قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است و قرار دادن این دو تا کنار هم به این معنی است که از قضاوتهایی که بر مبنای ندانستن است پرهیز کرد. از روزی که به انسان اختیار داده شد؛ قدرت قضاوت هم داده شد و انسانها از صبح تا شب ناگزیرند قضاوت کنند.
ولی موضوع مهم این هست که آن چیزهایی که به ما مربوط نمیشوند را قضاوت نکنیم و قضاوتی که از آن مذمت شده قضاوتی است که از سوء ظن شروع میشود و بعد به کنجکاوی و داوری میرسد و در نهایت به قضاوت نامشروع منجر میشود و باعث میشود که ما ظاهر را ببینیم و قضاوت کلی کنیم و یا در مورد دیگران با عجله قضاوت کنیم.
آقای مهندس دژاکام فرمودند: کسی که به مرحله قضاوت برسد باید از قبل آگاهی و اطلاعات داشته باشد تا بتواند قضاوت کند؛ زیرا قضاوت آموزش و علم قاضی بودن را میخواهد اما جهالت به پیشینه نیاز ندارد.
جهل که میوهی آن حرص و خود خواهی است باعث جهالت میشود، منیت نیز نتیجه جهالت است کسی که بدون آموزش؛ حرفی را قبول و قضاوت میکند دارای جهالت است.
یکی از مهمترین نکتههایی که در جهانبینی وجود دارد این است که قضاوت نکردن را اگر درک کنیم به نفع ماست و این که در این جهان یک قانونی هست؛ اگر از هر دستی بدهیم از همان دست هم میگیریم و هر کاری که بکنیم انعکاسش به خودمان برمیگردد.
اگر قضاوت کنیم در مورد ما هم قضاوت میشود، اگر کسی مشکلی دارد و ما در زندگی آن شخص دخالت کنیم و در مورد مسئلهای که اصلا نمیدانیم چه هست قضاوت کنیم این کار از روی نادانی ماست و کار ما اشتباه است این را هم بدانیم که دیگران هم در مورد ما قضاوت خواهند کرد.
نویسنده: همسفر زری رهجوی راهنما همسفر زهرا، عضو لژیونسردار (لژیون اول)
ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی طارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
109