قضاوت و جهالت

همسفر شراره:
ما برای قضاوت کردن نیاز به پیش‌زمینه داریم؛ یعنی باید از قبل اطلاعاتی در مورد فرد موردنظر یا موضوع موردنظر داشته باشیم تا قضاوت کنیم، در غیر این صورت نام آن کار جهالت است. انسانی که دانایی ندارد جاهل است و چیزی ندارد و نادان است، امنیت ندارد، پر از ترس و منیت و ناامیدی است. کسانی که به مصرف مواد مخدر روی آوردند به دلیل همین نادانی و جهالت و عدم آموزش و دانایی کافی است. وقتی خدا انسان را خلق کرد به او اختیار داد تا خودش راه جهل یا دانایی را انتخاب کند، بعضی از ما قبل از انتخاب، به دوراهی الهامات توجه نمی‌کنیم و این باعث می‌شود قضاوت عجولانه‌ای داشته باشیم. قضاوت قانون دارد، حرمت دارد، اگر ما بخواهیم به جایگاه قاضی برسیم تا دیگران را قضاوت کنیم باید مراحل زیادی را طی کنیم. قاضی به‌راحتی به این جایگاه قضاوت نرسیده است؛ بلکه مراحل دانایی و آموزش و اطلاعات را طی کرده است. قضاوت را خداوند در فطرت همهٔ انسان‌ها به‌طور ذاتی نهاده است؛ اما کسی که بدون آگاهی دیگران را قضاوت کند جاهل است و نام این عملش جهالت است. ما باید یاد بگیریم دیگران را قضاوت نکنیم؛ چون اطلاعات درستی از زندگی و شرایط فرد موردنظر نداریم، شاید اگر بدانیم می‌بینیم که زندگی و شرایط خودمان خیلی بدتر است و اشتباهات خودمان خیلی بیشتر است، پس خودمان بیشتر از همه نیاز به قضاوت داریم.
همسفر معصومه:
آقای مهندس در سی دی قضاوت و جهالت فرمودند قضاوت یعنی دانایی و آگاهی داشتن در مورد موضوعی خاص و آگاه و عالم بودن به موضوع یا مسئله ای.
قاضی باید فردی بیطرف، عادل، دانا و آشنا به قوانین باشد. در مقابل قضاوت، جهالت را بیان کردند؛ که جهالت همراه است با نادانی و آگاه نبودن و ثمرهٔ جهالت، منیت و ناامیدی است. برای جاهل بودن بهایی وجود ندارد، اما برای قاضی بودن و قضاوت باید بهایی پرداخت شود که آن‌هم کسب دانایی است. در مورد قضاوت پارامترهای زیادی وجود دارد که باید مراحل آن طی شود تا موردی را قضاوت کرد. پس ما باید مراقب باشیم در اموری که به ما ارتباطی ندارد وارد نشویم که به‌غلط و اشتباه قضاوت کنیم و ثمرۀ قضاوت که همراه با جهالت باشد تخریب و ویرانی است که جبران‌ناپذیر است. همچنین در این سی دی اشاره به قرار گرفتن انسان در آفرینش در دوراهی ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها است که خداوند به انسان اختیار عطا فرمود که با شناخت و معرفت، مسیر درست را انتخاب کند.
همسفرپری:
قضاوت کردن مثل بازی پازل است. یک تیکه از بازی پازل را می‌بینیم و بقیه را خودمان به‌دلخواه خودمان می‌چینیم و بعد تصمیم‌گیری می‌کنیم، غیبت می‌کنیم و بعد قضاوت می‌کنیم و این ایجاد مشکل و بحران برای خودمان می‌کند، چه بخواهیم و چه نخواهیم حرف‌هایمان به گوش شخص مقابل می‌رسد و برایمان ایجاد مشکل می‌کند و قطعاً به رابطه بین ما لطمه میزند و درنتیجه آرامش و آسایش را از ما می‌گیرد. قضاوت‌های ما ۹۹ درصد غلط است و در قرآن آمده است که ظن بد نبریم و در امور دیگران تجسس نکنیم و غیبت نکنیم. ما در مورد کار خودمان باید قضاوت کنیم و انسان هرچقدر جاهل‌تر باشد بیشتر قضاوت می‌کند.

با تشکر از اعضای لژیون ششم

تایپ: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم)
تنظیم و ارسال: راهنما همسفر زهره
همسفران نمایندگی ایران