قضاوت دیگران، همان جهالت و نادانی است

جلسه هشتم از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگرۀ 60؛ نمایندگی زال‌پارس؛ با استادی مرزبان محترم مسافر محمد، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر احمد بادستور جلسه «قضاوت و جهالت» یکشنبه 10 تیر ماه 1403 ساعت 16:00آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام محمد هستم یک مسافر
خداوند بزرگ را شاکرم که بار دیگر این جایگاه را تجربه می‌کنم و می‌توانم خدمت کنم و از شما عزیزان آموزش بگیرم. از ایجنت محترم و دوستانم در گروه مرزبانی، هم‌چنین از نگهبان جلسه برای حسن ظن و خدماتشان تشکر می‌کنم.
می‌گویند: در قضاوت، همه حق را به تو دادند ولی نکته در اینجاست که من رازدارترینم. قضاوت دیگران، همان جهالت و نادانی است. چراکه قضاوت جایگاه رفیع و بالایی دارد و اگر من با جهالتم در این مسیر قدم بگذارم، نابودی و تباهی سرنوشت محتوم من خواهد بود. من دربارۀ خودم می‌توانم وباید قضاوت کنم. چون کارهایم بدون قضاوت توانایی‌ها و استعدادهایم نمی‌تواند پیش برود. اما نباید قضاوت دیگران در زندگی من جایگاهی داشته باشد.
در کنگره من محمد حق ندارم، به یک سفر اولی راهکار و یا پیشنهادی بدهم، واقعاً به من ربطی ندارد که در جایگاه راهنما بنشینم و اظهار فضل کنم، چراکه این رویّه هم به نابودی من و هم آن مسافر ختم خواهد شد. ابراز عقیده نسبت به دیگران و ارائۀ راهکار به ایشان غیرمسئولانه و حتماً مصداق دخالت نابجا و موجب نابودی خودمان و دیگران است. قضاوت کردن دیگران، علاوه بر منفی و ضد ارزشی بودن، ناشی از جهل و نادانی من محمد است.

یک مسافر سفر اولی باید بداند، گوش کردن به پیشنهادها و راهکارهای دیگران حتی اگر سفر دومی باشد، نتیجه‌ای جز به بی‌راهه رفتن او ندارد. او خودش باید مسیر سلامتی و صراط مستقیم را بشناسد و با اتکا به دانایی و آگاهی‌های حاصل از آموزش‌های کنگره به آن برسد. من محمد حداکثر می‌توانم با تشویق و ترغیب او و از سوی دیگر با عمل کردن به قوانین و حرمت‌های کنگره به یاری یک مسافر سفر اولی بیایم تا با شوق و لذت بیشتری این مسیر را طی کند.
من محمد به‌عنوان یک سفر دومی باید بدانم که نشستن و فعال بودن در جلسۀ عمومی می‌تواند به توسعه و بسط آگاهی‌ها و دانایی‌هایم کمک کند، چه بسیار مواقعی که کلید حل بسیاری از مشکلاتم را در مشارکت دوستان یافته‌ام. این امر سبب تشویق یک مسافر سفر اولی برای استفاده کردن از جلسۀ عمومی و آموزش گرفتن از آن می‌شود.
درنهایت در باب قضاوت باید بگویم، بار ها شنیده‌ایم یک قاضی با همۀ مدارک و شواهدی که در اختیار دارد، ممکن است اشتباه کند، من محمد که و چه هستم که باید دیگران را قضاوت نمایم؟ یک سفر اولی تنها وقتی می‌تواند بر مشکلاتش فائق آید و راهی برای رفع گرفتاری‌هایش بیابد که تنها ارتباط او با راهنمایش باشد. من سفر اولی باید بدانم اگر مشکلی در سفر دارم و یا هر مانعی که سفرم را ممکن است به مخاطره بیندازد، تنها مسیر درست حل آن راهنمای من است، نه بازگو کردن آن به دیگران که بر گره‌های مشکلات اضافه می‌کنند. باید به راهنما بگوییم تا سر از بیابان درنیاوریم.

ممنونم از همۀ شما دوستان که به صحبت‌های من گوش کردید.

باتشکر از مرزبان کشیک مسافر محمد و لژیون خدمتگزار
لژیون دوم راهنمای محترم مسافر رحیم

گروه سایت نمایندگی زال پارس
مرزبان خبری:مسافر قاسم
تایپ و ویراستاری:مسافر محسن لژیون یکم
عکاس:مسافر جواد لژیون ششم
تنظیم برای وبلاگ:مسافر علی لژیون پنجم