انسان باید خودش را هر لحظه قضاوت کند که کارش درست یا نه

ریشه کلمه قضاوت یعنی داوری کردن ،دادرسی کردن
کلمه جهالت؛ یعنی جهل، بی اطلاعی، نادانی و متضاد کلمه معرفت و شناخت و آگاهی هست.با دیدن معنی و ریشه کلمات خیلی چیزها را می‌شود فهمید، این که من می‌خواهم کسی را قضاوت یا داوری کنم، بدون داشتن علم داوری، قضاوت من از روی جهل و نادانی است و یک کار ضد ارزشی است، قدرت مطلق در وجود همه انسان‌ها تمام صفات مثبت و منفی را قرار داده و فقط، فقط برای این که انسان مسیر خودش را برای رسیدن به تکامل بشناسد و زمانی یک انسان به تعادل می‌رسد که تمام این صفات در حد تعادل خود باشند، زیرا وجود همه آن‌ها لازم و مکمل یکدیگر هستند.
تا جهالت نباشد، انسان معرفت و دانایی را خوب نمی‌شناسد، زمانی‌که تاریکی نباشد، روشنایی معنایی و مفهومی ندارد، پس وجود همه آن‌ها لازم وضروری است.
در مورد قضاوت، خداوند انسان را با اختیار کامل آفرید و تمام صفات از جمله قضاوت را در وجود قرار داد تا او قاضی خود باشد؛ زیرا هیچ کس به اندازه خودش، خودش را نمی‌شناسد و در کلام الله فرمود: به حساب خود رسیدگی کنید، قبل از آن که به حساب شما رسیدگی کنند، پس لازم هست که انسان خودش را هر لحظه قضاوت کند که آیا کارش درست است یا غلط؛ اما در مورد دیگران چون شناخت و آگاهی ما در مورد آن شخص ناقص است، قضاوت ما از روی شناخت نیست و به جهالت تبدیل می‌شود و جز این که ما را به گنداب تهمت و غیبت می‌کشاند که در آن غرق شویم، چیز دیگری نیست.
این قضاوت و داوری را ما در ورزش و مسابقات ورزشی هم داریم که داور از روی دانش و آگاهی نسبت به آن رشته ورزشی در آن جایگاه قرار می‌گیرد بین تیمها داوری می‌کند، اما در کنگره یاد می‌گیریم که به داور در مسابقات ورزشی اعتراض نکنیم؛ زیرا یاد گرفتیم که داوری و قضاوت کارکسی است که نسبت به آن آگاهی و علم کافی داشته باشد.

رابط خبری: همسفر معصومه مرزبان خبری پارک جنت شیراز

نویسنده: همسفر آمنه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم) ورزشبان والیبال نمایندگی تخت جمشید شیراز

ویراستاری و ارسال: همسفر اعظم ورزشبان شطرنج، نمایندگی‌ صالحی، پارک طالقانی

گروه ورزش همسفران کنگره ۶۰