قضاوت رابطه مستقیم با جهالت دارد.

هشتمین جلسه از دور دوازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰؛ نمایندگی اردستان با استادی مسافر پژمان و نگهبانی مسافر ابراهیم و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه « قضاوت و جهالت » یکشنبه ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

 سپاسگزار خداوند هستم بابت این که یک بار دیگر توفیق شد که در این جایگاه قرار بگیرم و از جناب آقای مهندس هم سپاسگزاری می‌کنم.

 در مورد دستور جلسه امروز قضاوت و جهالت است. جهالت از همان نادانی می‌آید و زمانی که دانایی نباشد. هر چیزی عکسش وجود دارد. انسان هر چیزی که در پیرامونش قرار می‌گیرد و هر صفتی که با آن مواجه می‌شود، باید ضد آن باشد تا برای آن قابل شناسایی باشد. جهالت مادر تاریکی ها است؛ زیرا هر چیزی که مربوط به تاریکی باشد و هر چیزی که مربوط به فقرِ دانایی باشد، درون جهالت قرار دارد. ما از انسان‌های بد چیزهای زیادی یاد می گیریم. یعنی آن بدی را می‌بینیم و اگر آن بدی را خودمان تکرار نکردیم و آن جهل را انجام ندادیم آنجا جایی است که به بهشت خداوندی نزدیک و نزدیک تر می‌شویم. 

خداوند انسان را خلق کرده است و اختیاری به انسان داده است که انسان هر روز و هر لحظه و هر‌ دقیقه قاضی اعمال، کردار و صحبت‌های خودش است. برای انجام قضاوت احتیاج به پشتیبانی داریم. قضاوت همان راه ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها است. راه های ارزشی، راهی است که پر از سختی و سنگلاخ است و قدم گذاشتن در آن راه در ابتدای آن خیلی سخت است ولی در انتهای آن در بهشت قرار می‌گیرد. ما هر روز قاضی خودمان هستیم و هر روز خودمان را قضاوت می کنیم. هر عملی که انسان انجام می دهد، از انجام دادن اعمالش یک حسی درون انسان به وجود می آید. حس‌ها برای انسان مانند نیرو عمل می کند؛ هم می توانند نیروی جاذبه باشند و هم می‌توانند نیروی دافعه باشند. انسان باید بر اساس دانایی امر قضاوت را برای خودش انجام دهد‌. برای رسیدن به لذت واقعی باید از یک جاده سخت عبور کنیم. این جاده سخت، رسیدن به دانایی است و این دانایی فقط در ابتدای امر با آموزش و تجربه کردن و تفکر کردن به وجود می‌آید.

تایپ: مسافر حسین لژیون پنجم 

عکاس: مسافر ابولفضل لژیون یکم 

تنظیم و ارسال: مسافر مجتبی لژیون پنجم