ما در هر صورت ناگزیر به قضاوت می‌باشیم و آن چه ما را از مقوله قضاوت کردن دور می‌کند دانایی می‌باشد هر چه حول محور دانایی حرکت کنیم قضاوت‌ها رنگ و بوی واقعی‌تری می‌گیرند. ما اگر تمام شواهد و اسناد را هم در دست داشته باشیم، نباید در مورد دیگران قضاوت کنیم به اصطلاح یک طرفه به محکمه برویم.
هر یک از ما با قضاوت نابه جا وارد بازی‌ایی می‌شویم که ممکن است قیاس، منیت و کینه را در ما ایجاد کند و در ورودی هر کدام از این قضاوت‌ها نیروهای بازدارنده قرار دارد.
زمانی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم باعث می‌شود انرژی خود را از بین ببریم انرژی‌ایی که باید صرف کارهای خودمان از جمله درمان و آموزش شود با قضاوت کردن در مورد دیگران در ما تخریب ایجاد می‌شود و آرامش و آسایش ما را از بین می‌رود.
هر چه سطح دانایی ما بالا باشد کمتر راجع به دیگران قضاوت می‌کنیم انسان جاهل و نادان بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌کند.
کسی که در مورد دیگران قضاوت می‌کند امکان دارد از ترس، منیت و حتی ناامیدی باشد گاهی با قضاوت کردن می‌خواهیم از خودمان فرار کنیم نباید در مورد کسی قضاوت کنیم؛ زیرا نمی‌دانیم زندگی آن‌ها چگونه است و چه بر آنان می‌گذرد و در چه شرایطی هستند. ما ظاهر زندگی افراد را می‌بینیم و از باطن زندگی آن‌ها بی‌خبریم.
بیشتر قضاوت‌ها در ظاهر است زیرا هر چه چشممان ببیند سریع مورد قضاوت قرار می‌دهیم، برای لحظه‌ای تفکر نمی‌کنیم که شاید این‌طوری نباشد که ما می‌بینیم.
ما باید بتوانیم به انسان‌ها و اتفاقات زندگی آن‌ها دید مثبتی داشته باشیم و به حریم شخصی دیگران احترام بگزاریم و این را بدانیم که همه در زندگی‌شان خطا می‌کنند و ما هیچ وقت دیگری نمی‌شویم؛ ولی می‌توانیم به هم نزدیک شویم و هم‌دلی کنیم و قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت قرار نگیریم و خود و افکار و احساساتمان را چیزی جدا و برتر از دیگران ندانیم.
نویسنده و تایپ: همسفر سارا لژیون راهنما همسفر زهرا لژیون نهم
ویراستاری: همسفر مریم لژیون راهنما همسفر زهرا لژیون نهم
ارسال: همسفر لیلا لژیون راهنما همسفر فاطمه لژیون سوم
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
81