قضاوت کردن دیگران یعنی جهالت و نادانی من.

یازدهمین جلسه از دوره نهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران شعبه دکتراحمد، با استادی راهنمای تازه واردین همسفر اکرم و نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر سوسن در تاریخ دوشنبه ۱۱  تیرماه ۱۴۰۳، راس ساعت ۱۶ آغاز  نمود.

سخنان استاد جلسه

اگر به دستور جلسه توجه کنیم پیامش تو متنش هست چرا دستور جلسه فقط قضاوت تنها نیست؟ چون قضاوت در جایگاه خودش و در این بعد زمینی که ما زندگی می‌کنیم خوب است، یک قاضی را در نظر بگیریم که درس قضاوت خوانده و با تمام جرایم آشنا است. پس اینجا دستور جلسه قضاوت و جهالت است. قضاوت به معنی حکم صادر کردن و جهالت به معنی نادانی است که ارتباط مستقیمی با هم دارند وقتی خداوند انسان را خلق کرد به انسان اختیار داد و او را سر یک دوراهی قرارداد که خودش پیدا کند راه فجور را یا راه تقوا را .انسان موجودی است که قاضی به دنیا آمده و دائماً در حال قضاوت کردن است و برای همه ما صادق است. زمانی که خودمان را شناختیم شروع به قضاوت کردن می‌کنیم. حالا یک سری قضاوت‌ها اگر در مورد خودمان و زندگیمان باشد خیلی خوب است و هرچه بهتر فکر کنیم بهتر می‌توانیم قضاوت درست کنیم مثلاً می‌گوییم این خانه رو بخریم یا این ماشین رو بخریم یا ادامه تحصیل بدهیم و...ما باید این قضاوت های راجع به خودمون را انجام دهیم  ولی آنجایی که می‌خوایم راجع به دیگران قضاوت کنیم آنجا کار خراب میشود چون همیشه قضاوت‌ها منفی است. قضاوت کردن دیگران مثل یک دانه یا هسته می‌ماند که من امروز آن را می‌کارم و در جای دیگر آن را برداشت می‌کنم موقعی که من به خودم اجازه میدهم درباره دیگران قضاوت کنم گمان بد کنم یا تهمت بزنم یعنی دارم در مورد آنها حکم صادر می‌کنم در صورتی که من اصلاً از گذشته  آن شخص هیچ اطلاعی ندارم و اگر در جایگاه آن شخص قرار بگیریم شاید نتوانیم موقعیتش را تحمل کنیم.
هر کسی زندگیش  روبر مبنای خواست و علاقه خودش می‌سازد هر طور دوست دارد زندگی می‌کند، لباس می‌پوشد، پس من نباید این اجازه رو به خودم بدهم که از روی جهل و ناآگاهی در مورد هر شخصی یا هر چیزی بلافاصله قضاوت کنم و حکم صادر کنم‌ قضاوت بیجا مثل سنگی است که من پرتاب می‌کنم و معلوم نیست به چه کسی برخورد میکند.  استاد امین میگوید قضاوت مثل موشکی است که به طرف شهر وجودی انسان‌های دیگر پرتاب می‌کنیم و آن قضاوت شخص با ما وارد جنگ می‌شود و همان موشک به طرف خود من پرتاب می‌شود. و پس یک نکته مهمی که در جهان بینی است که میگوید در این جهان یک قانون هست که هر کاری کنیم انعکاسش به خود ما برمی‌گردد.  تو کوه اگر داد بزنیم پژواک آن صدا سریع به طرف خود ما برمیگردد، در هستی هم همینطور است. هرچه کنیم به خود کنیم. پس در هر جایی که قضاوت به من مربوط نمی‌شود نباید قضاوت کنم اگر قضاوت کردم یعنی انسان جاهلی هستم و هیچ نفعی هم برای من ندارد و فقط وقتم رو تلف می‌کنم و بدانم اگر در مورد دیگران قضاوت کنم قطعاً روزی در مورد من قضاوت خواهد شد.
پس باید آن انرژی که می‌خواهم صرف قضاوت کردن دیگران بکنم،  باید صرف شناخت خودم بکنم چون با قضاوت کردن دیگران  آرامش و آسایش را از خودم سلب می‌کنم. در نوشتار کنگره و در ۱۴ ثانیه سکوت میگوید خداوندا ما را از جهل به دانایی هدایت کن ما قبل از کنگره به راحتی قضاوت می‌کردیم و خداوند رو شاکرم که در جایی دارم آموزش می‌گیرم که علم بهتر زندگی کردن را آموختم و یاد گرفتم فقط باید دوربینم روی خودم باشد پس نباید دیگران رو قضاوت کنم حتی کنگره به سفر اولی میگوید تا دو ماه نباید کنگره رو قضاوت کند فقط باید آموزش بگیرد. انشاالله که ما هم بتوانیم از آموزش‌ها بهترین استفاده را ببریم و روی خودمان کار کنیم این را بدانیم قاضی فقط خداوند است که از همه چیز باخبر است و بهترین حکم را صادر می‌کند.

تایپ:همسفر سوسن(لژیون اول)

عکس:مرزبان همسفر مهدیه 

تنظیم و ارسال:همسفر زهره