جلسه نهم از دوره اول کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی آبیک به استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر کینوش، نگهبانی راهنمای تازه‌واردین همسفر نرگس و دبیری راهنمای تازه‌واردین همسفر کبری با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه یازدهم تیرماه ۱۴۰۳ ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر می‌کنم که توانستم در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. در کنگره دستور جلساتی وجود دارند که آقای مهندس یک تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی متفکرانه‌ای راجع به این دستور جلسات انجام می‌دهند تا ما آموزش لازم را از آن‌ها بگیریم و بهره لازم را ببریم. دستور جلسه این هفته ما «قضاوت و جهالت» هست.
آقای مهندس می‌فرمایند: «نقطه مقابل قضاوت، جهالت هست که قضاوت در کل به معنای حکم دادن و قاضی بودن است، یعنی این‌که کسی اگر جهل داشته باشد خودش را در جایگاهی مشاهده می‌کند که قاضی باشد تا برای رفتار افراد حکم تعیین کند».
در جامعه، زمانی که جرمی رخ می‌دهد بسیاری از عوامل دست‌به‌دست هم می‌دهند تا حکم برای آن شخص تعیین شود؛ مانند اداره آگاهی، نیروی انتظامی و ... حتی قاضی هم بر مبنای اطلاعات و آگاهی که از شخص کسب می‌کند حکم را صادر می‌کند، در بعضی از موارد بعدازاین که شخص را اعدام می‌کنند بعد از چندین سال شخص دیگری پیدا می‌شود که اعلام می‌کند که من مقصر بوده‌ام و این نشان می‌دهد در جایگاه قاضی هم نمی‌توان نظر صددرصد حکم درست را اعلام کرد؛ زیرا امکان دارد حتی قاضی هم اشتباه کند.
حال این سؤال پیش می‌آید که چگونه ما می‌توانیم قاضی زندگی دیگران باشیم؟ ما باید آموزش بگیریم که زندگی خودمان را ببینیم و قضاوت کنیم تا بتوانیم عیب‌ها و نواقص خودمان را برطرف کنیم، برای مثال چشم ما اطراف خود را مشاهده می‌کند و همه چیز را می‌بیند به جز خودش را، انسان هم به همین‌گونه است عیب دیگران را می‌بیند به جز عیب خودش را.
مهم‌ترین چیزی که در رأس قرار دارد خلق‌وخوی نیکو است؛ یعنی انسان بتواند با دیگران رفتار مناسب و ملایمی داشته باشد که این نیازمند یک دیپلماسی است؛ باید خلق‌وخوی خودم را تغییر دهم تا بتوانم با اطرافیان رفتار شایسته‌ای داشته باشم. زمانی که شناخت انسان ارتقاء پیدا می‌کند متقابلاً درک او نسبت به دیگران هم ارتقاء می‌یابد؛ پس قبل از هر چیزی باید راجع به آن مسئله شناخت پیدا کند و بعد تصمیم خود را بگیرد.
مسئله بعدی این است زمانی که شخصی از روی نادانی خود سخنی می‌گوید ما متوجه می‌شویم که جهالت در سرشت ما بوده است و نیاز به آموزش داریم که مواردی مانند دروغگویی، حسادت، نفرت و ... همگی از روی جهالت هستند؛ بنابراین تا زمانی که آموزش‌ها را کاربردی نکنیم و دیدگاه خود را تغییر ندهیم هرگز از جهالت خود خارج نمی‌شویم. امیدوارم که همگی ما آموزش‌ها را کاربردی نماییم تا از جهالت خود خارج شویم و دیگران را قضاوت نکنیم.
مرزبانان کشیک: همسفر سکینه و مسافر رسول
تایپ و ویراستاری: همسفر زهرا، رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
عکس و ارسال: همسفر آمنه مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آبیک
- تعداد بازدید از این مطلب :
137