خداوند قضاوتگر عادل است

همسفر صفا:
قضاوت به معنی حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است و قرار دادن این دو موضوع کنار هم به این معناست که از قضاوت‌هایی که بر مبنای ندانستن می‌باشد باید پرهیز کنیم. قضاوت دارای ۳ رکن اساسی یعنی جمع آوری اطلاعات، پالایش اطلاعات و نتیجه‌گیری و اجرای حکم می‌باشد. وقتی شخصی در مقام قاضی قرار می‌گیرد باید حرف‌های دو طرف دعوا را بشنود، تحقیق و بررسی کند بعد قضاوت کند.‌ اگر در اموری که به ما ارتباط ندارد وارد شویم و داوری کنیم یعنی کار ضدارزش انجام داده‌ایم و با این کار زندگی خود را خراب می‌کنیم و آرامش را از خودمان می‌گیریم. ریشه همه این قضاوت‌ها جهالت است. پیامد این جهالت بخل، حسد، کینه و تمام چیزهای منفی است. قضاوت کار هر شخصی نیست و احتیاج به گردآوری اطلاعات وسیع دارد پس نباید دیگران را از روی حدس و گمان قضاوت کنیم. قضاوت در مورد دیگران انتقاد نیست بلکه توهین می‌باشد. حتما لازم نیست به شخصی حق بدهیم، همین که شخصیت یک انسان را با یک رفتار قضاوت نکنیم، کافی می‌باشد.

همسفر هاجر:
قضاوت یعنی حکم کردن و جهالت به معنی عدم آگاهی و ندانستن می‌باشد. انسان مدام در حال قضاوت بسیاری از مسائل روزمره زندگی می‌باشد اما قضاوت در مورد دیگران کار اشتباهی است. به قول بزرگی اگر می‌خواهید در مورد راه رفتن فردی قضاوت کنید ابتدا کمی با کفش های او راه بروید. من از سی‌دی قضاوت آموختم برای این‌که در آرامش باشم باید قضاوت و دید منفی را از خود دور کنم و به افراد با دید مثبت نگاه کنم.

همسفر اکرم:
نقطه مقابل قضاوت، جهالت است. قضاوت کار ما نیست و اگر قضاوت کنیم یعنی جاهل هستیم پس بهتر است قضاوت نکنیم تا قضاوت نشویم. یکی از مهم‌ترین نکات در جهان‌بینی قضاوت نکردن می‌باشد. انسان از هر دستی بدهد از همان دست پس می‌گیرد، این جهان یک قانون دارد، این‌که ما هر کاری انجام بدهیم انعکاسش به خودمان بر می‌گردد و اگر قضاوت کنیم مورد قضاوت قرار می‌گیریم. اگر ظلم کنیم، به ما ظلم می‌شود و این درس زندگی است. ما همیشه باید خودمان را قضاوت کنیم زیرا همیشه بر سر دوراهی قرار می‌گیریم. اگر دیگران را قضاوت کنیم، کار را خراب می‌کنیم. فقط خداوند قضاوت عادلانه می‌کند.

همسفر المیرا:
قضاوت و جهالت ریشه در نادانی دارد
یعنی کسی که دیگران را قضاوت می‌کند نادان است. جهالت از ترس، ناامیدی و منیت تشکیل شده است. اگر ما انسان‌های جاهل، خرافاتی، حریص و خودخواه باشیم ریشه در جهالت دارد. ما اگر به دیگران گمان بد داشته باشیم یا قضاوت بکنیم وارد مرحله سرزنش می‌شویم و بعد غیبت می‌کنیم و قطعا وارد مرحله جهالت می‌شویم. اگر اندیشه‌مان را مثبت کنیم و به اصطلاح دوربینمان روی خودمان باشد زندگی بهتری خواهیم داشت.

