به کنگره راه پیدا کرده‌ام و می‌توانم به واسطه جهان بینی این آموزش‌ها را فرابگیرم و تازه بیاموزم که زندگی دیگران، اعمال، کردار، رفتار آن‌ها به من ارتباط ندارد.

ما خوبی‌های دیگران را قضاوت نمی‌کنیم ولی اگر نقطه ضعفی داشته باشند سریع شروع به قضاوت می‌کنیم.

آن‌قدر در جهالت و نادانی خود فرو رفته‌ایم اصلأ فراموش کرده‌ایم که قاضی اصلی خداوند است. ما فقط در جایگاهی که دوربین به سمت خودمان است می‌توانیم قضاوت کنیم.

آیا در جایگاه‌های مختلف زندگی خود بهترین هستیم؟ اعمال و رفتار و کردار‌مان درست است؟ این‌ها را می‌توانیم قضاوت کنیم. 

امیدوارم همه ما با آموزش صحیح گرفتن به آن درجه از بینش، آگاهی، تفکر و دانایی برسیم که در مورد دیگران قضاوت نکنیم.

مرزبان کشیک: همسفر ندا، مسافر هادی 

عکاس: مرزبان خبری همسفر فاطمه 

تنظیم و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)