جهالت و نادانی

جهالت و نادانی یک عدم است یعنی بود نیست، نور بود است یعنی چیزی که وجود داشته است ولی ظلمت یک چیزی از هستی نیست اگر نوری نباشد، تاریکی می‌شود و زمانی که نور بیاید تاریکی خود به خود محو می‌شود. مسئله نادانی و نا‌آگاهی هم همین است، زمانی که هیچ چیزی نباشد نادانی و ناآگاهی به وجود می‌آید.

برای قضاوت کردن پیش نیازهایی لازم است اما برای جهالت و نادانی هیچ پیش‌نیازی لازم نیست. زمانی که جهالت داشته باشیم منیت، ترس، ناامیدی، خود‌خواهی، خرافات و غیره به وجود می‌آید، مصرف مواد هم به همین صورت است که به علت نادانی به سمت مصرف مواد می‌رویم.

در رابطه با قضاوت هم زمانی که انسان توسط قدرت‌مطلق خلق شد، خداوند اعلام کرد موجودی که خلق کرده است دارای ویژگی‌های خاصی می‌باشد. خداوند انسان را از خاک آفرید یعنی تمام ذراتی که در خاک وجود دارد در کالبد فیزیکی انسان هم وجود دارد.

خداوند فرمودند: می‌خواهم‌ سرنوشت موجودی که خلق کرده‌ام را به دست خودش بسپارم تا خودش راه خود را تشخیص دهد یعنی اختیار کامل به انسان داد و در آن‌ موقع قدرت قضاوت هم به انسان داده شد اما قضاوت در مورد خود و مسیر خودش.

انسان فطرتا موجودی است که گویی قاضی به دنیا آمده و همیشه در حال قضاوت می‌باشد به دلیل اختیار و قرار گرفتن بر سر دو راهی‌ها مثل مثبت‌‌ها، منفی‌ها، فسق، تقوا و غیره. همراه این قضاوت خداوند یک عملیات شعبده بازی هم انجام داد، شعبده به این صورت بود که گنج را جلوی چشم انسان نگذاشت و گفت گنج در ویرانه است یعنی زمانی که انسان می‌خواهد قضاوت و یا حرکت کند یک راه مانند گلستان و یک راه مانند کویر مقابل او است؛ شعبده آن‌جا است که راه آسان به سختی و راه سخت به آسانی منتهی می‌شود.

این قضاوت‌ها در فطرت انسان‌ها برنامه‌ریزی شده و مشکل از جایی آغاز می‌شود که انسان در مواردی که به او ارتباطی ندارد وارد حوزه قضاوت شده و اینجا مبحث جهالت مطرح می‌شود، زمانی که ریشه قضاوت ما جهالت باشد حرص، کینه، بخل و غیره را به وجود می‌آورد پس در رابطه با دیگران و چیزهایی که به ما مربوط نیست دخالت نکنیم و افکار خود را بر پایه مثبت قرار دهیم.

نویسنده: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون نهم)

ویرایش: همسفر فرحناز رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون هفتم)

ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون هفتم)

همسفران نمایندگی ایمان