قضاوت‌کردن نیازمند علم، آگاهی، تجربه و تخصص لازم است

قضاوت یعنی حکم صادرکردن و خود را جای قضات قراردادن و داوری‌کردن.

قضاوت‌کردن نیازمند علم، آگاهی، تجربه و تخصص لازم و مربوط در آن زمینه است، بنابراین امر قضاوت و داوری‌کردن کاری بسیار سخت و دشوار است. اصولاً انسان همیشه در حال قضاوت بسیاری از مسائل روزمره است، ولی قضاوت در مورد دیگران اشتباه است. کسانی که دیگران را قضاوت می‌کنند معمولاً در زندگی خود هدف مشخصی را دنبال نمی‌کنند و برای اینکه نواقص خود را پنهان کنند دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهند که شاید از این طریق انرژی دریافت کنند؛ اما قطعاً این انرژی مخرب خواهد بود و در قضاوت، فقط ظاهر قضیه را در نظر می‌گیرند و اصلاً به‌درستی یا نادرستی آن تفکر نمی‌کنند.

سرمنشأ همهٔ قضاوت‌هایی که انجام می‌دهیم از جهل و ناآگاهی و فقر دانایی است، چرا که شخص قضاوت‌کننده، ندانسته و گاهی ناخواسته مرتکب این‌چنین پیش‌داوری‌های نادرست می‌شود. باید بدانیم که قضاوت یک حس منفی است و اگر بخواهیم مدام در مورد دیگران قضاوت کنیم و به دنبال نقاط ضعف و قوت دیگران باشیم از خود غافل می‌شویم و احساس بد خودمان را توجیه می‌کنیم.

بزرگی می‌گفت: اگر می‌خواهید در مورد راه‌رفتن کسی قضاوت کنید ابتدا کمی با کفش‌های او راه بروید.

قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. هر چه سطح دانایی بالا باشد، قضاوت راجع به دیگران پایین‌تر است. انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌نماید.

امیدوارم به میزانی از سطح دانایی و آگاهی برسیم که رفتار خودمان را مورد نقد و بررسی قرار بدهیم و انگشت اشاره را سمت خودمان بگیریم نه دیگران.

نویسنده: راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
ویراستاری: همسفر شهرزاد رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر آذر رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی ابوریحان