مشارکت مکتوب همسفران

مشارکت همسفر فاطمه
در مورد دستور جلسه‌ی قضاوت و جهالت باید بگویم که قضاوت به معنی حکم کردن و جهالت به معنی ندانستن و عدم آگاهی است. این دو باهم ارتباط دارند و این دستور جلسه به من می‌گوید: که نباید ندانسته و از روی عدم آگاهی و جهالت در مورد کسی حکم و قضاوت کنم. انسان همیشه در حال قضاوت بسیاری از مسائل روزمره‌ی زندگی است ولی قضاوت در مورد دیگران کار اشتباهی است. به قول بزرگی اگر می‌خواهید در مورد راه رفتن کسی قضاوت کنید، ابتدا کمی با کفش‌های او راه بروید. راه رفتن که یک موضوع خیلی ساده است پس من چطور به خودم اجازه می‌دهم که ندانسته و با اندک اطلاعات و از روی ظاهر در مورد کسی قضاوت کنم در صورتی که از باطن طرف اطلاعی ندارم شاید در ابتدا فکر کنم که از این کار انرژی گرفتم اما در صورتی که این انرژی برای من مخرب است و حال درونی خودم را خراب می کند. حتی یک قاضی هم برای اینکه حکمی را در مورد شخصی صادر کند نیاز به اطلاعات و آگاهی دارد و تمام جوانب را می‌سنجد و در آخر حکم را صادر می‌کند. پس من باید یاد بگیرم که در مسئله‌ایی که هیچ آگاهی ندارم قضاوت نکنم. چیزی که به من ربط ندارد چرا باید درباره‌اش پرس‌وجو کنم و چرا باید قضاوت بکنم. قضاوت زمانی می‌تواند برای من خوب باشد که نسبت به خودم اتفاق بیفتد و باعث پیشرفت در زندگی خودم بشود و در زندگی به آرامش و آسایش برسم. در پایان امیدوارم بتوانم این دستور جلسه را در زندگی خودم به کار بگیرم تا بتوانم فرد مفیدی باشم.

مشارکت همسفر الهام
در کنگره ۶۰، پنجاه و دو جلسه در سال تشکیل می‌شود، این دستور جلسات کاربردی هستند، می‌توانیم از آن‌ها استفاده نمائیم. ممکن است کلید سختی‌ها و مشکل‌های ما باشند، این هفته دستور جلسه قضاوت و جهالت می باشد. شاید برای بعضی از مسافرها و همسفرها سوال باشد یعنی چه؟ چه ربطی به درمان اعتیاد دارد؟ زمانی که جلسه شروع می‌شود، ۱۴ ثانیه سکوت برقرار می‌شود که از جهل و نادانی خود به خداوند پناه ببریم زیرا همین جهالت باعث شده است که افراد مواد مخدر استفاده کنند حال خواسته یا ناخواسته فرقی نمی‌کند اما زمانی که وارد کنگره ۶۰ می‌شوند و شروع به سفر می‌کنند و در لژیون قرار می‌گیرند، اگر طبق قوانین و گفته‌های راهنما عمل نمایند و در مورد هم لژیونی‌ها و دیگر افراد کنگره قضاوت نکنند قطعا سفر خوبی خواهند داشت. زمانی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم باعث می‌شود انرژی ما از بین برود، انرژی که باید صرف کارهای خود از جمله درمان و آموزش شود، قضاوت کردن در مورد انسان‌ها در ما تخریب ایجاد می‌کند و آرامش و آسایش ما سلب می‌شود. انسان همیشه بر سر دوراهی قرار می‌گیرد و با اختیار خود راه خویش را انتخاب می‌کند و در هر جایگاه و مقامی دائما در حال قضاوت می‌باشد، برای مثال چرا باید این لباس را بپوشی، چقدر چاق شدی، چرا اینجوری راه می‌روی و ... ضرب‌المثلی معروف در مورد قضاوت وجود دارد که اگر می خواهی درباره راه رفتن کسی قضاوت کنید کمی با کفش‌های او راه بروید. کسانی که دائما در مورد دیگران قضاوت می‌کنند در زندگی شخصی هدف و برنامه مشخصی ندارند، حتی قضاوت کردن در مورد فرزندان و همسر باید در حدی باشد که وارد حریم خصوصی آن‌ها نشویم. قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است. قضاوت کردن بسیار دشوار است و هر کسی نمی‌تواند قضاوت نماید. کسی می‌تواند قضاوت کند و حکم صادر نماید که علم و دانش آن را دارد و درس قضاوت را خوانده باشد و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد.
هرچه سطح دانایی بالا باشد، قضاوت راجع به دیگران پایین‌تر است، انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌نماید. در جهانبینی، مثلث جهالت مقابل مثلث دانایی قرار دارد، مثلث جهالت از سه ضلع تشکیل شده است ترس، منیت، ناامیدی. کسی که در مورد دیگران قضاوت می‌کند امکان دارد از ترس، منیت و حتی ناامیدی باشد، گاهی با قضاوت کردن می‌خواهیم از خود فرار کنیم، نباید در مورد کسی قضاوت کنیم زیرا نمی‌دانیم زندگی آن‌ها چگونه است و در چه شرایطی هستند. ما ظاهر امر را می بینیم و از باطن بی‌خبریم، بیشتر قضاوت‌ها در ظاهر است زیرا هر چه چشمهای ما ببیند سریع مورد قضاوت قرار می‌دهیم، لحظه‌ای تفکر نمی‌کنیم که شاید اینگونه نباشد که ما می‌بینیم. جهل در قران کریم بیست‌وچهار بار به کار رفته است، جهل دو بعد دارد، یک مرتبه جهل در برابر علم و در مرتبه بعدی جهل در برابر عقل، یعنی شخص خودش را به جهالت بزند و به علم خود عمل نکند.
قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم.

