قضاوت نابجا نشانه بی‌تعادلی است

از کنار هم قرار گرفتن دو واژه قضاوت و جهالت، مفاهیم خاصی به دست می‌آید و ما را به این سمت هدایت می‌کند که بهتر است رابطه این دو واژه را بهتر درک کنیم. واژه قضاوت، از قضا و به معنی حکم صادر کردن است؛ قضاوت، خصوصیت و اختیاری است که خداوند از روز الست در خلقت انسان نهادینه کرده است و زمانی که اختیار به انسان تفویض گردید قدرت تجزیه‌وتحلیل مسائل و سپس تصمیم‌گیری بر مبنای اختیار نیز به او داده شد. خداوند پس از خلقت انسان او را به سمت دوراهی هدایت کرد؛ برای همین انسان‌ها در طول حیات خود همیشه در حال قضاوت کردن هستند؛ در تمام طول روز و در هر مرحله‌ای از زندگی، انسان همیشه باید یکی از دو راه را انتخاب کند که به سمت فجور و ضد ارزش‌ها برود و یا تقوا و ارزش‌ها؛ برای این‌که این امر به‌خوبی اجرا شود باید همیشه در حال تجزیه‌وتحلیل و قضاوت کردن باشد که با تفکر و به‌وسیله عقل این کار انجام داده می‌شود.

قضاوت کردن برای هدایت انسان‌ها کاملاً ضروری و لازم است؛ اما درصورتی‌که در راه درست استفاده شود. یکی از قضاوت‌های نابجا و نادرست، قضاوت در مورد دیگران و تجسس و تفحص کردن در زندگی آن‌هاست. افرادی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنند هیچ‌گاه برنامه و هدف مشخص ندارند، این افراد همیشه با قضاوت‌های جاهلانه خود وارد حریم و زندگی خصوصی دیگران می‌شوند؛ در این وهله درون انسان جنگ درونی رخ می‌دهد که حاصلی جز تخریب و ویرانی ندارد و باعث می‌شود انرژی زیادی از او گرفته شود؛ انرژی و قدرتی که باید صرف عملکرد خود کند تا به آرامش و حال خوب برسد برای سرکشی به مواردی استفاده می‌شود که هیچ نفعی برایش ندارد؛ بلکه او را‌ از رسیدن به آرامش و حال خوب محروم خواهد کرد؛ البته کسانی هستند که کار قضاوت را انجام می‌دهند؛ اما آن‌ها در این مورد تخصص دارند و درس و دانش آن را فراگرفته‌اند و در این راه تجربه کافی کسب کرده‌اند ولی بااین‌حال امکان دارد که به دلیل اطلاعات غلط و نادرست قضاوت نابجا کرده باشند. قضاوت از جهالت و نادانی انسان ساطع می‌گردد؛ حال فکر کنید که ما حتی دانشی راجع به قضاوت کردن نداشته باشیم؛ از قضاوت‌های نابجا استفاده کنیم که هم حال خودمان و هم حال دیگران را خراب خواهیم کرد که این از جهل و نادانی انسان است، هرچه جاهل و نادان‌تر باشیم قضاوت در مورد دیگران بیشتر می‌شود و هرچه دانا و عاقل‌تر باشیم این امر منتفی می‌شود.

در کنگره ۶۰ به ما آموزش داده می‌شود که دوربین قضاوت را از روی دیگران برداشته و بر روی خودمان بیندازیم؛ در سفر اول، رهجو باید تمام انرژی و توان خود را بگذارد که این کار را به‌خوبی انجام دهد. وقتی ما اشتباهی را در دیگران می‌بینیم، روی آن تمرکز می‌کنیم و او را قضاوت می‌کنیم حتماً همان مورد درون ما وجود دارد و از همان جنس هستیم که به‌خوبی آن مسئله را فهمیده‌ایم و در موردش قضاوت کرده‌ایم؛ باید دانست که انسان خطا و اشتباه دارد؛ پس باید با کسب آگاهی، اطلاعات و آموزش، بتوانیم از این کار ضد ارزشی دست‌برداریم و به اشتباهات خود بپردازیم؛ افرادی که در کنگره آموزش دیده و به مرحله تعادل رسیده باشند قطعاً راجع به دیگران تجسس نخواهند کرد و اگر این عمل انجام شد، قطعاً به تعادلی که مدنظر کنگره است نرسیده‌اند.
 

نویسنده: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر ندا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوازدهم)
ویراستار: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون هفدهم)
ارسال: همسفر مینا خدمتگزار سایت
همسفران شعبه شیخ‌بهایی