دومین جلسه از دور هشتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی رضا مشهد به استادی مسافر هادی، نگهبانی مسافر سعید و دبیری مسافر جابر با دستور جلسه " قضاوت و جهالت" یکشنبه 10 تیرماه ۱۴۰۳ در ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان هادی هستم یک مسافر
ابتدا از ایجنت محترم و گروه مرزبانی و نگهبان جلسه سپاس گذارم که اجازه خدمت در این جایگاه را به من دادند سپس از راهنمای لژیون ششم متشکرم که اجازه دادند در این جایگاه حضور پیدا کنم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم
دستور جلسه این هفته قضاوت و جهالت، تمامی دستور جلسه‌های کنگره 60 در طول یک سال بسیار بااهمیت و کاربردی می‌باشد و هرکدام می‌تواند کلید راه و راهنمای مسیر هر مسافر در طول سفر او باشد
حال این سؤال پیش می‌آید که این دستور جلسه چه ارتباطی با درمان دارد؟
در ابتدای هر جلسه و مهم‌ترین نکته پناه بردن همه ما از جهل و نادانی خودمان است به خداوند که باعث تخریب و انتخاب مسیر اشتباه در زندگی ما شده
شخص من در ابتدا تمامی اشتباهات خود را با توجیه و بهانه‌های مختلف به جامعه، خانواده و بی‌پولی و دیگر موارد نسبت می‌دادم ولی در اصل موضوع تمامی این اشتباهات به عهده خود من بوده و با اختیار خودم در این مسیر قدم گذاشتم
مهم‌ترین ویژگی که خداوند در انسان نهاده و باعث تمایز آن با دیگر موجودات شده قدرت اختیار است، خداوند نیز در مسیر هر انسان دو راه، یکی خیر و دیگری شر و بدی را قرار داده است تا انسان باقدرت انتخاب خود در آن مسیر قدم بگذارد
در اکثر مواقع راه تقوا و صراط مستقیم با سختی و دشواری‌های فراوانی همراه است و بسیار ممارست و تلاش می‌طلبد تا در ادامه سهل و نتیجه آن شیرین شود
در مقابل راه شر و بدی در ابتدا هیچ سختی و ناهمواری ندارد و بسیار شیرین است اما در ادامه سختی‌ها گسیل می‌شود و انسان در تاریکی فرو می‌رود
به‌عنوان‌مثال هر مسافر در هنگام ورود به کنگره دو راه مقابل خود دارد: اول راه مستقیم و حرکت در مسیر ارزش‌ها و فرمان‌برداری است که نتیجه و ثمره آن بعد از حدود 12 ماه رهایی، حال خوش و جهانی زیباتر می‌باشد
در مقابل مسیر تاریک ضد ارزش‌ها و نافرمانی است که آغاز تباهی و سقوط می‌باشد
به‌طور مثال هر مسافر بعد از اتمام پله خود باید مقداری از دارو خود را کم کند که این امر بسیار دشوار است و حتی درد بسیاری به همراه خواهد داشت، یک مسافر اگر با افزودن به دانایی و آگاهی خود این کم کردن مقدار دارو را پذیرفت و عملی کرد نتیجه آن رهایی و حال خوش می‌باشد اما در مقابل آن اگر به سرخود پیش برود و مقدار دارو خود را کاهش ندهد یعنی ابتدای مسیر تباهی و نابودی
و اما در مورد قضاوت: ما در کنگره قوانینی در این مورد داشته و موظف به عمل کردن به آن‌ها هستیم، ما در مورد هیچ شخصی قضاوت نمی‌کنیم و در مورد مسائل شخصی دیگران نظر نمی‌دهیم زیرا نه ارتباطی به ما دارد و نه ما در جایگاه قضاوت هستیم، زیرا قضاوت تأثیر بسیار منفی در مسیر سفر ما خواهد داشت و هم در خود مسافر و هم شخص مقابل آن تخریب ایجاد می‌نماید
به تعبیری قضاوت قدم نهادن در مسیری سخت و یخبندان است که لغزش و سقوط کمترین تاوان آن می‌باشد
از اینکه با سکوت زیبای خودتان به صحبت‌های من گوش کردید ممنون و سپاس گذارم
تایپ: مسافر جلال لژیون سوم
ویرایش و ارسال خبر: مسافر محسن لژیون سوم
تائیدخبر: مسافر صادق
مرزبان خبری: مسافر محسن
- تعداد بازدید از این مطلب :
115