مشارکت همسفر ملیحه
خدا را سپاس بابت تمام فرصت‌هایی که در اختیار من قرار داده است از جمله خدمت در کنگره و راهنمای عزیزم که من را لایق و شایسته خدمت می‌داند. مشارکت در مورد قضاوت و جهالت است. قضاوت توسط قاضی هم علم لازم است و هم دانایی و آگاهی و هم شعور اما برای قضاوت  نابجای ما انسان‌ها دقیقا نقطه مقابل این‌ها هستند یعنی نبود علم، نبود دانایی و آگاهی و نبود شعور کافی است تا من به قضاوت بنشینم اما چیزی که هست آقای مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت می گویند: از روزی که اختیار به انسان داده شد قضاوت هم در انسان تعبیه شد، اما این‌ها در درون ما هستند، برای پیدا کردن راه درست زندگی کردن، قضاوت خود ما، پیدا کردن راه خود، تفکر کردن نه سر از بی‌راهه در آوردن، نه افراط کردن از خصوصیاتی که خدا در ما قرار داده است فرق بسیار است بین آنچه که خدا داده است برای استفاده ما و آنچه که ما خودسرانه استفاده می‌کنیم. می‌دانید شعبده معمار بزرگ قدرت مطلق کجاست؟ آن جایی که گنج را در ویرانه‌ها قرار داده است آن جایی که اگر امروز من به خودم سختی بدهم قضاوت نکنم، غیبت نکنم، تهمت نزنم و......اذیت می‌شوم کار سخت است و دشوار اما در پی آن به گنج می‌رسیم. حال خوب، آرامش و آسایش نصیب و روزی من می شود ولی اگر لذت زودگذر امروز را بپذیرم و همه ضدارزش‌ها را انجام دهم فردا دیگر حال خوش ندارم فردا در بیغوله‌ها سرگردان می‌شوم. اگر امروز زحمت بکشم تلاش کنم بخوانم برای راهنمایی به گنجی می‌رسم که هیچ کجای دنیا نخواهد بود اما اگر امروز راحت روزها را پشت سر بگذارم و مدام فکر تفریح و گردش باشم فرداها نیز سرگردانم. اگر امروز در مورد اطرافیان تجسس کنم ضن بد، گمان بد، بعد تجسس و بعد غیبت، بعد قضاوت و در آخر غم و اندوه بزرگ روزی من است. اما در مورد جهالت من اجازه ندارم در زندگی دیگران، رفتار دیگران و گفتار و کردار دیگران احساس کنم من اجازه ندارم قضاوت کنم، خداوند این ویژگی را در من قرار داده است تا در مورد خود خودم قضاوت کنم در مورد اینکه چرا من این هستم! چرا من این کار را کردم؟ چرا من این حرف را زدم؟ و الی غیر. جهالت یعنی نبود دانایی، نبود آگاهی و جالب است جهالت میوه‌های دارد مثل کبر، غرور،‌ منیت، ترس، ناامیدی و هزاران میوه تلخ دیگر. وای بر من که امروز درس می‌گیرم و در خواب هستم وای بر من اگر امروز بیدار نشوم و خدا می‌داند که کی، فرصت دوباره داده شود انشاالله که بتوانم بیدار شوم، بیدار بمانم و کمک کنم برای بیدار شدن.