همسفر فاطمه:
برای قضاوت کردن باید دانایی، علم و آگاهی داشته باشیم. از روی احساسات قضاوت نکنیم و باید تفکر سالم داشته باشیم و مسئولیت‌پذیر باشیم. قضاوت کار هر کس نیست و مخصوص خداوند می‌باشد. ما انسان‌ها باید در مورد خودمان قضاوت کنیم و شخصی هم که در جایگاه قاضی قرار می‌گیرد باید از مراحل متعدد عبور کند و علم و دانش آن را داشته باشد. طبق فرموده جناب آقای مهندس انسان به طور کل قاضی خلق شده است زیرا در هر لحظه به دلیل اختیاری که دارد در حال انتخاب است. قضاوت بخشی از ساختار وجودی انسان است اما نه در مورد دیگران بلکه باید قاضی اعمال، رفتار و کردار خودش باشد.

همسفر معصومه:
قضاوت و جهالت نقطه مقابل یکدیگر هستند. انسان همیشه در حال قضاوت است. زمانی می‌توانیم قضاوت کنیم که در مورد موضوع آگاهی داشته باشیم و زمانی‌که از راه منفی و ضدارزش باشد جهالت می‌شود. جهالت پیش زمینه ترس و چیزهای منفی است. انسان دارای اختیار است پس می‌تواند در مورد دیگران قصاوت نکند. برای این‌که به آرامش برسیم باید از قضاوت و افکار منفی دوری کنیم و با بالا بردن دانایی از مثلث جهالت دوری کنیم. بزرگترین دشمن خودمان جهالت می‌‌باشد و همچنین باید بدانیم که قضاوت انرژی زیادی از ما می‌گیرد.

همسفر نفیسه:
جهالت یعنی نادانی و انسان نادان دیگران را قضاوت می‌کند. زمانی‌که انسان جاهل و نادان باشد خود به خود منیت، ناامیدی، حرص و بخل به وجود می‌آید. ویژگی که خداوند بعد از خلق انسان به او داده است و به هیچ موجود دیگری نداده است اختیار می‌باشد. زمانی‌که خداوند به انسان اختیار داد، قدرت قضاوت را نیز به او داد و انسان لحظه به لحظه درحال قضاوت کردن است زیرا سرنوشت انسان دست خودش است و اختیار دارد. قضاوت به انسان داده شده است تا خودش و اعمال خودش را قضاوت کند.

همسفر ام‌البنین: 
انسان ذاتا قضاوت کردن را دوست دارد امان نباید در مورد موضوعاتی که به ما ربطی ندارد دخالت و قضاوت کنیم، اگر در اموری که به ما ربطی ندارد دخالت کنیم ریشه در جهالت و نادانی ما دارد. زمانی‌که دانایی و آگاهی ما کم باشد از روی ظاهر قضاوت می‌کنیم. ما با قضاوت‌های نابجا و اشتباه خود و دیگران را به دردسر می‌اندازیم و باعث کینه و دشمنی بین افراد می‌شویم. قضاوت سخت است و کار هر شخصی نمی‌باشد و قضاوت کار خداوند و شخصی که در این زمینه تخصص دارد می‌باشد. بنابراین بهترین راه این است که ما دوربین‌مان روی خودمان باشد و نباید در امور دیگران دخالت کنیم.

همسفر آزاده:
وقتی انسان جاهل و نادان است به خودش اجازه می‌دهد دیگران را قضاوت کند. ما اجازه قضاوت دیگران را نداریم و این وظیفه شخصی است که قاضی می‌باشد و در این کار تخصص دارد و حقوق می‌گیرد. قضاوت بسیار پیچیده و سخت است، در یک لحظه نمی‌شود تصمیم گرفت و قضاوت کرد بلکه ما باید قضاوت را به دست کائنات و سیستم آفرینش بسپاریم. ما مجاز هستیم فقط خودمان را قضاوت کنیم. قضاوت کار ضدارزشی است و باعث سلب آرامش از ما و فرد مورد قضاوت می‌شود. انسان باید دوربینش روی خودش باشد و در مسائل شخصی دیگران دخالت نکند.

تایپ: همسفر گلناز رهجوی همسفر آمنه (لژیون دوم)
ویراستار و ارسال: همسفر گلناز رهجوی همسفر آمنه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی کاشمر