قاضی بزرگ فقط خداوند است

جمعی از همسفران لژیون دوم به راهنمایی همسفر زهرا  پیرامون دستورجلسه هفته《قضاوت و جهالت》چنین نوشتند؛ شما را به خواندن این مطالب دعوت می‌کنیم و از شما همراهان همیشگی سپاس‌گزاریم.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر:

قضاوت به پیش‌نیازی چون ایمان، فرمان‌ عقل، خودشناسی، علم و.. احتیاج دارد، نیاز به هزینه دارد، ولی جهالت ریشه در نادانی و عدم آگاهی دارد و نیاز به هزینه ندارد. آقای مهندس در سی‌دی قضاوت می‌فرمایند: خداوند همه انسان‌ها را قاضی آفریده است، هر روز ما در حال قضاوت هستیم که آیا کنگره بیاییم یا نه؟ فلان کار را انجام دهیم یا نه؟

زمانی که ما در کار دیگران دخالت و تجسس کردیم در حیطه جهالت وارد شده‌ایم. برای قضاوت پارامترهای زیادی باید رعایت شوند. یک قاضی پرونده هم ممکن است اشتباه کند پس بنابراین به مسائلی که به‌ ما مربوطی نیست نباید دخالت کنیم، باید اشتباه خود را ببینیم و اشتباهات خود را درست کنیم نه این‌که خار را در چشم دیگران ببینم و شروع به قضاوت کنیم. هر چه سطح دانایی بالا باشد قضاوت کمتر می‌شود. انسان برای یافتن گنج باید جست‌وجو کند، راه سخت به آسانی و راه آسان به سختی می‌انجامد، مثل کسی که برای یافتن مال دزدی و اختلاس را در پیش می‌گیرد که نتیجه آن معلوم است یا بالعکس کسی با زحمت و تلاش، ثروت جمع می‌کند و چند نسل او از مال او استفاده می‌کنند. در آخر؛ قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت کسی قرار نگیریم.

سلام دوستان جمیله هستم یک همسفر:

آقای مهندس فرمودند: برای قضاوت‌کردن پیش‌نیازهایی لازم و ضروری است. شخصی که در مقام قضاوت‌کردن قرار می‌گیرد باید یک‌سری فاکتورها از جمله آگاهی و توانایی، اشراف کامل به موضوع، انصاف، شجاعت، عدالت و خیلی فاکتورهای دیگر را داشته باشد، با این وجود باز هم ممکن است اشتباه کند چون قاضی و قضاوت کردن فقط مخصوص خداوند است، زیرا اوست که از همه امورات موجودات آگاه و باخبر است. 

جهالت عدم آگاهی است و پیش‌نیازی ندارد چرا که عدم یعنی؛ نبودن و نیستی و وقتی چیزی وجود ندارد پیش‌نیازی نمی‌خواهد، تمام ضدارزش‌ها زاییده و میوه‌های جهالت هستند. خداوند از روزی که انسان را خلق کرد به خاطر دادن قدرت اختیار و انتخاب به او انسان خود به خود در مقام انتخاب و قضاوت کردن قرار گرفت، چرا که همواره در دو راهی زندگی مجبور به قضاوت کردن و انتخاب کردن است و گویی باید قاضی خلق می‌شد، ولی فقط باید قاضی خود باشد و برای انتخاب دو راهی‌های زندگی خود قضاوت‌گر و انتخاب‌گر باشد، چرا که همیشه جلوی انسان دو راهی وجود دارد، خداوند شعبده‌ای در انتخاب این دو راهی‌ها قرار داده که این دو راه یکی به مانند گلستان و دیگری به مانند، کویر و خارستان است. شعبده خداوند این‌جا است که اگر قدم به بوستان بگذاری به رنج و عذاب ختم می‌شود و اگر به کویر و خارستان پا بگذاری به گلستان منتهی می‌شود، به عبارتی یعنی راه مشقت و سختی به خوشی، آسایش و راحتی می‌رسد و راه سهل و آسان به عذاب، رنج و مشقت می‌رسد، یعنی؛ بودن در صراط مستقیم و راستی و درستی اگرچه رنج و سختی دارد، ولی عاقبت آن حال خوش و بهشت است و بودن در مسیر ضدارزش‌ها اگرچه هر چیزی را راحت و آسان به دست می‌آوری، ولی سرانجام آن ناکامی و حال بد است.