مشارکت همسفر زهرا
براساس آموزش‌های کنگره ۶۰ قضاوت فقط از طرف آدم‌هایی رخ می‌دهد که جهالت دارند. زیرا انسان‌ها هر چقدر آگاهی و دانایی داشته باشند کمتر بر کرسی قضاوت می‌نشینند زیرا می‌دانند که قضاوت کردن کار هر کسی نیست و احتیاج به گردآوری اطلاعات وسیعی دارد. بنابراین بر حسب گمان خود نباید هیچ‌کس را قضاوت کرد. وقتی در اموری که به ما مربوط نیست قضاوت و داوری می‌کنیم دچار ضد ارزش‌ها شده‌ایم در کنگره ۶۰ یاد می‌گیریم که فقط و فقط دوربین خود را در زندگی بر روی خودمان زوم و متمرکز کنیم و فقط و فقط عیب‌های خود را ببینیم و آن‌ها را رفع کنیم. حال برای این کار مهم روی ضلع جهانبینی خود کار می‌کنیم تا آموزش ببینیم و دانایی‌ ما را به دانایی موثر تبدیل کنیم، تا از جهل و نادانی خودمان که بزرگ‌ترین دشمن خودمان است رها شویم.

مشارکت همسفر الهام
دستور جلسه قضاوت و جهالت است
قضاوت از روی جهل می‌آید وقتی انسان جهل داشته باشد باعث می‌شود برای دیگران حکم صادر کند. من هم قبل از ورود به کنگره گاهی اوقات دیگران را قضاوت می کردم و بدون اینکه اطلاعی یا آگاهی از موضوع داشته باشم. این از روی جهل و نادانی من بود وقتی وارد کنگره شدم متوجه شدم که کار من اشتباه بوده است و از روی جهل من بوده است و یاد گرفتم که در هر موضوعی که من رابط ندارد دخالت نکنم که مورد قضاوت قرار گیرم و آموزش‌های کنگره به من همسفر آموخت دیگران را متهم نکنم، زیرا باعث می‌شود حال خودم خراب شود و خداوند را سپاس می‌گویم که کنگره را سر راه من قرار داد که من ساخته شوم و برای موضوعی تصمیم نگیرم و قضاوت نابجا انجام ندهم. کنگره یک نعمت بزرگ و معجزه‌ای است که باعث تکامل من شده است و باید قدر آن را بدانم و سعی کنم از آموزش‌ها به بهترین نحو در زندگی خود کاربردی کنم تا به حال خوش و آرامش برسم.

مشارکت همسفر ناهید
دستور جلسه قضاوت و جهالت.
پیش‌نیاز قضاوت خیلی موارد هستند مثل دانایی، ایمان، خداشناسی، آگاهی و خیلی چیزهای دیگر ولی برای جهالت هیچ پیش‌نیازی لازم نیست به غیر از نادانی، یعنی وقتی چیزی نباشد می‌شود نادانی، یعنی اگر جهالت باشد امنیت وجود ندارد و اگر نباشد امنیت وجود دارد. مثل تاریکی که وقتی نور باشد تاریکی وجود ندارد و اگر شخص نادان باشد خرافاتی می‌شود یعنی تمام کارها و چیزهای منفی از نادانی و جهالت است. مصرف مواد هم از روی نادانی بوده است جهالت هیچ خرجی ندارد ولی برای قضاوت چرا. وقتی خداوند انسان را خلق کرد یک ویژگی به انسان داد تا مثل بقیه مخلوقات نباشد به او اختیار داد تا خودش راه خود را پیدا کند. قضاوت هم داده شد که انسان در مسیر خودش دائم درحال قضاوت کردن است. انسان بر سر دوراهی قرار می‌گیرد کسی که راه گلستان را انتخاب می‌کند انتهای آن به کویر می‌رسد ولی اگر راه سخت را انتخاب کند و سختی می‌کشد در انتها به بهشت و گلستان می‌رسد. قضاوت تا زمانی خوب است که در مورد خودمان باشد.

مشارکت همسفر فاطمه
انسان همیشه بر پندار، گفتار و رفتار خویش اختیار کامل دارد اما جن درون و عقل، نقش بسزایی بر اعمال ما دارند. قضاوت کردن بیجا از جهالت انسان نشأت می‌گیرد و چون کار ضدارزشی است بر روی جسم، روان و جهانبینی و تفکر ما تاثیر منفی می‌گذارد. به این دلیل است که انسان را به سمت تاریکی و جهنم درون سوق می‌دهد. اگر انسان در جایگاه قضاوت باشد که علم آن را بداند موردی ندارد. ما باید در هر لحظه خود و اعمال خود را مورد بررسی قرار دهیم که کجای کار هستیم! آیا به سمت نور حرکت می‌کنیم یا به سمت تاریکی؟ آیا در این برهه از زمانی که در زمین هستیم توانسته‌ایم توشه‌ای برای آخرت خود پر کنیم یا خیر، این نوع قضاوت سازنده است.

نویسنده :همسفر فاطمه، همسفر الهام، همسفر ملیحه، همسفر زهرا، همسفر الهام، همسفر ناهید، همسفر فاطمه
ویرایش:همسفر زری رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون دوم)
ویراستار:همسفر طلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
ارسال:همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون پنجم)

همسفران نمایندگی خمین