رابطه قضاوت با دانایی

در کنگره با آموزش‌هایی که یاد گرفتیم متوجه شدیم کسی قضاوت را انجام می‌دهد که جهالت دارد به دلیل این‌که انسانی که دانایی و آگاهی داشته باشد کمتر دیگران را قضاوت می‌کند یا اصلاً قضاوت نمی‌کند چون آن‌ها می‌دانند که قضاوت کار هرکسی نیست و نباید کسی را قضاوت کرد؛ قضاوت کردن یعنی این‌که در امور دیگران و در کاری که به ما مربوط نمی‌شود دخالت کنیم که این خود یک کار کاملاً ضد ارزشی است که هم صدمه به زندگی خود می‌زنیم و هم این‌که باعث می‌شود آسایش و آرامش خود را به هم بزنیم که به دنبال آن دچار حسرت، حسادت، کینه، نفرت و حس‌های منفی می‌شویم که وقتی چنین حسی نسبت به کسی پیدا کردیم یعنی درون ما در صور پنهان این حس وجود دارد.
در کنگره یاد گرفتیم که در زندگی دوربین را روی خودمان زوم کنیم و عیب و ایرادهای خودمان را ببینیم و در پی حل آن‌ها باشیم همچنین آموختیم که روی جهان‌بینی خودمان کار کنیم و آموزش ببینیم تا آگاهی و دانایی ما بالا رود بنابراین هر چه قدر که ما مثبت فکر کنیم و از منفی گرایی دور شویم هم خودمان و هم اطرافیانمان به آرامش می‌رسند.
هر چه قدر جهالت و نادانی انسان عمیق‌تر باشد بیشتر به‌طرف کارهای ضد ارزشی و قضاوت دیگران گرایش پیدا می‌کند، قضاوت کردن اختصاص به قاضی دارد که درس آن را خوانده و تجربه این کار را دارد که با دلیل و مدرک می‌تواند دیگران را قضاوت کند همچنین آگاهی و دانایی کامل در مورد قضاوت دارد حتی ممکن است قاضی بااین‌همه علم و آگاهی که دارد بازهم دچار اشتباه شود و نتواند درست قضاوت کند بنابراین من که هیچ علمی در این زمینه ندارم چگونه می‌توانم به خودم این اجازه را بدهم که دیگران را قضاوت کنم.
قبل از کنگره من نیز دیگران را قضاوت می‌کردم و زمانی که متوجه می‌شدم قضاوت بیجا کرده‌ام خیلی ناراحت می‌شدم اما اکنون تا آنجا که ممکن است سعی می‌کنم که کسی را قضاوت نکنم و برای کسی حکم صادر نکنم همچنین می‌دانم که هر انسانی دارای حریمی است که ما باید حرمت آن را نگه‌داریم و به حریم دیگران تجاوز نکنیم.
وقتی کسی را قضاوت می‌کنیم و در مورد کسی حرف می‌زنیم اگر طرف فرسنگ‌ها با ما فاصله داشته باشد بازهم این حس را درک می‌کند چون قضاوت یا صحبت پشت سر کسی مثل موشک به او پرتاب می‌شود و باعث تخریب می‌شود؛ جهالت هم یعنی نادانی، آموزش‌هایی که در کنگره می‌گیریم به دلیل این است که به دانایی برسیم.
امیدوارم با آموزش‌هایی که در کنگره می‌بینم سعی و تلاش کنم قضاوت و تجسس در زندگی و امور دیگران نداشته باشم چراکه تا زمانی که درگیر قضاوت کردن دیگران باشم تزکیه و پالایش انجام نمی‌شود، به آرامش و آسایش نمی‌رسم و دیگران نیز در کنار ما آرامش و حس خوبی ندارند بنابراین هدف ما باید تلاش در جهت آموزش و دانایی باشد تا آسایش و آرامش را به زندگی خود و دیگران هدیه کنیم.

نگارش: همسفر منیره، راهنما همسفر زینب (لژیون هشتم)
ویرایش: همسفر فاطمه، راهنما همسفر بتول (لژیون چهارم)
ثبت: همسفر رها (خدمتگزار سایت)