قضاوت فرزند جهالت است

جلسه دوم از دوره دوازدهم کارگاه ‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جواد گلپایگان، با استادی مسافر هادی، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر ولی الله با دستور جلسه(قضاوت وجهالت) در روز یکشنبه ۱۰تیرماه۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان هادی هستم یک مسافر  ابتدا از راهنمای خودم آقا امیرحسین تشکر می‌کنم که به من اعتماد کردند و اداره جلسه را به من واگذار نمودند تا از شما دوستان آموزش بگیرم. در مورد دستور جلسه قضاوت و جهالت ابتدای جلسه همیشه نگهبان جلسه می‌گوید: از دست نیرومندترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است ۱۴ ثانیه سکوت می‌کنیم و به خداوند بزرگ پناه می‌بریم ، در این ۱۴ ثانیه سکوت من به خودم فکر می‌کنم و می‌بینم که چه ماری در آستین خود دارم به نام جهالت که همین جهالت من است که نمی‌گذارد من به دانایی برسم و پیشرفت کنم. هرچه انسان جاهل‌تر باشد قضاوت بیشتری می‌کند. قضاوت فرزند جهالت است. حضرت علی می‌فرماید: خودشناسی خداشناسی است و قبل از اینکه خدا را بشناسی باید نفس خود را بشناسی. هنگامی که انسان دائماً در حال قضاوت باشد از خود دور می‌شود و فرصتی برای شناخت خود ندارد. حضرت مسیح می‌فرماید که خسی را در چشم دیگران می‌بینی ولی چوب را در چشم خودت نمی‌بینی. من کار ضد ارزشی خودم را نمی بینم ولی عیب‌های دیگران را می‌بینم و دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهم. هنگامی که می‌خواهیم قضاوت کنیم ابتدا در مورد او تجسس می‌کنیم و خودمان قاضی می‌شویم و حکم هم برای او صادر می‌کنیم. قضاوت مثل موشک می‌ماند، موشک‌های جنگی شاید به هدف نخورند ولی موشک‌هایی که از قلب و اندیشه شما ساطع می‌شود فاصله زمانی و مکانی نمی‌شناسند و مطمئناً به هدف می‌خورد و یک جنگ بدون خونریزی است بین شما و انسانی که مورد قضاوت قرار گرفته است. قضاوت کردن کار هیچکس نیست و قاضی اصلی تنها خداوند است و تا خودمان کسی را مورد قضاوت قرار ندهیم هیچکس ما را مورد قضاوت قرار نمی‌دهد و از هر دستی که بدهیم از همان دست پس می‌گیریم. خیلی ممنون که صحبت‌های من گوش دادید

تایپ و ویرایش :مسافر علی لژیون ششم 

عکاس: مرزبان خبری مسافر مسعود

تنظیم و ارسال: مسافر محمد لژیون سوم

نمایندگی جواد گلپایگان