برای قضاوت باید اطلاعات کافی و قدرت تشخیص داشته باشیم اما جهالت هیچ پیش‌نیازی ندارد

برای اینکه شخصی بتواند قضاوت کند، باید بی‌طرف و صبور باشد و اطلاعات کافی و قدرت تشخیص داشته باشد ولی جهالت هیچ پیش‌نیازی ندارد بلکه خودخواهی، ترس، منیت و ناامیدی همه زاییده‌ی جهالت هستند یعنی شخص باید جاهل باشد که خودخواه یا اهل خرافات باشد و درواقع، جاهل بودن خرجی ندارد.
خداوند وقتی انسان را خلق کرد، به او اختیار داد زیرا خدا نخواست که انسان همانند یک حیوان دست‌آموز باشد بلکه خواست تا سرنوشتش را به دست بگیرد و راه را از چاه تشخیص دهد، زمانی که قدرت اختیار به انسان داده شد، قدرت قضاوت هم عطا شد؛ قضاوت در مورد خودش و مسیر حرکتی خود اما مشکل زمانی آغاز شد که انسان‌ها در مواردی که به آن‌ها ارتباطی ندارد وارد حوزه‌ی قضاوت می‌شوند، به دیگران گمان بد می‌برند، در کار دیگران تجسس می‌کنند، آن‌ها را سرزنش می‌کنند و بعد هم به‌عنوان قاضی آن‌ها را قضاوت می‌کنند و با بدترین شرایط برای آن‌ها حکم صادر می‌کنند که همه‌ی این کارها را از روی جهل و نادانی انجام می‌دهند.
زمانی که دیگران را قضاوت می‌کنیم، نفسمان حقه‌ای به ما می‌زند و مرتب برایمان تکرار می‌کند که تو چقدر کارشناسی و قدرت تشخیص بالایی داری ولی این‌طور نیست و این‌یک حقه است که باعث می‌شود انسان سرگرم معایب وزندگی دیگران شود و انرژی و نیروهای خود را به جنگ با دیگران نابود کند و بصیرتی که باعث می‌شود عیب و ایرادات خودش را ببیند، کور شود.
اکثر قضاوت‌هایی که ما در مورد دیگران انجام می‌دهیم در ذهن ما صورت می‌گیرد و هستی تمام تلاش خود را می‌کند که ما را در مقام و جایگاه شخص قضاوت شونده قرار دهد تا از جایگاه طرف، قادر به تشخیص قضاوتمان شویم؛ اگر کسی بخواهد و تلاش کند که عیوب مردم را نبیند باید بداند که کار راحتی نیست و شاید ماه‌ها و سال‌ها طول بکشد تا بتواند دوربین را به روی خودش و مسائل خودش بیندازد ولی باید بداند که اگر موفق به چنین کاری شد، اگر خودش حکیم هم نشود، حتماً روش زندگی و دیدگاهش به زندگی، همچون حکما و دانشمندان می‌شود.
اگر کسی از قضاوت‌هایی که دیگران در مورد او می‌کنند ناراحت می‌شود و رنج می‌برد تا زمانی که آن صفت را در خودش دارد، همچنان رنج و ناراحتی برقرار است ولی اگر تلاش کند و آن صفت را که مورد قضاوت قرارگرفته برطرف کند، دیگر نسبت به قضاوت‌های دیگران واکنش نشان نمی‌دهد و رنج نمی‌برد.
خدا را شکر که نعمت کنگره و آموزش‌های آن در این عصر و زمان برای ما وجود دارد که ما بتوانیم با استفاده از آن‌ها یکی‌یکی گره‌های شخصیتی خود را بشناسیم و برای برطرف کردن آن‌ها اقدام کنیم، همان‌طور که استاد امین فرمودند، با شناختن و پیدا کردن معایب خود، ۵۰ درصد راه را رفته‌ایم؛ در این مسیر می‌توانیم از انسان‌های منفی و مخالفی که بر سر راهمان قرار می‌گیرند استفاده کنیم چراکه یک عیب خود را شاید ماه‌ها طول بکشد تا بتوانیم پیدا کنیم ولی توسط چنین افرادی در اطرافمان زودتر به آن پی می‌بریم، مشروط به اینکه با ناراحتی و رنج بر آن‌ها حجاب نکشیم.

نویسنده: همسفر وجیهه رهجوی لژیون ویلیام

عکاس : همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پانزدهم)

ویراستاری و ارسال : همسفر مهلا رهجوی راهنما همسفر فاطمه( لژیون ششم)

همسفران نمایندگی امام قلی‌خان