قضاوت کار بسیار سختی است و نیاز به علم دارد

هشتمین جلسه از دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی دکتر علیرضا (مبارکه)، با استادی راهنمای محترم مسافر فرشاد، نگهبانی مسافر اسماعیل و دبیری مسافر علی‌اکبر با دستور جلسه « قضاوت و جهالت » در روز یکشنبه 10 تیرماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان فرشاد هستم یک مسافر، سپاسگزار خداوند هستم و از ایجنت محترم شعبه که اجازه خدمت کردن به من دادند تشکر می‌کنم. دستور جلسه امروز قضاوت و جهالت است. قضاوت کار بسیار سختی است و نیاز به علم دارد. انسان باید فقط خودش را قضاوت کند. انسان به واسطه اختیاری که دارد، باید خودش را قضاوت کند تا رشد و تکامل برسد. ما دیگران را فکر و ذهن خود قضاوت می‌کنیم. متاسفانه اکثراً از روی جهل و ناآگاهی، قضاوت را از روی خودمان برداشته و به دیگران نسبت می‌دهیم. انرژی های منفی اجازه نمی‌دهند تاریکی خودمان را ببینیم و دیگران را مورد قضاوت و سرزنش قرار می‌دهیم.

همه ما موقعی که مصرف کننده بودیم خودمان را نگاه نمی‌کردیم و دیگران را معتاد می‌دانستیم. جهل به معنی احمق بودن نیست به معنی عدم شناخت موضوع است. به خاطر جهلی که داریم با دیدن یک نکته کوچک از کسی قضاوت را  شروع می‌کنیم و بقیه داستان را در ذهن و فکرمان حرکت داده سپس داوری می‌کنیم، حتی حکم هم صادر می‌کنیم. منیت، حسادت و ترس باعث می‌شود که همه را قضاوت کنیم. هرکسی در هر شرایطی قرار دارد ما نمی‌توانیم او را از روی ظاهرش مورد قضاوت قرار دهیم. آقای مهندس می‌گوید: هر کس در زندگی‌اش هر مشکلی دارد داخل یک چمدان بریزد و با خودش پیش من بیاورد! سپس می‌فرمایند: هر کسی هر چمدانی را دوست داشت بر دارد و با خود ببرد، در ادمه فرمودند: رفتند و فردای آن روز آمدند و چمدان ها را پس آوردند و گفتند که ما چمدان های خودمان را می‌خواهیم اینجا می‌خواهد این را به ما بفهماند که هر کس در زندگی‌اش مشکلاتی دارد و ما نباید از روی ظاهر، دیگران را مورد قضاوت قرار دهیم. حتی در کنگره نیز نباید یک سفر اولی که ممکن است پله کم کرده یا درست نخوابیده است و حالش مساعد نیست را قضاوت کنیم.

اگر این کار را انجام دهیم نشان دهنده این است که ما هنوز به طور کامل از تاریکی ها بیرون نیامده‌ایم. من باید دوربینم را از روی دیگران بر دارم و روی خودم زوم کنم. به قول آقای مهندس نفس خود را سر کار بگذارید. وقتی من نفسم را سر کار می‌گذارم دیگر وقتی برای من باقی نمی ماند که بخواهم دیگران را قضاوت کنم. وقتی این گونه عمل کردم نشان دهنده این است که دانایی من رشد کرده است. ما باید بدانیم که تنها سیستمی که از همه چیز آگاه است و می‌تواند قضاوت کند سیستم کائنات و خداوند است.

به قول استاد امین که می‌فرماید اگر دیگران را قضاوت کنیم اندیشه و افکار ما را درگیر می‌کند و باعث می شود که قضاوت ما به هدف خورده و حس ما خراب شود. این کار باعث می‌شود که بازتاب آن به خود ما برگشته و آرامش و آسایش را در زندگی از دست دهیم. امیدوارم که با آموزش هایی که در کنگره می‌گیریم به این سطح از آگاهی و دانش برسیم که دیگران را قضاوت نکنیم. از این که با سکوت زیبایتان به صحبت های من گوش کردید سپاسگزارم.

تایپ: مسافر محمد و مسافر سعادت
عکس: مسافر ابراهیم
تنظیم و ارسال: مسافر مهرداد