زمین حکم یک تصفیه خانه برای انسان

جلسه سوم از دوره بیست‌ونهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی ملاصدرا با استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر الهه، نگهبانی راهنمای تازه‌واردین همسفر ارغوان و دبیری راهنمای تازه‌واردین همسفر آرزو با دستورجلسه «قضاوت و جهالت» در روز دوشنبه ۱۱ خردادماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا خداوند بزرگ را بابت توفیق خدمتی دیگر‌ در جمع شما عزیزان، شاکر و سپاسگزار هستم و از جناب مهندس و خانواده محترم ایشان بابت از خودگذشتگی‌ها و آموزش‌هایی که جهت برخورداری از زندگی بهتر در اختیار ما قرار می‌دهند، تشکر می‌کنم؛ همچنین از راهنما خانم ندا بابت تمام زحمات و آموزش‌های ناب ایشان و نگهبان جلسه راهنمای تازه‌واردین خانم ارغوان که مسئولیت و اداره این جلسه را به بنده واگذار کرده‌اند، سپاسگزار هستم.

با نگریستن به لیست دستورجلسات سالیانه کنگره۶۰، متوجه خواهیم شد که تعدادی از دستورجلسات از دو بخش تشکیل شده و به دستورجلساتی از جمله رابطه یادگیری با معرکه‌گیری، ظرفیت و مسئولیت، قضاوت و جهالت مواجه می‌شویم که هریک ارتباط نزدیکی به یکدیگر دارند. دستورجلسه این هفته «قضاوت و جهالت» است که قضاوت به معنی قاضی بودن و حکم دادن و جهالت یعنی ناآگاهی که قرارگرفتن دو واژه قضاوت و جهالت در کنار یکدیگر يعنی از قضاوت‌هایی که بر مبنا ناآگاهی اتفاق می‌افتد، پرهیز کنیم.

اکنون ممکن است در ذهن تازه‌واردین یا سفراولی‌ها که برای اولین‌بار با این دستورجلسه آشنا می‌شوند، سؤالی نقش ببندد که چرا این دستورجلسه در سیستم آموزشی کنگره۶۰ مطرح شده است! بنابراین در این رابطه قدری توضیح می‌دهم؛ همان‌گونه که مطلع هستیم، اعتیاد از تعامل، پیوند و ممزوج شدن انسان با مواد مخدر به وجود آمده است که برای درمان اعتیاد، باید به‌طور کامل مواد مخدر و انسان را بشناسیم. همان‌طور که می‌دانید، شخصیت انسان‌ها از دو صورآشکار و صورپنهان تشکیل شده که صور آشکار او همچون دست، پا و صورت قابل رؤیت است؛ اما صورپنهان او که شامل عقل، نفس، روح و تفکرات شخص بوده، غیر قابل رؤیت می‌باشد و تنها تعداد اندکی از انسان‌ها نسبت به آن شناخت دارند؛ اما در سیستم آموزشی کنگره‌، شناخت انسان به واسطه آموزش علم جهان‌بینی، وادی‌ها و دستورجلسات هفتگی صورت می‌گیرد.

خداوند انسان را با ویژگی منحصر به فردی به‌نام اختیار خلق کرد و قدرتی همچون قضاوت به او عطا کرد تا با توجه به این قدرت، به حیات خود ادامه داده، در تصمیمات خود، حق انتخاب داشته باشد تا بتواند بین دو مسیر خیر و شر یکی را انتخاب کند؛ بنابراین می‌توان گفت انسان موجودی است که مجموعه‌ای از فضائل و رذائل را به همراه داشته و زمین حکم یک تصفیه‌خانه را برای او خواهد داشت که در آن می‌تواند نار وجودی خود را تبدیل به نور کرده و در نهایت به تکامل برسد؛ زیرا اگر انسان‌ خواستار تزکیه و تکامل باشد، بایستی از قدرت اختیار و قضاوت برای خود در جهت مثبت استفاده کند، آموزش جهان‌بینی را به همراه داشته باشد، دوربین را تنها بر روی عملکرد خود زوم کند و در جهت مثبت برای تغییر و تبدیل خود تلاش کند؛ اما گاهی‌ اوقات انسان از این قدرت قضاوتی که در اختیار او قرار داده شده، برای دخالت در امور دیگران استفاده کرده و سعی می‌کند با تجسس در کار آن‌ها و کسب اطلاعات ناقص، حکمی را صادر و شروع به قضاوت و غیبت کند. 

