حسادت نقش پررنگی در قضاوت کردن دارد

ششمین جلسه از دوره بیست و هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه مسافران آقا کنگره 60؛ نمایندگی حسنانی؛ با استادی راهنمای محترم مسافر عقیل، نگهبانی مسافر میلاد و دبیری مسافر کاظم با دستور جلسه " قضاوت و جهالت "  روز دوشنبه 11 تیرماه ماه 1403، ساعت 17 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
سلام دوستان عقیل هستم مسافر. قبل از هر چیزی خدا را شکر می‌کنم که قسمت شد در این جایگاه قرار بگیرم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. در مورد دستور جلسه که "قضاوت و جهالت" می‌باشد، شاید برای تازه‌واردین و سفر اولی‌ها که تازه شروع به کار کرده‌اند جای این سئوال باشد که قضاوت و جهالت چه ربطی به درمان من درکنگره 60 دارد؟ به اعتقاد من این دستور جلسه ربط زیادی به درمان دارد و این که بسیاری از اشتباهاتی که خود من در گذشته انجام می‌دادم ریشه‌اش به قضاوت کردن بر می‌گردد. مکانیزم بدن ما طوری طراحی شده که شروع قضاوت در ذهن اتفاق می‌افتد و تصویرش برای من خلق می‌شود و در کلام من پدیدار می‌شود، البته این را هم بگویم که گاهی اوقات قضاوت کردن در مورد خودم بد نیست، وقتی خودم را قضاوت ‌کنم نقاط ضعف و قوتم را پیدا می‌کنم و شروع به کار کردن روی آن نقاط می‌کنم، ولی اگر زمانی که در این موضع و در انتهای کار به سرزنش کردن خودم برسد باعث می‌شود برای خودم تخریب بوجود بیاورم.
ما در کنگره مثلثی به نام جهالت داریم که سه ضلع آن ترس، منیّت و ناامیدی می‌باشد. حسادت نقش پررنگی در قضاوت کردن دارد و من خودم شروع به قیاس کردن دیگران میکردم مثلاً می‌گفتم برادرم یا پدرم یا دوستم، چرا از نظر مالی یا هر چیز دیگری از من بالاتر است و اینها جز اینکه از من انرژی بگیرد چیز دیگری برای من به ارمغان نمی‌آورد. ما در کنگره یاد گرفته‌ایم هر کسی هر چیزی که دارد بر اساس خواسته‌ای که داشته و تلاش و کوششی که کرده، بدست آورده است، بنابراین وقتی من حسادت می‌کنم در من ترسی بوجود می‌آید که مانع می‌شود قدم‌های بزرگ بردارم. ما در کنگره آموزش می‌گیریم که قدم‌های بزرگ برداریم و در کنارش از ضدارزش‌ها دوری کنیم، یکی از این ضد‌ارزش‌ها  به نظر من قضاوت کردن است که منیّت، ترس، ناامیدی، حسادت و... همه در دل آن قرار دارد. من چکار باید بکنم تا از این مسیر خارج شوم؟ من چون آدم ذهنی‌ای بودم در مورد ذهن صحبت می‌کنم، برای اینکه بخواهیم ذهن از یک مسیر اشتباه خارج شود طبیعتاً باید ذهن را خالی کنیم یعنی یک جای خالی برای افکارت در نظر بگیری تا برای استفاده از فرصت‌هایی که در اختیارم قرار گرفته، فضای آرامی داشته باشم.
ما اگر وارد قضاوت کردن و حریم شخصی دیگران می‌شویم آنها هم به خودشان اجازه می‌دهند به حریم شخصی ما ورود کنند و با این کار آرامشی را که به دنبال آن هستیم از دست می‌دهیم.
امروز داشتم فکر می‌کردم که یکی از موضوعاتی که این فضای ذهن من را نسبت به هر کسی و در هر جایگاهی که هست از قضاوت کردن آرام آرام خارج کرد همین سی‌دی نوشتن بود و باعث میشد ذهن من آماده گرفتن یکسری اطلاعات شود ودانایی من در آن قسمت بالا برود و از جهل خارج شوم یعنی دیگر خیلی جاها به خودم اجازه نمی‌دهم که قضاوت کنم.
آقای مهندس در سی‌دی آهن فرمودند: همه ما براثر اعمالمان، مشکلات را برای خودمان فراهم می‌کنیم و کسی باعث مشکلات ما نیست.
من خیلی از اقوامم را براثر اُوردوز از دست دادم و خودم از یک خانواده که تماماً مصرف کننده بودند وارد کنگره شدم، میخواهم بگویم اگر فرصتی هست باید قدر آن را دانست، اگر یک صندلی هست که روی آن بنشینم، این یک فرصت است و باید قدر آن را بدانم. آقای مهندس در وادی چهاردهم می‌فرمایند: خداوند به انسان‌ها فرصت می‌دهد و به راحتی هم این فرصت‌ها را از او نمی‌گیرد ولی اگر فرصت را بگیرد آن موقع است که دیگر به دست آوردن فرصت خیلی سخت می‌شود و یک نکته مهمی که در قضاوت کردن است و در بین رهجویان اتفاق می‌افتد و این نکته‌ای است که استاد امین هم به آن اشاره فرموده‌اند که رهجویان راهنمایانشان را نسبت به راهنما‌های دیگر قضاوت می‌کنند که در نتیجه این عمل رهجو به جایی نمی‌رسد. یا به طور مثال سفر اولی‌ها دور هم نشسته‌اند و در مورد داروی مصرفی خود با هم صحبت می‌کنند و به دلیل اینکه با پروتکل آشنایی ندارند در مورد میزان دارویی که می‌خورند با همدیگر صحبت می‌کنند که این کار باعث می‌شود راهنماها را با هم قیاس کنند و این قیاس کردن باعث سقوط یک نفر می‌شود و از مسیر کنگره خارج می‌گردد و این را بدانید که کسی از این موضوع نمی‌تواند قسر در برود، من اگر باعث شوم که کسی از مسیر خارج شود خیلی زود خودم هم به دنبال او پایین می‌افتم بنابراین باید حواسمان باشد که در مورد چیزی مخصوصاً پروتکل‌ها نظر ندهیم.

تهیه و تنظیم: گروه سایت شعبه حسنانی