سلام دوستان ملیحه هستم یک همسفر:

قضاوت و داوری فقط مختص خداوند است. قضاوت به معنی حکم دادن است که ما درمورد زندگی دیگران و امور شخصی آن‌ها که هیچ ارتباطی به ما ندارد، بدون آگاهی واطلاعات درمورد آنها قضاوت کنیم. جهالت نیز به معنی نادانی می‌باشد، از روز الست که انسان خلق شد به انسان اختیار و قدرت قضاوت هم داده شد، ولی فقط در مورد خود و مسیر زندگی او نه دیگران، ما در هر لحظه و هر ثانیه یا مورد قضاوت قرار می‌گیریم یا دیگران را قضاوت می‌کنیم، این کار بر اثر جهل و نادانی ما است. هر چه‌قدر ظرف دانایی ما بزرگتر باشد از قضاوت‌کردن بیشتر دوری می‌کنیم. منیت، ترس، ناامیدی، کبر، ریا، حسادت، حرص، دروغ، غرور، نادانی، خودخواهی همه این‌ها میوه‌های جهالت هستند. اولین قدم برای قضاوت‌کردن گمان بد، تجسس، سرزنش‌کردن و غیبت‌کردن در مورد دیگران است. ما باید همیشه در زندگی دوربین را روی خود نگه‌ داریم.

سلام دوستان زهرا هستم همسفر حبیب:

بر اساس آموزش‌های کنگره۶۰ قضاوت فقط از طرف آدم‌هایی رخ می‌دهد که جهالت دارند، زیرا انسان‌ها هر چه‌قدر دانایی و آگاهی داشته باشند کمتر بر کرسی قضاوت می‌نشینند، چون می‌دانند که قضاوت‌ کردن کار هر کس نیست و احتیاج به گردآوری اطلاعات دارد، بنابراین بر حسب گمان خود نباید هیچ‌کس را قضاوت کرد و وقتی در اموری که به ما مربوط نیست قضاوت و داوری کنیم دچار ضدارزش‌ها شده‌ایم و علاوه بر این‌که زندگی خود را خراب می‌کنیم از آرامش لازم نیز برخوردار نخواهیم بود و با پیامدهایی مثل حسادت، کینه، نفرت و حس‌های منفی همراه می‌شویم. ما در کنگره۶۰ می‌آموزیم که فقط دوربین را روی زندگی خود زوم و متمرکز کنیم و فقط عیب‌های خود را ببینیم و آن‌ها را رفع کنیم. حال باید برای این کار مهم روی ضلع جهان‌بینی خود، کار کنیم تا آموزش ببینیم و دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم تا از جهل و نادانی که بزرگ‌ترین دشمن ما است رها شویم. من از آقای مهندس و خانواده ایشان تشکر قلبی دارم چون باعث شدند ما به حال خوش برسیم.

سلام دوستان مرجان هستم همسفر جلال:

 در جهالت باید جهل، نادانی و ناآگاهی باشد تا قضاوت غیراصولی انجام بدهیم، میوه‌های دیگر جهالت و نادانی؛ منیت، ترس، ناامیدی و... هستند.

انسان با قضاوت خلق شده و لحظه به لحظه در حال قضاوت کردن خود است، به دلیل این‌که اختیار کامل به وی داده شده است. اگر دیگران را بخواهد قضاوت کند در مواردی که به او ارتباطی ندارد این‌جا است که جهالت مطرح می‌شود، قضاوت کردن دیگران به ما ارتباطی ندارد. خدا را شکر که با ورود به کنگره و علم آن ذره ذره می‌توانیم از این قضاوت کردن‌های غیراصولی در مورد دیگران دور شویم.

