قضاوت و جهالت

دومین جلسه از دوره سیزدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره۶۰ ویژه همسفران نمایندگی اسبیکو (خرم آباد) به نگهبانی همسفر روح انگیز، دبیری همسفر نازنین و استادی همسفر معصومه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز یکشنبه ۱۰ تیر  ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
از خانم روح‌انگیز عزیز که این فرصت را به من داده‌اند که در این جایگاه خدمت کنم تشکر می‌کنم و جایگاهشان را تبریک می‌گویم؛ همچنین تبریک می‌گویم به خانم نازنین عزیز و خداقوت به نگهبان دوره قبل خانم مهشید و دبیرهای محترمشان، اول خدا را شکر می‌کنم و از آقای مهندس و خانواده محترم ایشان تشکر می‌کنم که این فرصت را به من داده‌اند که در این جایگاه خدمت کنم، از راهنمای عزیزم خانم ملیحه ممنونم و امیدوارم که همیشه در راهشان موفق باشند. دستور جلسه در مورد قضاوت و جهالت است؛ دستور جلسات در کنگره ۶۰ به صورتی هستند که شور و هیجان خاص خودشان را دارند و نکته مهمی که در دستور جلسات هست، اینکه هر هفته به من این فرصت را می‌دهد که در مورد خودم تفکر کنم که چقدر این دستور جلسه را روی خودم اجرا و عملی می‌کنم. قضاوت و جهالت در واقع یکی از نکات مهم و کلیدی هستند که این قضاوت و جهالت رابطه مستقیمی با هم دارند؛ یعنی هر چه قضاوت من بیشتر باشد، جهالت من هم بیشتر است و همه ما باید یک روزی به این نکته برسیم و به این آگاهی برسیم که در مورد دیگران قضاوت نکنیم و تا زمانی که من به آگاهی و شناخت نرسم، نمی‌توانم به مرحله‌ای برسم که در مورد دیگران قضاوت نکنم، این جمله معروف حضرت مسیح که همه آن را می‌دانید که می‌گوید، قضاوت نکنید تا در مورد شما قضاوت نشود. واقعاً کدام یک از ما توانسته‌ایم آن را درک کنیم و به عمق این مطلب پی ببریم؟ خیلی از ما خیال می‌کنیم   روش زندگی و کار ما خیلی درست است؛ ولی واقعاً آن دریافت را از دیگران نداریم، حالا ممکن است یکی از مسافرها در کنگره ۶۰ خیلی هم خوب سفر کند، چند ماه سفر کند؛ ولی بعد از مدتی بگذارد برود، یا یک همسفر خیلی برای رهایی مسافرش تلاش کند؛ اما متأسفانه مسافرش به رهایی نرسد و آن اتفاقی که می‌افتد باعث می‌شود که در مورد آن‌ها قضاوت کنیم که چرا این اتفاق افتاد؟ چرا به درمان نرسید؟ یا حتی خود من راهنما که الان این جا حضور دارم و درحال‌خدمت هستم، ممکن است که در ذهنم خیلی سؤال‌ها پیش بیاید که چرا بعضی ها واقعاً اعتیاد خود را درمان می‌کنند و بعضی‌ها به درمان نمی‌رسند؟ باید این را بدانیم که مجاز به قضاوت‌کردن در مورد دیگران نیستیم؛ چون من هیچ شناختی نسبت به دیگران ندارم و یا اگر آن شخص که من در موردش قضاوت می‌کنم را سالیان سال شناخته باشم، باز هم نمی‌توانم در موردش قضاوت کنم؛ چون انسان یک موجودی است که دارای پیشینه خیلی طولانی است که من هیچ‌چیز از او نمی‌دانم که درگذشته چه بوده و چه هست؛ بنابراین هیچ‌وقت نباید قضاوت بکنم.

در قرآن آمده است که انسان چیزی جزء سعی و تلاش خودش نیست؛ واقعاً من چقدر به این جمله باور دارم و چقدر به این جمله ایمان دارم، اگر من به این جمله ایمان داشتم آن وقت هیچ موقع نمی‌گویم چرا آن قدر که تلاش می‌کنم این همه زحمت می‌کشم؛ ولی به آن نتیجه که می‌خواهم نمی‌رسم؟ چرا بقیه کمتر از من تلاش می‌کنند، ولی به آن نتیجه‌ای که می‌خواهند می‌رسند؟ اگر من به این جمله باور و ایمان داشته باشم هیچ‌وقت دیگر آن حرف را نمی‌زنم، آن عدم شناخت و آگاهی من نسبت به انسان، نسبت به هستی و به خداوند است، وقتی که من شناخت نداشته باشم باعث می‌شود که وارد قیاس شوم و همین که من شروع می‌کنم به قیاس‌کردن باعث می‌شود که قضاوت کنم. در واقع قضاوتی که پایه و اساس آن یک قیاس است، قضاوتی ظاهری است؛ پس این قضاوتی باطل است، آقای مهندس همیشه در صحبت‌هایشان می‌گویند که بزرگ‌ترین دشمن ما جهل و نادانی ما است. در واقع این جهل و نادانی است که من را به سمت قضاوت‌کردن می‌کشاند، جهل و نادانی، من را به سمت قیاس‌کردن می‌کشاند و زمانی که من شروع به قیاس‌کردن می‌کنم باعث می‌شود که ناامیدی به من القا شود و بگویم اصلاً هیچ عدالتی وجود ندارد، از همه چیز شکایت بکنم، حتی در کنگره هستم و بگویم چرا محیط کنگره این طور هست، از راهنما و مرزبان، از سردی و گرمی، از همه چیز شکایت می‌کنم؛ اینها همه برمی‌گردد به جهل، نادانی و ناآگاهی، این جهل من باعث می‌شود که من قدرت حرکت خودم را از دست بدهم، آن سعی و تلاش خودم را از من می‌گیرد، و همین جهل و ناآگاهی باعث می‌شود که من از صراط مستقیم خارج بشوم. من هیچ‌وقت مجاز به قضاوت‌کردن در مورد دیگران نیستم، ولی در مورد خودم همیشه باید قضاوت کنم؛ اصلاً انسان قاضی آفریده شده و باید قضاوت کند؛ اما من نمی‌توانم در مورد دیگران قضاوت کنم. چرا می‌گویند در مورد دیگران قضاوت نکنید؟ چون قضاوت‌کردن در مورد دیگران باعث می‌شود کهدر مورد خودم قضاوت نکنم و تصمیمات درستی را که باید برای خودم و زندگی‌ام بگیرم نمی‌دانم، مشکلات و عیب و ایرادت خودم را نمی‌بینم و همیشه متوجه بقیه هستم. امیدوارم که بتوانیم به این نکته برسیم که فقط در مورد خودمان قضاوت کنیم.

عکس: همسفر حانیه (مرزبان خبری)
تایپ: همسفر راضیه (خدمتگزار سایت)
ویرایش:همسفر افسانه و همسفرعسل (خدمتگزاران سایت)
ارسال: همسفر نازنین (خدمتگزار سایت)
همسفران نمایندگی اسبیکو (خرم‌آباد)