ریشه قضاوت در جهل ماست

گروه سایت همسفران دکتر علیرضا گفت‌وگویی را با همسفر فاطمه رهجوی لژیون نهم ترتیب داده و از صحبت‌هایشان بسیار آموزش گرفتیم که در ادامه نگاه زیبای شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم؛ امیدواریم که مورد توجه قرار گیرد.

لطفا خودتان را به رسم کنگره ۶۰ معرفی کنید؟

سلام‌ دوستان فاطمه هستم همسفر؛

مسافر من هم با بیش از ۵ سال تخریب وارد کنگره شد. آنتی‌ایکس‌ مصرفی‌ تریاک‌، ۱۱ ماه‌ و ۱۹ روز به روش DST‌ و داروی OT با راهنمای مسافرم آقای مرتضی و راهنمای عزیز خودم خانم آیسان‌ سفر کردیم‌‌. در حال حاضر هم ۶۸ روز است که آزاد‌‌ و رها هستیم‌؛ ورزش در کنگره مسافرم باستانی و خودم دارت.

اگر ما خواسته یا نا‌خواسته دیگران را قضاوت کنیم چه تأثیری در زندگی ما خواهد داشت؟

خداوند قدرت قضاوت کردن را در درون انسان نهاده؛ زیرا او موجودی است با اختیار کامل که می‌تواند مسیر ارزش‌ها یا ضدارزش‌ها را انتخاب نماید پس قدرت تجزیه و تحلیل و قضاوت را‌ نیز دارد؛ همچنین انسان دارای قدرت تفکر و عقل است که ابزارهایی برای تصمیم‌گیری هستند. برای اندازه‌گیری این امر‌ خواسته یا ناخواسته دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهد و شاید نمی‌داند انرژی که در تجسس و قضاوت دیگران به کار می‌رود، باعث از بین رفتن صلح، آرامش و حال خوش می‌‌شود. به هر حال می‌توان گفت که قضاوت نابجا حال خودمان و دیگران را خراب می‌کند.

قبل از ورود به کنگره دیدگاه شما نسبت به قضاوت کردن چه بود و در حال حاضر چگونه است؟

من قبل از ورود به کنگره به راحتی دیگران را قضاوت می‌کردم به خصوص مسافرم را ولی در این آموزش‌ها یاد گرفتم برای اینکه در آرامش باشم بایستی قضاوت و دید منفی را از خود دور کنم.

چه موقع ما می‌توانیم کسی را قضاوت کنیم؟ لطفاً در این مورد برایمان کمی توضیح دهید.

من هیچ موقع نمی‌توانم دیگران را قضاوت کنم و فقط باید برای اعمال خودم قاضی باشم تا ببینم چه کارهایی را انجام داده یا در حال انجامشان هستم. تنها قاضی ما خداوند است ولی با این‌حال تنها کسی که می‌تواند با قضاوت کردن خود رشد نماید، انسان است.

قضاوت از کجا شروع می‌شود و چه اثراتی بر روی جسم و روان انسان می‌گذارد؟

قضاوت در صور پنهان انسان نهفته است.‌ کلمه قضاوت از قضا می‌آید و به معنی حکم صادر کردن است که با تجسس کردن شروع می‌‌شود و در تمام فرهنگ‌‌ها و ادیان این امر نکو‌هیده است. انرژی که در انجام این امر به کار می‌رود آرامش و حال خوش را از انسان می‌گیرد و ذهن او را درگیر می‌کند؛ همچنین می‌توان گفت که این عمل جهالت و نادانی شخص را نشان می‌‌‌دهد.

در سی‌دی قضاوت استاد امین فرمودند:‌ به جای قضاوت کردن اوضاع و احوال را بپذیریم. شما تا چه اندازه توانسته‌اید این آموزش را اجرا کنید؟

استاد امین در سی‌دی قضاوت می‌فرمایند: باید به جای قضاوت کردن اوضاع و احوال را بپذیریم تا بتوانیم از تاریکی‌‌ها بگذریم. من هم با نا‌دیده گرفتن کارها و اشتباهات دیگران و همچنین قضاوت نکردنشان از ضدارزش‌ها دوری می‌کنم و از آن‌ها درس می‌گیرم.

رابطه بین قضاوت و اختیار را بیان کنید؟

خداوند به انسان قدرت اختیار داده و او را محترم شمرده است. انسان برای انجام هر کاری بر سر یک دو راهی قرار می‌گیرد؛ یکی فجور و دیگری تقوا؛ بنابراین او مختار است که خود راهش انتخاب کند. ارزش‌ها، ضدارزش‌ها و یا قضاوت امری است که برای هدایت انسان لازم و ضروری هستند؛ البته قضاوت کردن خود در انجام کارهایی که می‌خواهد انجام دهد. ریشه قضاوت در جهل ماست پس بایستی بتوانیم جهالت خود را به دانایی و دانایی را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم.

قضاوت چه رابطه ای با جهالت دارد؟

نقطه مقابل قضاوت، جهالت است. من اگر نادان، جاهل، و ناآگاه باشم خیلی زود و به راحتی دیگران را قضاوت می‌کنم.‌ انسان‌‌های آگاه کمی تأمل می‌کنند و سپس درباره دیگران نظر می‌‌دهند. یک فرد عاقل دشمن خود را به دوست تبدیل می‌کند ولی کسی که نادان است صمیمی‌ترین دوست خود را هم به دشمن تبدیل می‌نماید.‌ ما در طول روز بدون اینکه هیچ علمی داشته باشیم خیلی راحت دیگران را قضاوت می‌‌کنیم. حضرت علی(ع) می‌فرمایند: فاصله بین حق و باطل چهار انگشت است؛ در واقع فاصله حق و باطل به اندازه چهار انگشت بسته خودمان است. باطل آن چیزی است که می‌‌شنویم و حق آن است که می‌‌بینیم و خیلی اوقات گفته شده آنچه را که با چشم‌‌ها می‌بینی، به زبان نیاور و به واسطه آن قضاوت نکن. زمانی که دیگران را قضاوت می‌کنیم کائنات تمام تلاشش را می‌کند تا شما را در همان شرایط قرار دهد. قانون کائنات، قانون عمل و عکس‌العمل است و ما این را فراگرفته‌‌ایم که کارمان تاریخ انقضا ندارد. آن‌قدر دنیا می‌چرخد و می‌چرخد تا من را در آن شرایطی که قضاوت نمودم، قرار دهد تا ثابت کند همه ما انسان‌ها در تاریکی مانند هم هستیم و ممکن است اشتباه کنیم.

کلام آخر؛

اکنون به خداوند پناه می‌برم؛ زیرا به خاطر عیبی که امروز درون خود می‌بینم، در گذشته دیگران را ملامت کرده بودم پس سعی می‌کنم در قضاوت‌ها و سرزنش‌هایم خیلی محتاط باشم؛ چراکه ما نه از دیروز دیگران خبر داریم و نه از فردا و آینده خودمان. در پایان از آقای مهندس و راهنمای مهربانم خانم آیسان تشکر می‌کنم و بهترین‌ها را از قدرت مطلق برایشان خواستارم.

تهیه گزارش: همسفر حمیده لژیون راهنما همسفر صفورا (لژیون ششم)

ویراستار: همسفر الهه لژیون راهنما همسفر صدیقه (لژیون دهم)

عکاس خبری: همسفر فاطمه لژیون راهنما همسفر نسرین (لژیون پنجم)

تنظیم و ارسال مطلب: همسفر مریم خدمتگزار سایت

همسفران نمایندگی دکتر علیرضا