آن‌چه که ما را از قضاوت دور می‌کند دانایی می‌باشد

در کنگره ۶۰ تمامی دستورجلسات کاربردی هستند و ما می‌توانیم از آن‌ها استفاده کنیم و ممکن است کلید سختی‌ها و مشکلات ما باشند از آن‌جایی که استاد امین قضاوت و جهالت را به‌خوبی توصیف کرده‌اند متوجه شده‌ایم که پیش‌ زمینه‌های قضاوت عبارتند از: جلوتر بودن از مطالب، دانایی، خودشناسی، علم، آگاهی، عدالت و فرمان عقل بی‌طرف بودن آموزش ایمان و تقوا لازم است. حالا جهالت را در این‌جا معنی می‌کند استاد امین چقدر خلاصه و مختصر می‌گوید: جهالت به‌معنی نادانی، نداشتن آگاهی، بی‌فکری و ظلمت و تاریکی است.

در مورد دستور جلسه جهالت و قضاوت می‌خواهیم به جهالت اشاره کنیم تا به قضاوت برسیم جهالت همان است که در صور‌آشکار ناراحتی و صفات ناشایست مثل: بخیل، حسادت، نفرت و کینه را ایجاد می‌کند و درپی آن به بیماری‌ها و ناراحتی‌ها در صورآشکار می‌رسد. ما در هر صورت ناگزیر به قضاوت هستیم و آن‌چه که ما را از قضاوت دور می‌کند دانایی می‌باشد هرچه در مسیر دانایی حرکت کنیم قضاوت‌ها کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شوند و بوی واقعیت را به‌خود می‌گیرند. ما اگر تمام شواهد و قرائن را در دست داشته باشیم نباید قضاوت کنیم، به‌اصطلاح یک‌طرفه به قاضی نرویم.

هریک از ما با یک قضاوت نابه‌جا وارد یک‌بازی می‌شویم که ممکن است قیاس، منیت، و همین‌طور کینه را در ما پرورش دهد و در، در ورودی هر یک از این قضاوت‌ها نیروهای بازدارنده قرار دارد. زمانی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم باعث می‌شود انرژی‌ ما که بایستی صرف کارهایمان از جمله درمان و آموزش شود، از بین برود. قضاوت در مورد دیگران در ما ایجاد تخریب می‌کند و آرامش و آسایش را از ما سلب می‌کند. کسانی که دائما دیگران را قضاوت می‌کنند در زندگی شخصی خود هدف و برنامه‌ مشخصی ندارند حتی قضاوت کردن در مورد فرزندان، همسر و یا خانواده باید درحدی باشد که وارد حریم خصوصی آن‌ها نشویم.

قضاوت رابطه‌ مستقیمی با جهالت دارد هرچه سطح دانایی ما بالا باشد قضاوت راجع به دیگران پائین‌تراست انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هرکاری دخالت می‌کند، و همین‌طور در جهان‌بینی هم مثلث جهالت مقابل مثلث دانایی قراردارد. زمانی که خداوند انسان را خلق کرد و به او اختیار داد همان‌جا به او قدرت قضاوت کردن را داد البته قضاوت در مورد مسیر و راه خودش. انسان تنها موجودی است که گویا، قاضی به‌دنیا آمده است و مرتب باید درحال قضاوت کردن باشد برای مثال: زنگ بزنم یا نزنم، کنگره بروم یا نروم، پول خرج کنم یا نکنم دائما بر سر دوراهی قرار دارد اگر این قضاوت‌ها در مورد خودمان باشد هیچ ایرادی ندارد اما مشکل زمانی آغاز می‌شود که درباره‌ دیگران شروع به قضاوت می‌کنیم و قطعا اگر قضاوت کنیم صددرصد ما هم مورد قضاوت قرار می‌گیریم. به‌طور کلی این دستور جلسه به‌ما می‌گوید که به موضوعاتی که به‌ما مربوط نمی‌شود دخالت نکنیم و افکار و اندیشه‌ خود را بر پایه مثبت بنا کنیم و دوربین را به‌سمت خودمان بگیریم و برحسب ظن و گمان راجع به دیگران به قضاوت و داوری ننشینیم.

رابط خبری: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوم)
عکس: همسفر اعظم، مرزبان خبری
نویسنده: همسفر طاهره رهجوی راهنماهمسفر ناهید (لژیون دوم)
ویراستار: همسفر عفت رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی وحید