جهالت مساوی امنیت نداشتن است

در کلام اول باید گفت: قضاوت نیاز به پیش‌نیازهایی مثل: فرمان عقل، خودشناسی و ایمان دارد و جهالت نیاز به پیش‌نیاز ندارد. وقتی جهالت باشد ترس و ناامیدی می‌آید. اگر جاهل باشی نتیجه‌اش نداشتن امنیت است.

حرص، بخل، خودخواهی زاییده جهالت است. صفات منفی ما میوه جهالت است، مثل: اعتیاد؛ چون با نادانی فرد به سمت اعتیاد کشیده می‌شود. اصولاً انسان همیشه در حال قضاوت بسیاری از مسائل روزمره زندگی است؛ ولی قضاوت در مورد دیگران اشتباه است؛ بنابراین هرچه انسان داناتر باشد کمتر قضاوت می‌کند و هر چه انسان جاهل‌تر باشد، بیشتر قضاوت می‌کند.

معمولاً انسان ازنظر ادراک عقلی می‌داند که قضاوت کاری اشتباه است؛ ولی درنهایت آن کار را انجام می‌دهد. برای این‌که نواقص شخصیتی خود را پنهان کنیم دیگران را قضاوت می‌کنیم شاید از این کار انرژی بگیریم؛ اما قطعاً این انرژی مخرب خواهد بود.

به عقیده من قضاوت در مورد دیگران تبدیل به یک عادت می‌شود و عادت می‌شود جز شخصیت ما، و ما به شخصی تبدیل می‌شویم که مدام قضاوت می‌کند. استاد امین می‌فرمایند: «اندیشیدن به هر موضوعی به آن انرژی می‌دهد». زود یا دیر که من این را خودم کاملاً حس کردم.

نکته دیگر قانون کارما است که قضاوت در مورد کارهای دیگران در زندگی خودمان جاری می‌شود. به‌طور کلی این موضوع این را می‌خواهد مطرح کند که چیزهایی که به ما مربوط نیست در مورد دیگران دخالت نکنیم، افکار و اندیشه‌هایمان را بر پایه مثبت بگذاریم. اگر خیلی خوب بیل می‌زنیم، باغچه خودمان را بیل بزنیم و دوربین قضاوت را که ناشی از جهالت و نادانی ما هست را به روی خودمان بیندازیم.

رابط خبری: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر نیلوفر (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: راهنما تازه واردین همسفر فریناز
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان