سیزدهمین جلسه از دوره هفتم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی مسافر محسن، نگهبانی موقت مسافر یاسین و دبیری موقت مسافر وحید، با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» یکشنبه ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان محسن هستم یک مسافر؛
خداوند را شاکر و سپاسگزارم از فرصتی که در اختیار من قرار داده شده جهت خدمتگزاری در این جایگاه و آموزش گرفتن از همه شما عزیزان.
قضاوت و جهالت همیشه در کنار یکدیگر هستند، هر جایی که قضاوت باشد جهالت هم کنار آن وجود دارد و برعکس هر جایی که جهالت باشد قضاوت هم خواهد بود. وقتی دانایی کم باشد جهالت نمودار می شود.
جناب مهندس جهالت و قضاوت را به تاریکی و روشنایی تشبیه کرده‌اند و می‌فرمایند: «زمانی تاریکی به وجود می آید که نور نباشد».
دانایی یعنی قدرت تشخیص ماهیت خواسته‌ها در هر رنگ و لباسی که باشند. وقتی دانایی نباشد ترس، منیت و ناامیدی که اضلاع مثلث جهالت می‌باشند ایجاد می‌شوند و کافی است فقط یکی از این اضلاع در وجود ما باشد، آنگاه دچار قضاوت خواهیم شد.
امام صادق می‌فرمایند: «هر کسی که شخصی را قضاوت کند از این دنیا نخواهد رفت مگر آنکه در شرایط آن شخص قرار بگیرد.»
قضاوت امری است بسیار حساس و مهم، به همین دلیل هر شخصی نمی‌تواند نقش یک قاضی را داشته باشد. قاضی زمانی می‌تواند قضاوت خوبی داشته باشد که آگاهی و دانایی و علم و تخصص لازم جهت قضاوت را کسب کرده باشد که در این صورت می تواند با عمل و حس و عشق سالم قضاوت صحیحی انجام دهد.
تجربه شخصی خودم؛ اوایل سفر اول بودم که نسبت به راهنمای یکی از دوستان قضاوت نادرستی داشتم بطوری که از دوستم درخواست تغییر لژیون کردم. در ادامه سفر متوجه اشتباه خودم شدم ولی دیر شده بود چون این مشاوره غلط دادن به دوستم، مشکلاتی برای او در مسیر درمانش ایجاد کرده بود.
استاد امین می فرمایند: «وقتی می‌خواهید کسی را قضاوت کنید باید با کفش‌های آن شخص راه بروید تا بتوانید از شرایط آن شخص با اطلاع شوید»
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.
نگارنده: مسافر حسین لژیون ۱
ویراستار: مسافر بهزاد لژیون ۷
عکاس: مسافر مسعود لژیون ۷
تنظیم: مسافر وحید لژیون ۱۸
ارسال: مرزبان خبری مسافر ایمان
نمایندگی جهانبین شهرکرد /مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
247