شناخت مسیر قضاوت

دوازدهمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزش مجازی همسفران نمایندگی یوسف‌آباد، با استادی همسفر سمن، با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز شنبه نهم تیرماه 1403 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

به نظر شما پیش‌نیاز قضاوت کردن چیست؟
بنابر گفته جناب آقای مهندس؛ آن جایی که قدرت مطلق انسان را خلق کرد اعلام کرد؛ من چنین موجودی خلق کرده‌ام که دارای ویژگی‌های خاصی است، آن را از خاک آفریده‌ام و هرچیزی که در خاک هست در بدن انسان نیز وجود دارد.

خداوند وقتی که انسان را آفرید یک ویژگی به انسان داد که به بقیه مخلوقات داده نشده است، که آن ویژگی اختیار است. سرنوشت هر انسانی دست خودش است و وقتی قدرت اختیار به انسان داده شد، در ادامه اختیار قضاوت زندگی خودش هم به انسان تفویض گردید.

انسان کلاً موجودی است که قاضی به دنیا آمده و همیشه در حال قضاوت است.

حال موضوع مبحث امروز ما این است که ما در مواردی که به ما مربوط نیست قضاوت نکنیم؛ چون زندگی دیگران و امور شخصی آن‌ها به ما مربوط نیست. وقتی ما مردم را قضاوت کنیم، ناخواسته در مسیر سرزنش قدم برمی‌داریم و اینجا می‌شود قضاوتی از روی جهالت.

به طور مثال؛ کار و حرفه یک قاضی قضاوت کردن است و با تمام اسناد موجود، تجسس‌های بسیار و با همکاری هیئت‌منصفه که متشکل از تعدادی افراد عاقل و بالغ هستند،  آنان حکم بر گناهکار و یا بی‌گناهی متهمین صادر می‌کنند و ما بارها شاهد این بودیم که صدور حکم به درستی صورت نگرفته است؛ پس چطور می‌توانیم باشنیدن یک حرف ساده از یک فرد او را قضاوت کنیم؟

به طور کلی و با توجه به آموزشهای دریافتی، فراگرفتیم؛ در مورد هرچیزی که به ما مربوط نیست دخالت نکنیم و افکار و اندیشه خودمان را بر پایه مثبت بگذاریم و به زندگی و امور شخصی خودمان بپردازیم.

ضرب‌المثل؛ خاری را در چشم دیگران می‌بینی، ولی بیلی را در چشم خودت، نمی‌بینی. بر این موضوع صادق است.

می‌توان نتیجه گرفت: قضاوت کار هر کسی نیست، دیگران را داوری و قضاوت نکنیم، چراکه پیش‌نیاز قضاوت کردن اطلاعات و مواردی است که ما نسبت به آن ناآگاهیم.

رابط خبری: همسفر مهدیس، رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سارا، خدمتگزار سایت
همسفران نمایندگی یوسف‌آباد