سلام دوستان معصومه هستم همسفر علیرضا:

 قضاوت به معنی؛ حکم‌کردن و جهالت به معنی؛ عدم آگاهی است. وقتی از کسی اطلاعی نداریم راجع‌به وی قضاوت می‌کنیم، این قضاوت‌کردن با جهالت همراه است که ما را به سمت ضدارزش‌ها رهنمود می‌کند، وقتی ما درباره کسی قضاوت می‌کنیم در خود ما تخریب ایجاد می‌شود، حال بدی پیدا می‌کنیم، کسی می‌تواند درباره کسی قضاوت انجام دهد که علم و دانش آن را داشته باشد، به این معنا که درس قضاوت خوانده باشد. ما انسان‌ها هرچه داناتر باشیم کمتر دیگران را قضاوت می‌کنیم هرچه نادان‌تر بیشتر، پس باید فقط در مورد خود قضاوت کنیم تا بتوانیم بهتر زندگی کنیم. از راهنمای عزیزم خانم زهرا بابت آموزش‌های ارزنده‌اش تشکر می‌کنم.

سلام دوستان منصوره هستم یک همسفر:

استاد امین در سی‌دی قضاوت و جهالت می‌فرمایند: اگر صفت یا ویژگی را در کسی احساس کردید، یعنی آن صفت یا ویژگی در شما نیز به صورت آشکار یا پنهان وجود دارد. به عنوان مثال؛ اگر من احساس کنم طرف مقابل من دروغ می‌گوید این صفت در من هم وجود داشته که تشخیص داده شده است. برای این‌که خود را تزکیه و پالایش کنیم، باید آموزش‌های بیشتری ببینیم، هر چه سطح دانایی ما بیشتر شود قضاوت راجع‌به دیگران کمتر می‌شود. قضاوت کار قاضی است و قاضی بزرگ فقط خداوند است.

سلام دوستان رقیه هستم یک همسفر: 

در جهان‌بینی مثلث جهالت در مقابل مثلث دانایی قرار می‌گیرد. سه ضلع مثلث جهالت؛ ترس، منیت، ناامیدی و مثلث دانایی؛ تفکر، تجربه و آموزش است. هرچه انسان داناتر باشد کمتر و هــر چه جاهل‌تر باشد بیشتر قضاوت می‌کند. انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری که به وی ربطی ندارد دخالت می‌نماید. جهالت بر عکس قضاوت هیچ پیش‌نیازی ندارد، در واقع جاهل بودن هیچ خرجی ندارد. قضاوت زمانی اتفاق خواهد افتاد که من در مورد آن موضوع و یا شخص آگاهی کامل نداشته باشم فقط از روی ظاهر او قضاوتی را انجام دهم. انسان مدام در حال قضاوت است، ما همیشه ظاهر امر را می‌بینیم، از باطن خبر نداریم و آنچه را که به چشم می‌بینیم فورا در مورد آن قضاوت می‌کنیم.

سلام دوستان شهربانو هستم یک همسفر:

قضاوت بر عهده کسی است که، در جایگاه آن نشسته و بر موضوع آگاهی کامل دارد و کار هر کسی نیست، اما انسان در طول روز بارها و بارها به دلیل جهل و نادانی دچار قضاوت‌ از نوع منفی می‌شود و بر روی دیگران زوم کرده، آن‌ها را مورد ارزیابی قرار می‌دهد و فراموش می‌کند که خود نیز عیب و نقص‌های زیادی دارد. جهالت پیامدهای ضدارزشی زیادی را به همراه دارد، اما فقط به دلیل نادانی رخ می‌دهد. هنگامی که من ناآگاه باشم دچار جهل شده و دیگران را قضاوت می‌کنم.

از خداوند یاری می‌خواهم تا با کمک آموزش‌های ناب کنگره۶۰ سعی کنم از تاریکی‌های وجودم از جمله جهل، نادانی و قضاوت رها شوم.

