انسان موجودی سرشار از طبع است که در زندگی نیازمند برقراری مناسبات و روابط اجتماعی با دیگران است. از طرفی زندگی اجتماعی، محل بروز اختلافات، درگیری‌ها و همچنین اظهارنظرها در مورد اشخاص و حوادث گوناگون است. قضاوت‌کردن یعنی اینکه درباره چیزی اظهارنظر و داوری کنید؛ یعنی بگویی این‌چنین است یا این‌چنین نیست، و چون هر فردی در موقعیت‌های گوناگون زندگی ناچار به اظهارنظر و موضع‌گیری و انتخاب است، باید علم بیاموزد و جهالت را کنار بزند.
جهل و نادانی یکی از خصلت‌های ناپسند است، همان‌طور که می‌دانید نادانی یا جهل نوعی ناآگاهی و عدم دانش در فرد است و در حقیقت صفتی است برای شخصی که آگاه نمی‌باشد و به‌خصوص این کلمه برای آن دسته از افرادی به کار می‌رود که به‌صورت عمد حقایق یا اطلاعات مهم را نادیده می‌گیرند و یا نسبت به آنها بی‌اعتنا هستند. وای به روزی که ما از روی جهالت بخواهیم قضاوت کنیم. شاید در زندگی برای ما پیش‌آمده باشد که اطلاعی از جریانی نداریم؛ ولی در موردش قضاوت می‌کنیم.
هیچ‌کس در این دنیا کامل و پاک نیست اگر از مردم به‌خاطر اشتباهات کوچکشان دوری کنیم، همیشه تنها خواهیم بود، پس کمتر قضاوت کنیم و بیشتر عشق بورزیم. جهل و نادانی منشأ بسیاری از گرفتاری‌های انسان است که اگر درمان نشود روند زندگی مادی و معنوی انسان را دچار اختلال می‌کند، حتی انسان را در مسیر تباهی و ضلالت قرار می‌دهد. ارتباط جهالت و قضاوت به این معنی است که ما باید از قضاوت بر مبنای جهالت پرهیز کنیم، اگر می‌خواهید روزی کسی را قضاوت کنید ابتدا کمی با کفش‌هایش راه بروید. بنابراین هرچه انسان داناتر باشد کمتر قضاوت می‌کند و هرچه انسان جاهل‌تر باشد بیشتر قضاوت می‌کند.
نویسنده: همسفر عسل رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون یکم)
رابط خبری: همسفر ساحل رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون یکم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
نمایندگی همسفران شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
66