قضاوت‌کردن کار هرکسی نیست

یازدهمین جلسه از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی خیام روز دوشنبه با استادی همسفر اعظم، نگهبانی همسفر سمیه و دبیری موقت همسفر مرضیه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در تاریخ ۱۱ تیرماه رأس ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
 برای اینکه شخص بتواند قضاوت کند ضروری است پیش‌نیازهایی را بداند برای مثال: قدرت تشخیص، اشراف کامل نسبت به موضوع، معرفت و جلوتر بودن از مطلب، تفکر سالم و... اما جهالت هیچ پیش‌نیازی ندارد و مترادف است با نادانی یعنی عدم هست‌ونیست، نور باشد هست وجود دارد؛ ولی ظلمت باشد نیست. اگر هیچ جانوری نباشد آنجا قطعاً تاریک می‌شود وقتی نور آمد کم‌کم تاریکی هم از بین می‌رود؛ ولی ممکن است نور به اندازهٔ یک کبریت باشد یا مثل خورشید دائمی است. مسئلهٔ دانایی و نادانی هم همین است زمانی که هیچ‌چیزی نباشد می‌شود ناآگاهی. برای قضاوت همهٔ این پیش‌نیازها لازم است؛ ولی برای جهالت و ناآگاهی هیچ پیش‌نیازی لازم نیست. جهالت، ترس و ناامیدی با خود به همراه می‌آورد و دانایی نیست و خودخواهی زائیدهٔ جهالت است؛ یعنی شخص باید جاهل باشد تا خودخواه باشد.
اگر شخص دانا باشد دچار خرافات نمی‌شود. یکی از میوه‌های اشجار نادانی خرافات است و این ها میوه‌های جهالت هستند. پس جاهل بودن هیچ هزینه‌ای ندارد؛ اما برای قضاوت نمودن و عادل بودن هزینهٔ زیادی باید پرداخت شود. یکی از ویژگی‌هایی که خداوند به انسان داده و او را از سایر موجودات متمایز می‌کند قدرت اختیار است که می‌تواند ما را به راه فسق و فجور یا تقوا هدایت نماید پس زمانی که به انسان قدرت اختیار عطا شد قدرت قضاوت نیز عطا شد و انسان موجودی است که فطرتاً قاضی به دنیا آمده و مرتب در حال قضاوت است. انسان همیشه بر سر دوراهی می‌باشد؛ چون سرنوشت هر انسانی در دست خود او است و به او اختیاراتی داده شده است که کاری را انجام دهد یا ندهد. تا زمانی که خودمان را قضاوت کنیم خوب است مشکل زمانی شروع می‌شود که در مواردی که به ما مربوط نمی‌شود وارد حوزهٔ قضاوت شویم و اینجا است که جهالت شروع می‌شود.
حتی قضاوت اعضای خانواده پارامترهای خاصی دارد؛ مثلاً ما در کنگره در امور شخصی هیچ‌کس تجسس نمی‌کنیم و به ما ربطی ندارد و این مقدمه‌ای است که بخواهیم در مورد دیگران قضاوت کنیم. حتی یک قاضی هم اشتباه می‌کند و ممکن است کسی را اعدام کند؛ ولی بعداً متوجه می‌شود که آن فرد مقصر نبوده است. در اموری که به ما مربوط نمی‌شود داوری نکنیم؛ چون باعث تخریب‌های بسیاری می‌شود. افکار و اندیشه خودمان را بر پایه مثبت بگذاریم و اگر خیلی می‌دانیم و مهارت داریم باغچه خودمان را بیل بزنیم و دوربین را روی خودمان زوم کنیم به گفته حضرت مسیح خاری که در چشم دیگران است را می‌بینم؛ ولی بیل را در چشم خود نمی‌بینیم و به این موضوع توجه کنیم که قضاوت‌کردن کار هرکسی نیست.

برگزاری جلسه لژیون سردار

ورود به سفر دوم

تایپ: همسفر سمیه، رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون دوم) و همسفر سمیرا، رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) و همسفر مهین، رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
 ویرایش متن و ارسال مطلب: همسفر مرضیه، رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
 عکاس: مرزبان خبری همسفر مائده
 همسفران نمایندگی خیام نیشابور