مقاله
خدا را شاکرم که اذن ورود من به کنگره داده شد، از خانم لیلای عزیز تشکر میکنم که اجازه این خدمت را به من دادند. دستور جلسه قضاوت و جهالت است. ما میدانیم که قضاوت کردن کار درستی نیست، هر کسی کاری انجام میدهد به نظر خودش کار درستی است و اصلا این تصور را ندارد که دیگران درباره او چه میگویند، قضاوت کردن کار سختی است و یک شغل است که کسانی که قاضی هستند میتوانند این امر را به عهده بگیرند. ولی در مکانهای دیگر که زندگی روزمره مردم است اگر کسی کاری انجام داد تا زمانی که کار شخصی باشد کسی حق ندارد در امور او حرفی بزند مگر اینکه آن کار به دیگران نیز مربوط شود که البته آن هم مقام بالاتر که به آن آگاهی و اشراف داشته باشد. اگر ما کسی را قضاوت کنیم نشان دهنده جهل و نادانی ما است. مدتی پیش من یک بسته را به یکی از مسافرهایم دادم که پست کند ایشان هم رفت و گفت: کار را انجام داده است بعد از یک هفته بسته به دست گیرنده نرسیده بود و من خیلی ناراحت شدم، باورش کار سختی بود تا اینکه روز جمعه تمام شد و شنبه صبح با مسافرم به اداره پست رفتیم و دیدم که بسته پست شده است بعد از چند روز مشخص شد، پستچی بسته را به نگهبان داده است و نگهبانی بسته را تحویل نداده است آن روز من متوجه شدم که من از روی نادانی قضاوت کرده بودم و مسافرم بیگناه بود. اگر من صبر میکردم و خودم اداره پست میرفتم هم مسافرم ناراحت نمیشد هم من قضاوت نکرده بودم. خوشحالم که وارد کنگره شدم و با این آموزشها آشنا شدم و یاد گرفتم که دیگران را قضاوت نکنم و یک مرحله از جهالت و نادانی فاصله گرفتهام. تشکر میکنم که مطلب من را مطالعه میکنید.
نویسنده :همسفر طلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
ویرایش:همسفر زری رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون دوم)
ویراستار:همسفر طلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
ارسال:همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی خمین
- تعداد بازدید از این مطلب :
79