قضاوت میوه درخت جهل است

برای قضاوت کردن و داوری چه ویژگی‌هایی لازم و موردنیاز است؟
طبق مشارکت تعدادی از همسفران و مسافران، جلوتر بودن از مطلب، دانایی و خودشناسی، علم و آگاهی، تقوا، رحمت، مسئولیت، عدالت، معرفت، عمل سالم، اذن قضاوت، حقیقت و..‌. پیش‌نیاز قضاوت کردن است.

حال برای جهالت به چه مواردی نیاز است؟
منیت، ترس، ناامیدی، نادانی، خودخواهی، پایین بودن سطح دانایی، خرافات و...

جهالت مترادف نادانی است. نور وجود دارد؛ ولی در ظلمت نور نیست اگر عدم نور باشد، ظلمت است و زمانی که نور بیاید، تاریکی خودبه‌خود محو می‌شود. مسئله نادانی نیز به همین شکل است؛ منیت، ترس، ناامیدی نشانه جهالت است. نتیجه جهالت عدم امنیت است و موقعی که دانایی باشد، امنیت وجود دارد. خودخواهی، میوه‌ جهالت و نادانی است. مصرف مواد نیز همین‌طور؛ وقتی نادانی و جهالت باشد به سمت مواد می‌روند؛ اما وقتی ذره‌ذره در کنگره آموزش دیدند و به دانایی رسیدند با روشن شدن چراغ درمان اعتیاد و بسیاری موارد ضد ارزش، خودکار کنار می‌‌روند.

موقعی‌ که خداوند انسان را خلق کرد، اعلام نمود تمام ساکنین جمع شوند. خداوند؛ موجودی که از خاک خلق کردم، دارای ویژگی‌ خاص است و تمام ذراتی که در خاک وجود دارد، در کالبد فیزیکی انسان نیز وجود دارد. ساکنین؛ انسان وقتی به زمین برود، خونریزی و فساد می‌کند! خداوند؛ من می‌دانم آنچه شما نمی‌دانید و آنجا ویژگی اختیار را به انسان داد که به جمادات، نباتات و حیوانات داده نشد است که بتواند راه فسق و فجور یا تقوا و الهی را خودش انتخاب کند.

بعضی‌ها اعتقاد دارند اختیار جبر است؛ بعضی‌ها می‌گویند نه جبر و نه اختیار است؛ اما من اعتقاددارم از روز الست که انسان خلق شد، اختیار به او داده شد و دارای قدرت قضاوت در مورد خود و مسیر خود نیز شد.

انسان فطرتاً قاضی به دنیا آمده است و مرتب در حال قضاوت است؛ کنگره بروم یا نروم، به آن تلفن بزنم یا نزنم، ظهر قورمه‌سبزی درست کنم یا نکنم. در تمام موارد انسان به‌طورکلی بر سر یک دوراهی قرارگرفته است که یک‌راه منفی و راه دیگر مثبت است؛ پس دائماً در حال قضاوت هستیم، چون سرنوشت در اختیار ماست.

خداوند هنگام تفویض اختیار، یک شعبده‌بازی مثل گلستان و آب و یک‌راه مثل آتش و خار انجام داد. شعبده اینجاست که وقتی پای در گلستان می‌گذاری از جهنم و دوزخ سر درمی‌آوری و وقتی پای در کویر می‌گذاری از گلستان سر درمی‌آوری؛ یعنی راه آسان به‌سختی و راه سخت به‌آسانی منتهی می‌شود‌.

اگر در مواردی که به ما ربط ندارد، وارد حوزه قضاوت شویم، جهالت مطرح می‌شود. یکی از بندهای حرمت کنگره ۶۰ این است که در امور شخصی دیگران، تجسس نکنیم. قاضی وقتی می‌خواهد قضاوت کند، باید دو طرف دعوا باشند تا هر دو طرف، حرف‌هایشان را با شاهد، سند و مدرک بزنند. زمانی که همه تحقیقات و بررسی‌ها انجام شد، قاضی، پرونده را مطرح می‌کند، هیئت‌منصفه که ۸ نفر هستند، حکم می‌دهند، گناه‌کار یا بی‌گناه است؛ بااین‌وجود باز ممکن است قاضی اشتباه کند.

وقتی در مورد یک نفر به ما حرفی می‌زنند، سریع شروع به قضاوت و داوری می‌کنیم و حکم صادر می‌کنیم. آیا این جهالت نیست؟ نباید در حوزه مواردی که به ما ارتباطی ندارد، وارد شویم؛ زیرا تخریب ایجاد می‌کند و با خود، خودخواهی، منیت، عدم مسئولیت‌پذیری، کبر، غرور و... را به ارمغان می‌آورد. به قول حضرت مسیح؛ «خاری را در چشم دیگران می‌بینی؛ اما بیلی را در چشم خودت نمی‌بینی؟» برای قضاوت کردن به منابع اطلاعاتی بسیاری احتیاج است، نباید برحسب ظن و گمان، داوری کنیم.

رابط خبری: همسفر مرضیه مرزبان خبری پارک پرنیان فولادشهر
نویسنده: همسفر مهسا رشته ورزشی شطرنج از پارک پرنیان فولادشهر
ویرایش: همسفر افسانه رشته ورزشی والیبال از پارک پرنیان فولادشهر
ارسال: راهنما همسفر فاطمه رشته ورزشی بدمینتون از نمایندگی دنا شهرضا
گروه ورزش همسفران کنگره 60