سلام دوستان فاطمه هستم همسفر مجید:

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت/ که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت.

انسان همیشه بر سر دوراهی قرار دارد یکی فسق و فجور و دیگری تقوا، این اختیاری است که خداوند در انسان قرار داده است، حس قضاوت در انسان نهادینه شده است، ولی کسی که بخواهد قضاوت کند باید حتماً پیش‌نیازهایی داشته باشد؛ مثل قاضی که برای این جایگاه باید سال‌ها درس بخواند، بسیار آگاه دانا و عادل باشد و بسیار تلاش کند. انسان باید همیشه خود را قضاوت کند و انگشت اشاره از روی دیگران بردارد تا به رشد خود کمک کند. انسان هرچه داناتر باشد بیشتر در مسیر تزکیه و پالایش است و کمتر دچار قضاوت می‌شود ولی انسانی که در جهالت باشد همیشه در حال قضاوت کردن دیگران است. انشاءالله بتوانیم در مسیر آموزش‌های کنگره روز به روز به دانایی خود اضافه کنیم و کمتر دیگران را قضاوت کنیم.

سلام دوستان طاهره هستم یک همسفر:

انسان برای قضاوت به مواردی مثل صبر، تحمل، آگاهی، آموزش، علم، دانش، ایمان، اعتمادبه‌نفس، خودشناسی و ... نیاز دارد، اما برای جهالت، هیچ پیش‌نیازی لازم نیست، زیرا خود جهالت به‌وجود آورنده میوه‌هایی از قبیل؛ نادانی، وابستگی، ترس، ناامیدی، منیت، نداشتن امنیت، خود‌خواهی، خرافات،منیت، کبر، غرور، حسادت، کینه و حرص است، پس برای جهالت هیچ هزینه و خرجی لازم نیست بپردازیم ولی برای قضاوت باید هزینه‌های زیادی پرداخت کرد. انسان به واسطه اختیاری که خداوند به او داده، از روز الست قدرت قضاوت هم به او داده شد، برای انتخاب مسیر و راه خود لحظه به لحظه در حال قضاوت است که این کار را انجام بدهم یا نه؟ 

من طاهره با توجه به این آموزش‌ها باید بدانم که قضاوت در رابطه با خود، کار خوبی است اما در مواردی که به من ربطی ندارد نباید دخالت کرد، زیرا وارد حوزه قضاوت می‌شوم. در این‌جا مبحث جهالت مطرح می‌شود؛ اولین قدم برای این که وارد قضاوت شویم تجسس کردن در امور شخصی افراد و در ادامه گمان‌ بد و ظن‌ بد است، بعد وارد مرحله سرزنش شده و شروع به غیبت کردن می‌کنیم و به عنوان یک قاضی حکم صادر می‌کنیم.

قضاوت فقط مخصوص خداوند است و بس، حتی قاضی هم با داشتن مدرک، سند، شواهد و تحقیق باز هم ممکن است اشتباه حکم صادر کند. حالا من نوعی با شنیدن یک حرف در مورد دیگران قضاوت می‌کنم و حکم هم صادر می‌کنم آیا این جهل و نادانی نیست؟ پس نتیجه می‌گیریم قضاوت کار هرکس نیست، ما برای دیگران بر حسب ظن و گمان به داوری می‌نشینیم، برای قضاوت نیاز به منابع اطلاعاتی زیادی داریم، سعی کنیم افکار و اندیشه‌ خود را بر پایه مثبت بگذاریم و اگر بیل‌زن خوبی هستیم باغچه خود را فقط بیل بزنیم، اگر فیلم‌بردار خوبی هستیم از خود فیلم‌برداری کنیم، بعد خواهیم دید که چه‌قدر تخریب داریم.

ویراستاری: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)

ارسال مطلب: همسفر آرامش رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم) 

رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر گلثومه (لژیون اول) 

همسفران نمایندگی رضا مشهد