آزاد و رها

همسفر سامره رهجوی لژیون شانزدهم از نمایندگی رودکی در دل‌نوشتهٔ خود در رابطه با «حس رهایی» چنین نوشت:

پرواز را یاد گرفتیم چون باید پرواز می‌کردیم، رهایی را تجربه کردیم چون رهایی حق ماست؛ چراکه خداوند انسان را آزاد و رها آفرید. خدا را هزاران بار شکر می‌کنم، خداوندی که همیشه زنده است و ناظر بر اعمال ما که اگر عنایت و توفیق او نبود ما هرگز در این مسیر قدم نمی‌گذاشتیم و رسیدن به قله پیروزی و موفقیت را جشن نمی‌گرفتیم. می‌خواهم برایتان از حس و حال خودمان بگویم که چقدر گواراست، بعد از طی یکسال از خستگی راه، جرعه‌ای آب خنک از دستان فرشته‌ای بنوشی، خسته نباشید و خدا قوتی بشنوی.

امروز بعد از ورود به حیاط آکادمی، مسافرانی را دیدم که همراه با هادیان و راهنمایان خود که آن‌ها را سلامت تا به مقصد همراهی کرده بودند، لحظات را می‌شمارند برای دیدار با جوانمردی که علمدار این مسیر است، بالاخره وقت دیدار ما شد و گل رهایی را از دستان پدر مهربانمان "آقای مهندس" گرفتیم و چه شیرین و دلچسب بود این لحظات ناب و فراموش نشدنی. این لحظات را برای همهٔ کسانی که خواهانش هستند، آرزو می‌کنم.

حالا به این اطمینان رسیده‌ام که گنج در بیغوله و خرابه پیدا می‌شود، گرچه برای رسیدن به سرمنزل مقصود و صراط مستقیم، راه پر پیچ‌وخمی در پیش داریم اما امیدوار هستیم و آرزومند. اکنون که بعد از رهایی از بند اعتیاد و ورود به سفر جهان‌بینی فرصتی فراهم شد دست در دست هم قدم بر طبیعت بگذاریم، با نگاه کردن به جلوه‌های قدرت پروردگار و زیبایی وجود نازنینش و تفکر در آن می‌توان پی برد که تاریکی و روشنایی، زشتی و زیبایی، عشق و نفرت و...در این بعد از هستی دوامی ندارد؛ بلکه فقط ابزار و وسیله و سنگ محکی است برای سنجش و اندازه‌گیری و بالا بردن ظرفیت و نقطه تحمل همهٔ انسان‌ها.

انسان از انس می‌آید به معنی همدم، هم‌نشین، برای عبور از گذرگاه‌های سخت انسان همدم و هم‌نشین می‌خواهد، همسفر می‌خواهد، چه در سفر رهایی از بند اعتیاد چه در سفر زندگی، همسفری که تکیه‌گاه باشد، همدردی کند و التیامی باشد بر زخم‌های روزگار تا باقدرت و اطمینان این سفر را به سر سلامت برساند. همسفر و مسافر هر دو همراه یکدیگرند، ای‌کاش می‌شد فقط زیبایی و خوبی همدیگر را ببینند؛ چراکه فقط دیدن خوبی‌هاست که دو بال پرواز را می‌سازد و کمک می‌کند در همهٔ امور به تعادل برسیم. چه زیبا گفت حافظ شیرازی: که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها، این مسیر بخشی از راه بود، از آن قدرت مطلق بخشندهٔ مهربان قدرتی می‌طلبیم برای ادامه راه تا در کنار خودش به آرامش برسیم.

نگارش: همسفر سامره رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون شانزدهم)
ویرایش: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر ساره (لژیون هشتم)
ارسال مطلب: مرزبان خبری همسفر سمیه
همسفران نمایندگی رودکی