قضاوت می‌کنیم چون در ذهن ما مکالمه‌ای بی‌وقفه در جریان است؛ ذهن ما لازم دارد واقعیت‌های شنیداری و دیداری خود را در ذهن خویش دسته‌بندی کند که در‌واقع آن‌ها را به داده برساند تا جایی برای ابهام در ذهن او ایجاد نگردد.
یکی از راه‌های آسان برای ذهن داوری کردن است به طور مثال در زمان‌های بسیار دور وقتی انسان‌ها رعد و برق را می‌دیدند این سؤال برای آن‌ها مطرح می‌شد که این چه چیزی است؟ و برای اینکه ابهامی در ذهن آن‌ها نباشد این جواب را انتخاب کردند: که رعد و برق چیزی نیست جزء خشم خدایان در حقیقت این تمایل طبیعی انسان برای معنا دار کردن جهان هستی است.
قضاوت کردن بخشی از داوری است که می‌تواند یک مکانیسم دفاعی باشد: ۱- برای ابهام زدایی ۲-برای فرار از ترس‌ها و ناکامی‌های خود شخص.
همان‌طور که استاد‌امین در فایل صوتی قضاوت و جهالت فرمودند: پیش زمینه‌هایی مانند جلوتر بودن از مطلب، دانایی، خودشناسی، علم، آگاهی، عدالت، فرمان عقل، بی‌طرف بودن، آموزش، ایمان، صبر و تقوا لازم است.
با توجه به اینکه قضاوت یک امر فطری است پس ایرادی ندارد اما مشکل از آن‌جایی آغاز می‌شود که از روی نادانی این اتفاق صورت می‌پذیرد. نکته‌ی حائز اهمیت در رابطه با قضاوت کردن این است که پارامتر‌های زیادی مورد نیاز می‌باشد پی بنابراین در آخر لازم است این را در نظر داشته باشیم که قضاوت و داوری، فطری است اما قضاوت کردن کار هر کسی نیست.
نویسنده: راهنما همسفر الهام (لژیون نهم)
ویرایش: همسفر فرحناز رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون هفتم)
ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون هفتم)
همسفران نمایندگی ایمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
137