قضاوت و جهالت قضاوت‌کردن؛ یعنی نظر و فکر ما در مورد رفتار ديگران. متأسفانه در فرهنگ ما قضاوت‌کردن ديگران امری عادی است و خیلی راحت افراد در مورد پوشش، شغل، ازدواج ديگران قضاوت می‌کنند. قضاوت‌کردن بخشی از طبيعت ما است. ما برای تكامل و زندگی کردن نياز به قضاوت داريم، البته قضاوت در مورد کارهای خودمان ما سعی می‌کنیم با قضاوت، كمتر فكر كنيم و از آگاهی‌های خودمان استفاده كنيم؛ اما قضاوت‌کردن ديگران عواقب بدی برای ما دارد و مانع ارتباط سالم ما با ديگران شده و منجر به‌تنهایی ما می‌شود.
ما در نقش ديگران نيستيم و به‌جای آنها زندگی نمی‌کنیم. مسلماً هم نمی‌توانیم ديگران را قضاوت كنيم. قضاوت‌کردن ديگران دليل بر جهالت و نادانی ما است و خیلی بهتر می‌شد اين انرژی و زمانی را که صرف قضاوت دیگران می‌کنیم، صرف كارهای بهتر و مفیدتر برای خود و یا دیگران کنیم. قضاوت‌کردن از فکرکردن بسيار آسان‌تر است ما از كاركرد مغز خود به طور صحيح استفاده نمی‌کنیم، عکس‌العمل سریع مادر مقابل رفتار دیگران نشان‌دهنده قضاوت ما است و بیشتر اطلاعات ما سطحی و جزئی است.
یکی از آموخته‌های اصلی ما در کنگره این است که يكديگر را قضاوت نكنيم تا بتوانيم بهتر زندگي كنيم. من قضاوت دیگران را تجربه کردم طوریکه با شرایط و موقعیت دیگران مقایسه و قضاوت شدم. به همین دلیل سعی می‌کنیم كه تا قبل از فکرکردن و نداشتن اطلاعات ديگران را قضاوت نكنم و به نظر من قضاوت‌کردن ريشه در بدبينی ما دارد. ما با قضاوت‌کردن و حکم صادرکردن برای دیگران در اصل با طرف مقابل وارد جنگی درونی می‌شویم.
گاهی با قضاوت‌کردن ديگران را تنبيه و مجازات و حتی برچسب می‌زنیم كه اين رفتار بسیار در ما تخريب ايجاد می‌کند و مانع ارتباط ما با ديگران می‌شود و در آخر موجب شرمندگی ما می‌شود. در قرآن هم بسیار به اين امر مهم تأکید شده که وقتی از نیت و درون دیگران آگاه نیستیم نباید قضاوت کنیم وما را از اين كار منع كرده است؛ زیرا بزرگ‌ترین قاضی و قضاوت‌کننده خداوند است.
نویسنده: همسفر زیبا رهجوی راهنما کتی (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
نمایندگی همسفران شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
114