English Version
English

ما نباید برمبنای حدس و گمان خود کسی را قضاوت کنیم

ما نباید برمبنای حدس و گمان خود کسی را قضاوت کنیم

جلسه سیزدهم از دوره دوازدهم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران کنگره ۶۰، نمایندگی جواد به استادی همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر نسرین و دبیری همسفر معصومه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۱تیرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه امروز راجع‌به‌" قضاوت و جهالت" می‌باشد. قضاوت به معنای حکم و جهالت به معنای ندانستن است. زمانی‌که این دو مبحث را در کنار یکدیگر قرار می‌دهیم؛ یعنی قضاوت در کنار ندانستن، باید به آگاهی برسیم که از این قضاوت‌ها پرهیز کنیم‌؛ چون زمانی‌که از موضوعی آگاهی نداریم و در موردش قضاوت می‌کنیم، باعث می‌شود که با گذشت زمان برای خود ما ایجاد مشکل کند. وقتی‌که صحبت از جهالت می‌شود، قدر مسلم ترس، منیت و ناامیدی نیز به همراهش می‌آید؛ در نتیجه وجود این موارد باعث عدم‌ امنیت ما می‌شود و این صفات میوه‌های درخت جهالت و ابزار نیروهای منفی هستند. استاد امین در سی‌دی قضاوت می‌فرمایند: «براساس آموزش‌هایی که در کنگره ۶۰ فرا گرفتیم‌؛ امر قضاوت مختص انسان‌هایی است که جهالت دارند؛ در حقیقت اعضای کنگره ۶۰ به سبب دانایی و آگاهی کاملی که در این امر کسب نمودند، کمتر بر کرسی قضاوت می‌نشینند؛ زیرا تمام افراد مطلع هستند که قضاوت کردن کار بسیار سختی است؛ حتی زمانی که می‌خواهند درباره‌ موضوعی حکم صادر کنند، به آسانی این کار را انجام نمی‌دهند؛ بلکه براساس یک‌سری اطلاعات و آگاهی‌ها که توسط اطرافیان و زیر مجموعه خود جمع‌آوری شده است، حکمی را صادر و اجرا می‌کنند. 

درواقع ما نباید برمبنای حدس و گمان خود کسی را قضاوت کنیم؛ ما حتی فرزندان و مسافرمان را خیلی راحت و سریع مورد قضاوت قرار می‌دهیم، سپس حکم صادر می‌کنیم و بلافاصله آن را به اجرا در می‌آوریم؛ نتیجه چنین کاری این است که حال بدی را نصیب خود و اطرافیان می‌کنیم. وقتی در مورد مسئله‌‌ای که به ما مربوط نیست، قضاوت می‌کنیم؛ در حقیقت دچار ضدارزش می‌شویم که زندگی ما را به سمت خرابی‌ها سوق می‌دهد و حس‌های منفی را به همراه دارد؛ درصورتی‌ که این حس‌ها را خودمان وارد زندگی‌ خود می‌کنیم.

ما در کنگره ۶۰ یاد گرفته‌ایم که همیشه دوربین‌ را به سمت خود بگیریم و عیب‌های خود را ببینیم و درصدد برطرف کردن آن‌ها برآییم. اکنون سؤالی مطرح می‌شود که چگونه‌ می‌توانیم این عیوب را برطرف کنیم؟ به وسیله جهان‌بینی و آموزش دیدن. زمانی‌که سعی کنیم، جهان‌بینی‌ خود را قوی کنیم و دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم؛ یقیناً آن لحظه، زمانی است که می‌توانیم ذره‌ذره از آن قضاوت‌های نا‌به‌جا کناره‌گیری کنیم.

وقتی شخصی در مقام قاضی قرار می‌گیرد، باید سخنان طرفین دعوا را گوش کند و براساس سخنان یک نفر حکم را صادر نکند. در حقیقت ابتدا قاضی به سخنان دو طرف گوش می‌‌کند و برمبنای اطلاعات و آگاهی‌هایی که در اختیارش قرار می‌گیرد، شروع به امر قضاوت می‌کند. ممکن است زمانی فرا برسد که این قاضی با وجود آگاهی و تجربه‌ زیادی که در این شغل کسب کرده است، موقعیتی برایش به‌وجود بیاید که در امر قضاوت دچار مشکل شود و به ناحق حکم صادر کند.

 ما انسان‌ها را خیلی آسان برمبنای ظاهر، لباس پوشیدن و طريقه صحبت کردن مورد قضاوت قرار می‌دهیم و سریع حکم صادر می‌کنیم؛ درصورتی که قضاوت کردن به این شکل نیست؛ زیرا تمام این مسائل ریشه در جهالت ما دارند؛ بنابراین ما باید در این موارد تحقیقات لازم و ضروری را انجام دهیم. به‌طور کلی تمام مطالب این موضوع را مطرح می‌کنند که نباید در مورد موضوعی که به ما مربوط نیست، دخالت کنیم؛ باید سعی کنیم هر زمانی‌که قصد قضاوت داریم، تمام جوانب امر را در نظر بگیریم و سپس قضاوت کنیم. الآن که در مسیر آمدن به کنگره بودم، سی‌دی قضاوت را گوش می‌کردم. استاد امین در این سی‌دی فرمودند: «زمانی که شروع به قضاوت می‌کنیم، شاید به طرف مقابل نگاه هم نکنیم؛ ولی در ذهن خود خیلی قشنگ او را قضاوت می‌کنیم و با این قضاوت تمام موشک‌ها و ترکش‌های خود را به طرفش پرتاب می‌کنیم».

 زمانی‌که قضاوت می‌کنیم، شاید طرف مقابل هیچ‌گونه حسی نداشته باشد؛ ولی در ذهن خود او را قضاوت می‌کنیم، حال می‌خواهد درست و یا غلط باشد. در ادامه استاد امین می‌فرمایند: « زمانی‌که شما این کار را انجام می‌دهید، قدر مسلم هر ترکشی که به طرف مقابل پرتاب می‌کنید؛ قطعاً پس از مدتی در اثر یک اتفاق ناخواسته این ترکش‌ها دوباره به سمت شما باز می‌گردد». ایشان هم‌چنین توصیه می‌کنند که در مورد کسی زود قضاوت نکنید؛ به این علت که واقعاً قضاوت کردن کار درستی نیست. امیدوارم که در فرآیند کسب دانایی به مرحله‌ای برسیم که هیچ‌ انسانی را در هیچ سیستمی به راحتی مورد قضاوت قرار ندهیم.

در خاتمه سخنانم از آقای مهندس بسیار سپاس‌گزارم که چنین مکان مقدسی را نظامند و دقیق برای آموزش ما فراهم کرده‌اند.

مرزبانان کشیک: همسفر مهری و مسافر منصور
تایپ: همسفر رؤیا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون‌ پنجم)
ویراستار: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم )
عکس و ارسال: مرزبان خبری، همسفر مهری
همسفران نمایندگی جواد

 

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .