ریشه قضاوت جهالت است

همسفر زهرا در مورد دستور جلسه هفتگی: «قضاوت و جهالت» در مقاله‌ای نوشتند:

سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر

به نام قدرت مطلق الله

از سخنان خود عادل شمرده خواهی شد

از سخنان تو، بر تو حکم خواهد شد ‌ «مسیح»

مقدمه:

(قضاوت به معنای حکم کردن یا قضای عقلی)  

(جهالت به معنای نادانی و ندانستن است) ریشه قضاوت، جهالت است و گفتار، رفتار و کردار را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

قضاوت نوعی ضدارزش محسوب می‌گردد و افکار ما را مسموم و منفی می‌کند، لذا باید از آن پرهیز نمود. 

اگر انسانی یاد نگیرد که چه موقع قضاوت کند و کجا قضاوت نکند، تکامل او متوقف می‌شود.

قضاوت کردن، حس انسان را برانگیخته می‌کند. وقتی شخصی را قیاس اطلاعاتی می‌کنیم، بعد از آنالیز و پردازش به نتایجی می‌رسیم او را قضاوت می‌کنیم و تخریب به وجود می‌آوریم، در حالی که قضاوت کاری بسیار تخصصی و حساس است و نیاز به دقت و انرژی دارد، با این وجود انسان به راحتی آن را انجام می‌دهد.

اطلاعات جمع‌آوری می‌کند، دادگاه تشکیل می‌دهد و شخص متهم را قضاوت می‌کند، بدون آنکه فرد موجودیت داشته باشد. درست است که این فعالیت‌ها در صورآشکار قرار دارد، اما برخواسته از صورپنهان است. گاهی بین شما و متهم دیالوگی بیان نمی‌شود، اما قضاوت صورت می‌گیرد که این‌ها همه در صورپنهان ایجاد می‌شود.(۱)

توضیحات:

انرژی، مجموعه یا یک سیستمی از انسان‌هاست که در کنار هم قرار دارند و در فضاها از یکدیگر انرژی دریافت می‌کنند و انرژی آنان خوب یا بد است و حس خوشایندی و یا ناخوشایندی ایجاد می‌شود.

بعضی فضاها در صورپنهان، باغ، دشت و جنگل است، بعضی جنگ است که قابل رؤیت نیست و هزینه دارد که نتیجه‌اش تخریب است.

چیزی که انسان‌ها را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد، حس خوش و امنیت است و برای ایجاد امنیت در فضا انجام اعمال درست در زمان خودش حفظ و نگهداری فضا صورت می‌پذیرد. قضاوت مسئله‌ای حیاتی در ساخت فضاهاست. 

انسان دانا می‌داند عمل سالم چیست و به خاطر منفعت خویش عمل قضاوت را انجام نمی‌دهد و مکان‌های ویران را آباد می‌سازد، اما انسان نادان مکان آباد را هم ویران می‌سازد. انسان دانا خواستار برقراری صلح و آرامش و ساختن است، اما انسان نادان خواستار جنگ است و توان دیدن معایب خویش را ندارد و با قضاوت دیگران تخریب ایجاد می‌کند.

با قضاوت کردن انرژی و توان ما از دست می‌رود، ما باید در جهتی حرکت کنیم که از این عمل پرهیز نماییم.(۲)

توضیحات:

هر کاری که انجام می‌دهیم به واسطه وجود نیرو است، در جهان‌بینی نیرو معادل حس است و باعث حرکت در هر موجودی می‌شود و میدان جاذبه است و صفات خوب و بد را شامل می‌شود و همه چیز در درون ما وجود دارد. اگر ویژگی خوب یا بدِ دیگران در من احساسی به وجود آورد، این صفات به صورت آشکار و پنهان در درون من قرار دارد. احساس، بین همه چیز وجود دارد و ما گاهی اوقات برای توجیه به دنبال نقاط ضعف و منفی شخص می‌رویم، قضاوت انجام می‌دهیم و بعد از محکوم کردن، مجازات در نظر می‌گیریم.

