خدايا صدای افکارم را خاموش‌کن تا صدای تو را بشنوم. آن‌قدر غرق قضاوت هستم که فراموش کردم قاضی تو هستی. چه طور قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم؟ قضاوت رابطه مستقیم با جهالت دارد. قضاوت به معنی، حکم دادن و جهالت به معنی ندانستن است. قضاوت بسیار سخت و دشوار است. هرکسی نمی‌تواند قضاوت کند. کسی می‌تواند در جایگاه قضاوت حکم صادر کند که علم و دانش قضاوت را داشته باشد و درس قضاوت را خوانده باشد و تمام مراحل آموزش آن را به‌طور کامل پشت سر گذاشته باشد. تنها کسی که می‌تواند به‌درستی منِ اکرم را قضاوت کند خود خداوند است؛ چون او از همه هستی و نیستی من باخبر و آگاه است و می‌تواند در مورد من قضاوت کند.
برای این‌که عقل انسان بتواند به‌درستی قضاوت کند؛ باید به دانایی و آگاهی رسیده باشد. قدرت عقل به میزان دانایی، آموزش، تجربه و تفکر است و به همان نسبت قدرت تشخیص عقل افزایش می‌یابد. با بالا رفتن قدرت تشخیصِ عقل، میزان خطاها در قضاوت کم و کم‌تر می‌شود و به همان اندازه، تعداد انتخاب‌های سالم و درست بیش‌تر می‌شود که صلح و آرامش بیش‌تری را در زندگی انسان به وجود می‌آورد. اگر سطح دانایی، آگاهی، شناخت و معرفت انسان کم باشد، به‌راحتی با ظواهر فریب می‌خورد و مشکلات زیادی برای خود و دیگران به وجود می‌آورد.
در جهان‌بینی، مثلث جهالت در مقابل مثلث دانایی قرار دارد. مثلث جهالت از سه ضلع ترس، منیت و نااميدی تشکیل‌شده است. قضاوت انسان در مورد دیگران از ترس، منیت و ناامیدی یعنی همان مثلث جهالت سر‌چشمه می‌گیرد؛ چون گاهی اوقات انسان می‌خواهد با قضاوت دیگران از خودش فرار کند. من اکرم نباید در مورد دیگران قضاوت کنم؛ چون من فقط صور آشکار آن‌ها را می‌بینم و از صور پنهانشان و این‌که آن‌ها چگونه زندگی می‌کنند و در چه شرایطی هستند چیزی نمی‌دانم. من فقط ظاهر امر را می‌بینم و از باطن آن بی‌خبر هستم.
بیش‌ترین قضاوت در ظاهر است؛ زیرا هرچه چشممان می‌بیند، سریع مورد قضاوت قرار می‌دهیم و برای لحظه‌ای تفکر نمی‌کنیم. شاید این‌گونه نباشد که ما می‌بینیم و جهل انسان هم از روی ندانستن است. کلمه جهل در قرآن ۲۴ بار بیان‌شده است. جهل دو بعد دارد: یک‌مرتبه جهل در برابر علم قرار دارد، مرتبه بعدی جهل در برابر عقل قرار دارد؛ يعنی شخص خودش در جهالت است و به علم خود عمل نمی‌کند. ما نباید از روی جهل و کم‌‌خردی‌مان دیگران را قضاوت کنیم. ما از پیامبران خود والا و بالاتر نیستیم. همان‌گونه که در دین اسلام، پیامبر ما دیده را نادیده گرفت و چشم‌پوشی کرد، ما هم باید در مورد اعمال دیگران قضاوت نکنیم.
تمام دستور جلسات کنگره ۶۰ کاربردی است. زمانی که جلسه شروع می‌شود ۱۴ ثانیه سکوت می‌کنیم و از جهل و نادانی خود به خداوند پناه می‌بریم؛ زیرا جهالت باعث شده است خواسته یا ناخواسته به‌طرف ضد ارزش‌ها سوق پیدا کنیم. با شروع سفر در کنگره ۶۰ و زمانی که در لژیون قرار می‌گیریم؛ باید طبق قوانین کنگره و گفته‌های راهنمای گرامی‌مان عمل کنیم. اگر در مورد هم لژیونی‌هایمان و دیگر اعضاء کنگره قضاوت نکنیم قطعاً سفر خوب و بهتری خواهیم داشت.
رابط خبری: همسفر نرجس مرزبان خبری
نویسنده: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی سمنان
- تعداد بازدید از این مطلب :
249