قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای عدم‌آگاهی و ندانستن است

جلسه دهم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزش مجازی کنگره ۶۰ ویژه همسفران نمایندگی جواد با دستور جلسه «قضاوت وجهالت» با استادی همسفر لیلی، در روز شنبه۹ تیرماه سال ۱۴۰۳ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند بزرگ را بسیار شاکر و سپاس‌گزارم که در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم.

دستور جلسه این هفته راجع‌به “قضاوت و جهالت"می‌باشد. قضاوت کردن در مورد انسان‌ها در وجود ما تخریب ایجاد می‌کند و باعث سلب آرامش و آسایش ما می‌شود. انسان‌ها همیشه در مسیر زندگی‌شان بر سر دوراهی قرار می‌گیرند و با استفاده از قدرت اختیار خود مسیر خویش را انتخاب می‌کنند؛ البته در هر جایگاه و مقامی که قرار می‌گیرند، دائماً در حال قضاوت می‌باشند. یک ضرب‌المثل معروفی است که می‌گوید: اگر می‌خواهید درباره راه رفتن کسی قضاوت کنید، ابتدا کمی با کفش‌های او راه بروید. کسانی که دائماً در مورد دیگران قضاوت می‌کنند، قدر مسلم در زندگی شخصی خود هدف و برنامه مشخصی ندارند. حتی قضاوت کردن در مورد فرزندان و همسر باید در حد و اندازه‌‌ای باشد که وارد حریم خصوصی آن‌ها نشویم.

قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای عدم‌آگاهی و ندانستن است. قضاوت کردن کار بسیار دشواری است و هر کسی نمی‌تواند قضاوت نماید. کسی می‌تواند قضاوت کند و حکم صادر نماید که علم و دانش آن را داشته باشد و درس قضاوت را خوانده باشد و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد. هرچه سطح دانایی بالا باشد، قضاوت راجع‌به دیگران کمتر است؛ بنابراین انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌نماید. در جهان‌بینی مثلث جهالت در مقابل مثلث دانایی قرار می‌گیرد. سه ضلع مثلث جهالت که ترس، منیت، ناامیدی هستند؛ قطعاً در قضاوت ما تأثیرگذار می‌باشند. کسی که در مورد دیگران قضاوت می‌کند، امکان دارد بر اثر ترس، منیت و حتی ناامیدی باشد. گاهی اوقات با قضاوت کردن می‌خواهیم از خود فرار کنیم‌. ما اجازه قضاوت کردن در مورد دیگران را نداریم؛ زیرا از شرایط زندگی آن‌ها هیچ اطلاعی نداریم، فقط ظاهر زندگی آن‌ها را می‌بینیم و از باطن قضیه بی‌خبر هستیم. بیشتر قضاوت‌ها براساس ظاهر قضیه انجام می‌شود؛ زیرا هرچه را که چشم‌ ما می‌بیند، سریع مورد قضاوت قرار می‌دهیم؛ برای لحظه‌ای تفکر نمی‌کنیم که شاید قضیه به این‌گونه نباشد که ما می‌بینیم.

آقای مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت فرمودند: «قضاوت احتیاج به پیش‌نیازهای فراوانی هم‌چون ایمان، فرمان عقل، خودشناسی، علم، آگاهی، عدالت، آموزش، بی‌طرف بودن، صبر و تقوا دارد؛ اما جهالت پیش نیازی ندارد و به معنای عدم‌آگاهی، نادانی است. برای جهالت نیاز به هیچ‌گونه تلاش و هزینه‌ای نیست؛ اما قضاوت و عدالت هزینه دارد». درواقع صفات منفی مانند: حرص، بخل، حسد و خرافات میوه‌های جهالت هستند؛ درصورتی‌که خودخواهی ثمره نادانی و جهالت و نتیجه جهالت عدم‌ امنیت است. 

انسان موجودی است که از ابتدا گویی قاضی به دنیا آمده است و مرتب در حال قضاوت کردن است. ما هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شویم، مرتب در حال قضاوت هستیم که آیا این کار را انجام بدهم یا نه؟ به این مکان بروم یا نه؟ و هزاران قضاوت دیگر که انجام می‌دهیم. قضاوت در فطرت ما برنامه‌ریزی شده است. برای قضاوت کردن پارامترهای زیادی لازم است که باید رعایت شود؛ بنابراین در اموری که به ما مربوط نیست، نباید وارد شویم و قضاوت کنیم؛ زیرا باعث تخریب ما می‌شود و تمام این‌ مسائل ریشه در جهالت ما دارد. در کلام آخر این‌که اگر بیل‌‌زن خوبی هستیم، بهتر است که باغچه خود را بیل بزنیم و دوربین را روی اعمال خود بیندازیم؛ زیرا قضاوت کردن براساس حدس، ظن و گمان کار درستی نیست.

ویراستار: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم )
عکاس خبری: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر آرزو (لژیون دوم )
ارسال: مرزبان خبری، همسفر مهری
همسفران نمایندگی جواد