سلام دوستان فرشته هستم همسفر وحید
آقای مهندس در سیدی قضاوت و جهالت فرمودند: «قضاوت احتیاج به پیشنیازهای فراوانی چون حقیقت، عدالت، تفکر سالم، فرمان عقل، صبر، تقوا و علم خودشناسی دارد؛ جهالت مترادف با نادانی است و هیچگونه پیشنیازی ندارد. برای جهالت هیچگونه تلاش و هزینهای نیاز نیست؛ اما قضاوت کردن هزینه دارد.» ترس، ناامیدی و منیت اضلاع مثلث جهالت هستند، نهاینکه اینها جهالت را بهوجود میآورند؛ بلکه وقتی جهالت باشد این صفات و ویژگیها شکل میگیرند، درواقع صفات منفی مانند حسد، حرص، بخل، خرافات و خودخواهی میوههای جهالت هستند.
در ابتدای جلسات کنگره ۱۴ثانیه سکوت میکنیم تا از جهل و نادانی خودمان به خداوند پناه ببریم؛ زیرا همین جهالت و نادانی باعث شده که شخص به سمت ضدارزشهایی ازجمله مصرف مواد مخدر برود؛ ولی با آموزش دیدن و افزایش دانایی نهتنها مصرف مواد را کنار میگذارد؛ بلکه میتواند از سایر کارهای ضدارزشی نیز رفتهرفته فاصله بگیرد.
خداوند وقتی انسان را خلق کرد به او قدرت اختیار داد که یکی از دو راه تقوا یا فسق و فجور را انتخاب کند، پس وقتی به انسان اختیار داده شد قدرت قضاوت هم داده شد، ولی اینجا خداوند یک شعبده بهکار برد که یک راه مثل گلستان است و یک راه مثل آتش و خار یا کویر، اگر پا در راه سختی و آتش بگذارد به بهشت میرود؛ مانند شخصی که با زحمت سرمایهای بدست میآورد، اما یکی هم میتواند با رشوه گرفتن یا فروش مواد راحت و سریع سرمایهدار شود که این راه بهظاهر گلستان است؛ اما به کویر و سختی منتهی میشود.
قضاوت به معنای حکم کردن است که بسیار کار سخت و مشکلی است و کار هر کسی نیست، انسان موجودی است که از ابتدا قاضی به دنیا آمده و همیشه در مورد مسائل زندگی خود در حال قضاوت کردن است، مثلاً آیا به کنگره بروم یا نروم؟ آیا ادامه تحصیل بدهم یا ندهم؟ اما مشکل از جایی شروع میشود که در مسائلی که به من ارتباطی ندارد وارد حریم قضاوت میشوم؛ یعنی من جایگاه خودم را بالاتر از آنچه که هست میبینم و اجازه قضاوت کردن در مورد همه چیز و همه کس را به خودم میدهم و حکم صادر میکنم. ریشه قضاوت نادرست جهالت است، بنابراین هرچه سطح دانایی بالاتر باشد قضاوت در مورد دیگران کمتر است، انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت میکند و در هر کاری دخالت میکند. تجسس، غیبت، قضاوت، منیت، مثل دیوار شکستهای هستند که خودمان زیر آن دیوار نشستهایم و هر لحظه امکان خراب شدن آن روی سرمان وجود دارد.
من با قضاوت کردن و چرخاندن افکار منفی در ذهنم انرژی زیادی را از دست میدهم و در نتیجه باعث سلب آرامش و آسایش خودم میشوم و در دیگران تخریب ایجاد میکنم. خیلی خوشحال هستم که با کنگره و آموزشهای آن آشنا شدم تا به افکار درون ذهنم رسیدگی کنم، خودم را تزکیه و پالایش کنم، از ضدارزشها دوری کنم، میزان دانایی، تجربه و تفکرم را افزایش دهم و دیگران را قضاوت نکنم و فقط به قضاوت در مورد کارهای خودم بپردازم. از آقای مهندس ممنونم بابت آموزشهای نابی که در اختیار افرادی مثل من میگذارند.
سلام دوستان صدیقه هستم همسفر
در جایی خواندم که تا با کفش کسی راه نرفتیم، راهرفتن او را قضاوت نکنیم، این جمله واقعاً جای تفکر دارد که انسان بدون شناخت و آگاهی از وضعیت کسی نمیتواند کوچکترین حرفی در مورد آن شخص بزند و حتی در ذهن خود رفتار آن شخص را مورد قضاوت قرار دهد که مثلاً فلانی چرا این کار را کرد؟ قضاوت کردن از روی ظاهر افراد نشان دهنده کمخردی انسان است، در وادی هفتم یکی از ویژگیهای انسان کمخرد این است که اول حرف میزند بعد فکر میکند، انسان خردمند حتی اگر عیبی در کسی ببیند آن را مطرح نمیکند چون میداند هیچ انسانی بد نیست و رفتار بد او ناشی از ناآگاهی اوست و بهجای قضاوت و سرزنش آن فرد سعی میکند از آن رفتار بد درس بگیرد و تمام تلاش خود را بهکار گیرد تا نقاط ضعف خود را رفع کند. هر وقت به این نتیجه رسیدم قضاوت من در مورد دیگران درست است باید یاد این جمله آقای مهندس بیفتم که «آنچه پشت سر دیگران میگوییم باید بتوانیم جلوی آنها نیز بگوییم.»
انجام دادن و تکرار ضدارزشهایی مانند قضاوت کردن، دروغ گفتن، غیبت کردن و سرزنش کردن فقط وقت و انرژی انسان را هدر میدهد؛ بنابراین برای اینکه در زندگی آرامش داشته باشیم بایستی نگاهمان را از روی زندگی دیگران برداریم تا دیگران هم نگاهشان را از روی زندگی ما بردارند و ما را قضاوت نکنند.
ویراستاری و رابط خبری: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر وجیهه (لژیون دوم)
تصویرگری و ارسال: راهنما همسفر وجیهه
همسفران نمایندگی سیرجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
55