کسی که نیاز به یک جایگاهی دارد آن جایگاه به آن داده می‌شود

جلسه سیزدهم از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، شعبه دنا؛ روز یکشنبه ۱۰ تیرماه ۱۴۰۳با استادی راهنمای محترم مسافر بشیر، نگهبانی م سافر محسن و دبیری مسافر احمد با دستور جلسه «قضاوت و جهالت » راس ساعت ۱۷ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان بشیر هستم یک مسافر خداوند را سپاس می‌گویم که یک بار دیگر اجازه داد من در کنگره حضور پیدا کنم و در شعبه دنا حاضر باشم و در خدمت شما عزیزان باشم. دستور جلسه جهالت و قضاوت است که داشتم به آن فکر می‌کردم به وادی‌ها نگاه می‌کردم همینطور که آقای مهندس هفته گذشته صحبت کردند و گفتند که هرکجا قضاوت باشد جهالت هم حضور دارد. قضاوت در مورد دیگران دیگر به ما مربوط نیست و حتماً با جهالت همراه می‌شود و ما باید بدانیم همانطور که در وادی پنجم می‌گوید برای خروج از اضطراب و نگرانی و برای رسیدن به آرامش و حال خوب باید یک سری پارامترها را رعایت کنیم. که یکی از آنها قضاوت دوری از ضد ارزش‌ها است پس از آن رسیدیم به تجسس و قضاوت و غیبت یکی از آن ها قضاوت بود که حال ما را خراب می‌کند و ما را می‌برد به طرف قیاس کردن. خودمان را در شرایط قیاس کردن می اندازیم که  انرژی از ما می‌گیرد و باعث می‌شود ما رشد نکنیم و حالمان بدتر می‌شود به هم می ریزیم و از آن حالت اضطراب و نگرانی خارج نمی شویم.

چون همانطوری که می‌دانید قضاوت درمورد دیگران کار خداوند می‌باشد. سیستم هستی همانطور که آقای مهندس فرمودند به طور خودکار کار خودش را می‌کند و همه چیز سر جای خودش قرار دارد و اصلاً نیاز ندارد ما در امور دیگران دخالت کنیم. قضاوت فقط کار قاضی می‌باشد در مملکت ما هر کسی یک جایگاهی دارد، که هر قاضی مربوط به یک قسمت می‌باشد، قاضی خانواده، قاضی مواد مخدر، قاضی برای جرایم سنگین‌تر طبقه بندی می‌شوند و به قسمت‌های مختلف می‌فرستند و سعی می‌کنند در آن قسمتی که می‌خواهند قضاوت بکنند تا آنجایی که می‌توانند دانش و آگاهی داشته باشند، تحصیلات زیاد، اطلاعات زیاد، آگاهی زیاد،امکانات خیلی خوب برایشان فراهم می‌کنند تا بتوانند به بهترین شکل ممکن قضاوت کنند در مورد یک مسئله خیلی خاص و کوچک. چون ما در طول شبانه روز ممکن است بخواهیم قضاوت‌های خیلی زیادی را انجام دهیم. من داشتم امروز فکر می‌کردم که همیشه همه چیز سر جای خودش قرار دارد کسی که نیاز به یک جایگاهی دارد آن جایگاه به آن داده می‌شود، داشتم فکر می‌کردم در این چند وقت گذشته خیلی ذهنم را درگیر خودش کرده بود ولی من از پشت پرده خبر ندارم و نمی‌توانم کسی را قضاوت بکنم تنها کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که  کار درست را انجام دهیم. هر جایگاهی که هستیم عمل صالح را انجام دهیم قضاوت روی اعمالمان انجام بدهیم، روی رفتار و روی عمل کرد خود انجام بدهیم، روی لحظه لحظه زندگیمان انجام بدهیم. چون انسان موجودی است که اختیار و حق انتخاب دارد و این قضاوت را باید درون خودش انجام بدهد که بتواند بد و خوب را تشخیص بدهد. بزرگترین کاری که یک انسان باید انجام بدهد به نظر من همان تشخیص تفاوت خوب و بد است، چون نفس می آید با زیباترین شکل نیروی منفی و نیروی شیطان می آید، با زیباترین شکل نیروی گوهر جان ما را می‌رباید و ما را فریب میدهد و آن شکل که ما دوست داریم گمراهمان می‌کند. ما باید در این زمینه قوی باشیم. قاضی عقلمان که خودمان است، قاضی بزرگی است که دنبال خودمان داریم. عادل‌ترین قاضی عقلی هست که فَر ایزدی دارد، فرمانروای مطلق می‌تواند بهترین تصمیمات را بگیرد ما باید این را قوی کنیم، چطوری قوی کنیم تنها راه قوی کردن آن ما حس خود را خوب کنیم و تزکیه و پالایش صورت بدهیم، روی خود، اعمال ما حس وقتی درست باشد. حس اولین قوه به کار گیری عقل است. عقل وقتی می‌خواد تصمیم بگیرد حس که خوب باشد، این حس فقط و فقط حرکت در مسیر ارزش‌ها، دوری از ضد ارزش‌ها و پالایش است که درست می‌شود؛ عقل اگرمی‌خواهد فرمان درست بدهد می‌خواهد حکم درست بدهد باید حس خود را از آلودگی در بیاوریم تزکیه و پالایش روی آن انجام بدیم و هیچ راهی هم ندارد جز اینکه با دوری از ضد ارزش‌ها و حرکت در مسیر ارزش‌ها ذره ذره دانایی خودمان را به دست بیاوریم، این مثلث دانایی موثر را انجام بدهیم در زندگیمان و بتوانیم قدرت تشخیص خودمان را به دست بیاوریم بتوانیم خوب را از بد تشخیص بدهیم وقتی حس اطلاعات درست را به عقل بدهد  قطعاً عقل تصمیم درست را می‌گیرد. همانطوری که در وادی ششم کار کردیم و می‌خوانیم عقل هیچ موقع اشتباه نمی‌کند این ما و حس ما و خواسته‌های ما می‌باشد که اطلاعات غلط به عقل می‌رسانند و مجبور می‌شود مثل یک قاضی که یک نفر با شهادت دروغ  مدارک غلط مجبور می‌شود طبق آن مدارک و شهادت حکمش را بدهد و قضاوت خودش را انجام بدهد پس ما باید خودمان و حس خودمان را قوی بکنیم و قضاوت را با قاضی بگذاریم و تا جایی که می‌توانیم دیگران را قضاوت نکنیم. خیلی کار سختی است؛ اگر می‌خواهی قضاوت کنی کفش دیگری را باید بپوشید و قضاوت بکنید. از اینکه به صحبت های من توجه کردید متشکرم

تایپ: مسافر مجید ل ۵
         مسافر: محمد ل ۶
ویرایش: مسافر ایمان ل۲