مشکل اصلی در مسیر تزکیه و پالایش زدودن تاریکی نیست، ندیدن تاریکی است. تا زمانی که قضاوت می‌کنیم پالایش صورت نمی‌گیرد و تا زمانی که قضاوت متوقف نشود، روشنایی اتفاق نمی‌‌افتد. 

فردی که قضاوت می‌کند منبع اصلی انرژی‌اش را برای ادامه زندگی از تأیید و نظرات دیگران دریافت می‌کند، تا زمانی که این صفت در او پایدار باشد احتمال قضاوت وجود دارد و ناراحت کننده است، چون با ایراد گرفتن از دیگران برای تشخیص معایب و پی بردن درون خویش استفاده می‌کند تا بتواند بینش بیشتری نسبت به وجود خویش پیدا کند. 

این یک قانون است، انسان به هر چیزی که فکر کند به آن انرژی می‌دهد و اندیشیدن، خود یک انرژی است. اگر اندیشه منفی باشد، انرژی منفی و اگر اندیشه مثبت باشد انرژی مثبت ایجاد می‌شود.

اندیشه منبع تغذیه افکار ماست. 

با افزایش دانایی، قضاوت کاهش می‌یابد. 

حیطه قضاوت باید مشخص شود و ما نباید به حریم دیگران و چیزهایی که علم آن را نداریم، دخالت کنیم. 

انسان زمانی عمق تاریکی‌های خویش را می‌بیند که به آن‌ها نور بیندازد و برای تشخیص به نور نیازمند است و دانایی و نادانی او به منشأ نور بستگی دارد.(۳)

توضیحات:

خداوند انسان را با ویژگی‌های خاص خلق نمود و می‌گوید؛ «من آنچه را می‌دانم که شما نمی‌دانید.» 

سر نوشت انسان را به دست خودش سپرد، از روح خودش در کالبد انسان دمید و قدرت اختیار، علم و آگاهی به او داد. خداوند قدرت قضاوت در مسیر خود انسان را هم به او داد که راه درست و غلط را خودش انتخاب کند و انسان فطرتاً قاضی به دنیا آمده است و مرتب در حال قضاوت کردن است، تا زمانی که قضاوت راجع به خودمان باشد درست و طبیعی جلوه می‌کند اما اگر در مورد دیگران دچار شک، ظن، گمان، تجسس و سرزنش شویم نادرست است و نباید بر حسب ظن و گمان داوری کنیم.

آموزش جهت به تعادل رسیدن جسم، روان و جهان بینی موضوعی است که ما به واسطه آن هنر زندگی، بهتر زیستن، چگونگی آرامش، برخورد مناسب و اجرای درست قوانین را یاد می‌گیریم.(۴)

توضیحات:

مهم‌ترین نکته در جهان‌بینی این است که انعکاس کارهایتان به خودتان برمی‌گردد. قضاوت کار سختی است و هیچ‌کس نمی‌تواند، به معنای واقعی عادلانه قضاوت کند.

قضاوت تنها با کائنات و خداوند است. سیستم الهی عدالت را به نحو احسن انجام می‌دهد و امکان ندارد اشتباه کند.

نتیجه‌گیری:

همه قدرت‌ها از طریق اندیشه درست به ما داده می‌شود، ذهن‌مان را تغییر دهیم تا با نوسازی ذهن تحول یابیم.

درست‌ترین مسیر، مسیر الهی است.

با آگاهی و حس خوب زندگیمان را

بسازیم. 

گفتار، رفتار و کردار اصول بهتر زندگی کردن است.

کلیدِ قفلِ زندگی، خداوند است و نور درون ما است.

ترس‌هایت را پله کن تا رشد کنی.

منابع و مؤاخذ:

(۱): سی‌دی قضاوت ۹۳ استاد امین

(۲): سی‌دی قضاوت استاد امین

(۳): سی‌دی قضاوت و جهالت جناب مهندس دژاکام

(۴):کارگاه آموزشی روز چهارشنبه با دستور جلسه قضاوت و جهالت

نویسنده متن: همسفر زهرا، رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون هفدهم)

ویرایش متن: همسفر زهرا، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

ارسال مطلب: همسفر الهام، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

همسفران نمایندگی فردوسی