جلسه دوم از دوره بیست‌وهفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران شمس با استادی راهنما همسفر بهناز و نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر ربابه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز سه‌شنبه تاریخ دوازدهم تیرماه ساعت: 15:00 آغاز به کار کرد.
خدا را شکر می‌کنم برای حضورم در کنگره 60 و برای تک‌تک شما عزیزان چه در سفر اول و چه در سفر دوم که اذن ورود به ما داده شده که در این مکان مقدس و امن باشیم و آموزش بگیریم. عنوان دستور جلسه امروز قضاوت و جهالت است و هر دستور جلسه قرار است که من را بزرگ‌تر کند و این دستور جلسه جزو مبحث جهان‌بینی است که قرار است بهتر زندگی‌کردن را به من آموزش دهد. قضاوت به معنای داوری و حکم صادرکردن است و جهالت به معنای نداشتن دانایی و آگاهی است. وقتی به گذشته خودم قبل از ورود به کنگره نگاه می‌کنم می‌بینم که چقدر دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دادم و متهم می‌کردم و این‌ها به دلیل عدم آگاهی بود.
این جمله را بارها شنیدم که قضاوت تنها مخصوص خداوند است این جمله تکلیف من را به‌عنوان یک انسان مشخص می‌کند که چقدر قضاوت کار سخت و عظیمی است؛ زیرا نیاز به اطلاعات و علم و آگاهی دارد و تنها خداوند است که عالم به تمام امور هستی است. خداوند به انسان نعمت اختیار را داده تا بتواند بر سرنوشت خودش حاکم باشد و بر اموری که به خودش مربوط است مثل دوراهی‌هایی که همواره در مسیرش است تصمیم بگیرد و مسیرش را انتخاب کند و حتی قضاوت کند که آیا در یک مسیر درست یا غلط قرار بگیرد.
اختیار به این معنا نیست که در امور دیگران اجازه ورود داشته باشم و دخالت کنم؛ چون من هیچ اطلاعاتی در مورد دیگران ندارم و قضاوت دیگران کار من نیست. در کنگره گفته می‌شود که دوربین را روی خودم بیندازم و این جمله به این معنا است که اعمال و رفتار خودم را ببینم و راهنما، مرزبان و همسفرهای دیگر را قضاوت نکنم و حتی مسافرم را هم رها کنم و در مورد اعضای خانواده هم نباید قضاوت کنم به دلیل اینکه شاید ندانم در یک صبح تا شب چه مسائل و مشکلاتی را در بیرون از خانه داشتند و حتی خودمان را هم نباید ناعادلانه قضاوت کنیم و خودمان را به‌خاطر اشتباهاتمان محکوم کنیم.
اگر ضد ارزش و یا نقطه‌ضعفی دارم در موردش تفکر کنم و سپس آموزش ببینم که چطور عمل کنم تا نقطه‌ضعفم را به نقطه قوت تبدیل کنم که بتوانم به انسان بهتری تبدیل شوم. در کنگره در اول جلسه خوانده می شود از جهل و ناآگاهی خودمان به خداپناه ببریم؛ زیرا جهل بزرگ‌ترین دشمن انسان است و ریشه همه مشکلات ما انسان‌ها از روی جهل و ناآگاهی خودمان است. نقطه مقابل جهالت دانایی است و انسان دانا کمتر دچار اشتباه و خطا می‌شود و کمتر قضاوت می‌کند و آرامش بیشتری دارد.
تفاوت‌هایی در نوع قضاوت انسان‌های آگاه و دانا و انسان‌های جاهل و ناآگاه وجود دارد، انسان‌های جاهل به دنبال این هستند که نواقص خود را با قضاوت دیگران بپوشانند و در مقابل انسان‌های آگاه و دانا قضاوت‌هایشان سازنده است نه کوبنده؛ یعنی در جهت مثبت و با دید مثبت خودشان را قضاوت می‌کنند تا بتوانند با تغییر مسیر در جهت درست به صلح و آرامش برسند. انسان‌های جاهل با قضاوت‌های نادرست روزبه‌روز در تاریکی، ناامیدی و ترس فرومی‌روند و سدی برای پیشرفت خودشان درست می‌کنند؛ چون از قضاوت‌شدن هراس دارند که این باعث سکون انسان می‌شود. در قضاوت‌کردن زاویه دید ما و اینکه با چه ذهنیتی به قضاوت افراد می‌پردازیم مهم است و گاهی آن‌قدر دیدمان منفی است که خوبی‌ها را هم به بدی قضاوت می‌کنیم.
در سی‌دی قضاوت استاد امین می‌فرمایند: اگر صفتی در یک نفر دیدیم که از آن صفت خیلی بیزار بودیم باید بدانیم که خودمان هم همان صفت را در خودمان داریم و اگر این‌طور نبود آن بدی را نمی‌دیدیم حالا ممکن است در صور پنهان من این صفت باشد و یک روزی آشکار خواهد شد. قضاوت یک مقوله دوطرفه است؛ یعنی اگر کسی را قضاوت کنم مطمئناً قضاوت خواهم شد و محصول قضاوت سلب آرامش از زندگی من است و قضاوت، تجسس و غیبت در امور دیگران مثل دیوار خراب و پوسیده است که به آن تکیه زده‌ام و در آخر هم روزی این دیوار بر سر خودم خراب می‌شود. امیدوارم بتوانیم با آموزش‌های ناب کنگره ۶۰ به دانایی خودمان بیفزاییم و به صلح و آرامش برسیم.
و در ادامه رهایی مسافر نیکوتین فاطمه رهجوی راهنما همسفر ریحانه را از بند نیکوتین به راهنمای ایشان و ایجنت و گروه مرزبانی تبریک می‌گوییم.
عکس: مرزبان خبری همسفر زهره
تهیه گزارش، تایپ، ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
نمایندگی همسفران شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
67