کارگاههای آموزشی مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی حافظ با استادی راهنما تازهواردین همسفر فاطمه با دستور جلسه: «قضاوت و جهالت» در روز شنبه ۹تیر ماه ۱۴۰۲ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
قضاوت کردن نقطه مقابل جهالت است؛ قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است. قضاوت از روی جهل میآید، یعنی ندانستن، اینکه ما از چیزی و یا از پشت پرده چیزی آگاه نیستم زیرا اگر آگاهی بود هیچگاه در تله قضاوت نمیافتادیم. در واقع قضاوت کردن یک نوع ضدارزش میباشد، زمانی که در قالب نظر دادن و یا تجسس به زندگی دیگران قضاوت میکنیم در واقع ما با قضاوت کردن توجه خود را روی مسائل زندگی دیگران گذاشتیم و خود آن موضوع را به زندگیمان دعوت میکنیم.
قضاوت کردن کارما دارد و هستی میچرخد تا روزی کارما را بر خودمان برگرداند زیرا زمانی که چیزی را ادعا میکنیم هستی از ما امتحان میگیرد و ما را در شرایط آن شخص میگذارد که ببینید خود ما چند مرده حلاج هستیم آیا ما توانایی خارج شدن از آن بحران را داشتیم که قضاوت زندگی دیگران را میکردیم.
بنابراین انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت میکند و در هر کاری دخالت مینماید اما هر چه سطح دانایی بالا باشد قضاوت راجعبه دیگران پایینتر است، اکثرا قضاوتها در ظاهر است زیرا هر چه چشممان ببیند سریع مورد قضاوت قرار میدهیم برای لحظهای تفکر نمیکنیم که شاید اینگونه نباشد که ما میبینیم.
قضاوت ابزاری است که در همه انسانها وجود دارد اما نبایستی از این ابزار استفاده کرد زیرا زمانیکه دیگران را مورد قضاوت قرار میدهیم ایجاد مشکل برای زندگی خودمان میشود.
جهالت خود یک مثلث است که از ترس، ناامیدی و منیت تشکیلشده است و زمانی که دانایی نباشد انسان وارد مرحله جهالت میشود. قضاوت از منیت می آید، هرگاه که دیگران را از منیت خود قضاوت کنیم دچار ترس در همان مقوله میشویم و بعد دچار احساس ناامیدی میشویم برفرض مثال اگر از چهره کسی قضاوت کنیم همیشه ترس این را داریم که از ما هم قضاوت شود و چون خود را محدود کردیم دچار احساس ناامیدی میشویم؛در واقع ترس، ناامیدی و منیت میوههای جهالت هستند.
ما یک قضاوت سازنده هم داریم مانند قضاوت راهنما به رهجو که باعث سازندگی است که او به رهایی و درمان برسد.
تایپ: راهنما تازهواردین همسفر فاطمه
رابط خبری: راهنما تازهواردین همسفر لیلا
عکس و ارسال: همسفر زینب، مرزبان خبری
همسفران نمایندگی حافظ
- تعداد بازدید از این مطلب :
72