اکنون باید دانست که قضاوت در امور دیگران، ارتباط مستقیمی با جهالت انسان‌ دارد؛ درنتیجه هرچه انسان‌ جاهل‌تر و نادان‌تر باشند، میزان قضاوت‌های او در امور دیگران بیشتر خواهد بود؛ اما هرچه انسان به طرف دانایی حرکت کند، از میزان قضاوت او در قبال دیگران کاسته و بیشتر توجه و انرژی خود را صرف عملکرد خود می‌کند. انسانی که دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهد، آرامش و انرژی خود را از دست داده و هیچ‌گاه از حال خوبی برخوردار نیست؛ بنابراین این عمل او باعث می‌شود که سیستم تولیدکننده مواد‌ شبه‌ افیونی جسم با اختلال مواجه شده و عملکرد مناسبی نداشته باشد، در نتیجه با انواع و اقسام بیماری‌ها و مشکلات رو‌به‌رو می‌شود.

آقای مهندس می‌فرمایند: شخصی که دیگران را قضاوت می‌کند، مانند این است که بر روی شاخه درختی نشسته و اقدام به بریدن انتها شاخه می‌کند. قضاوت کردن نیازمند پیش‌زمینه‌هایی مانند: اطلاعات و آگاهی‌ کامل و دقیق است؛ بنابراین هر شخصی صلاحدید قضاوت کردن دیگران را ندارد.

در وادی پنجم از کتاب عشق، پارامتری جهت خروج از تاریکی‌ها، مشکلات و بیماری‌ها تحت عنوان (تجسس، قضاوت و غیبت) وجود دارد که بیان می‌کند: افرادی در اداره آگاهی و نیروی انتظامی جهت پیدا کردن سارقین و جنایتکاران فعالیت می‌کنند و نسبت به انجام وظیفه خود، علم و آگاهی دارند؛ بنابراین گاهی اوقات چندین سال درگیر یک پرونده بوده، در راستا آن، تحقیقات بسیاری انجام می‌دهند تا فردی را مجرم قلمداد کرده و در نهایت حکمی را صادر و اجرا کنند؛ اما پس از گذشت چندین سال متوجه می‌شوند که حکم‌شان غلط بوده و قاتل یا جنایتکار شخص دیگری است؛ بنابراین چگونه ما انسان‌ها به خود اجازه می‌دهیم که بدون داشتن علم و آگاهی، اطلاعات کامل و دقیق و در اصل از روی ظاهر، دیگران را قضاوت کنیم! قضاوت تنها مخصوص خداوند بوده و تنها او نسبت به همه‌چیز آگاه است. ما باید آگاه باشیم که سیستم کائنات به قدری هوشمند است که ما انسان‌ها هر عملی انجام دهیم، نتیجه آن به سمت ما بازخورد داده خواهد شد و روزی خواهد رسید که ما نتیجه عمل خود را مشاهده می‌کنیم. «هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی.»

اگر بخواهم از تجربه خود در زمینه قضاوت بگویم، باید بیان کنم که بنده در گذشته شخصی بودم که اگر برخورد دیگران با من تغییر می‌کرد، در ذهن خود شروع به قضاوت می‌کردم و در نهایت حس خود را نسبت به آن شخص تغییر می‌دادم؛ بنابراین این قضاوت نابه‌جا برای من مشکلات و بیماری‌های بسیاری را به ارمغان آورده بود تا این‌که روزی به‌صورت اتفاقی کلیپی را مشاهده کردم که در آن بیان می‌کرد: ای کاش ما انسان‌ها هر روز برچسبی را به پیشانی خود می‌چسباندیم که روی آن نوشته می‌شد؛ من حالم خوب نیست؛ زیرا فرزندم بیمار است، چک من برگشت خورده یا اجاره خانه‌ام عقب افتاده است. درسی که بنده از این کلیپ گرفتم این بود که من باید به دیگران احترام گذاشته، آن‌ها را دوست داشته باشم و هیچ‌گاه آن‌ها را براساس ظاهر قضاوت نکنم؛ چراکه من از وضعیت زندگی آن‌ها اطلاعی ندارم و باید تنها دوربین خود را روی عملکرد زندگی‌ام زوم کنم.

راجع به مسئله قضاوت به‌قدری سخن بسیار است که نمی‌توان آن‌ها را در تایم کوتاهی بیان کرد. ما انسان‌ها باید با افزایش دانایی و آگاهی‌ خود، از انجام قضاوت‌های بی‌جا که بیشترین تخریب را برای ما به همراه دارد، پرهيز کنیم؛ در ادامه خداوند را شاکر هستم که این بستر و آموزش‌ها در کنگره۶۰ به واسطه جناب مهندس و خانواده محترم ایشان برای ما مهیا شده است. در پایان، شما عزیزان با مشارکت‌های خود سخنان بنده را کامل کرده تا بتوانیم بهترین برداشت‌ها و آموزش‌ها را از این دستورجلسه داشته باشیم.

عکاس خبری: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون پنجم)
تایپ: راهنمای تازه‌واردین همسفر الهه
ویرایش و ویراستاری: مرزبان خبری همسفر مرضیه
ارسال: راهنما همسفر نجمه (لژیون نهم)
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)