صادر کردن حکم

هفتمین جلسه از دوره پانزدهم سری کارگاه‌های آموزشی همسفران با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» با استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر نازی در روز جمعه ۸ تیرماه آغاز به کار کرد.

قضاوت به معنی صادر کردن حکم و جهالت به معنی عدم آگاهی و ندانستن است. ما باید از قضاوتی که از روی جهالت انجام می‌گیرد، پرهیز کنیم. قضاوت در مورد دیگران که فقط بر مبنای یک شنیدن و یا یک دیدن باشد، کاملاً اشتباه است. افرادی که دائماً در حال قضاوت کردن دیگران هستند و در زندگی خود هدف مشخصی ندارند، در حقیقت می‌خواهند ایرادات خود را با قضاوت کردن دیگران بپوشانند. قضاوت می‌تواند بر حسب دانایی باشد، انسان هر چه داناتر باشد کمتر قضاوت می‌کند و انسانی که جاهل باشد بیشتر به قضاوت کردن می‌پردازد. جناب آقای مهندس می‌فرمایند: «یک قاضی که در رشته خود بسیار درس خوانده و از تجربه بالایی برخوردار است برای درست قضاوت کردن، چندین جلسه برگزار می‌کند تا اطلاعات خود را در مورد شخص مورد نظر کامل کند؛ سپس حکم را صادر می‌کند. با این حال باز هم امکان اشتباه کردن در کار آن قاضی وجود دارد.» پس ما زمانی‌که یک مطلبی را می‌شنویم نباید به راحتی قضاوت کنیم و حکمی را صادر کنیم. قضاوت کردن در ابتدا، انرژی و حال خوبی را برای ما به وجود می‌آورد؛ چون ما دیگران را تخریب می‌کنیم و در صور آشکار، حال ما خوب است؛ اما در صور پنهان این قضاوت ناعادلانه به خود ما برمی‌گردد و زمانی‌که ما دیگران را قضاوت می‌کنیم، به دیگران اجازه داده‌ایم که آن‌ها نیز ما را مورد قضاوت قرار دهند. ما اگر آگاهی و دانایی لازم را داشته باشیم، هیچ‌گاه به خود اجازه قضاوت کردن در مورد دیگران را نمی‌دهیم؛ زیرا در صورت انجام این کار باید بهای سنگینی پرداخت نماییم. ما فقط می‌توانیم در مورد خود و کاری که به ما سپرده شده است قضاوت کنیم و از خود بپرسیم که آیا من این کار را به درستی انجام داده‌ام یا خیر؟ فقط باید به نقص کار خود پی ببریم و در صدد رفع آن باشیم. استاد امین در این مورد می‌فرمایند: «زمانی‌که ما شخصی را نمی‌بینیم و او را قضاوت می‌کنیم، مانند این است که موشک‌هایی را به طرف او پرتاب می‌کنیم و آن شخص در نزد ما نیست؛ اما در صور پنهان خود، آن موشک‌ها و حس‌های بد ما را دریافت می‌کند و او نیز در حق ما این کار را انجام می‌دهد؛ ولی ما نمی‌توانیم آن را با چشم ببینیم.» هم‌چنین می‌فرمایند: «وقتی به منزل شخصی می‌رویم خیلی به ما خوش می‌گذرد و می‌خواهیم زمان بیشتری در آن جا بمانیم، به این دلیل که ما حس و حال خوب و مثبتی را در آن مکان دریافت می‌کنیم و برعکس این قضیه نیز می‌تواند وجود داشته باشد. فرق این دو مکان در این است که ساکنین آن مکان مثبت، هرگز دیگران را مورد قضاوت قرار نمی‌دهند؛ ولی در جایی که ما حس و حال خوبی نداریم و می‌خواهیم هرچه زودتر از آن محل دور شویم، ساکنین آن‌ مکان در صور پنهان خود، دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهند و همیشه بین افراد نزاع و درگیری وجود دارد.» حال در این میان چه کسی لذت می‌برد؟ انسان‌ها همیشه به دنبال مکانی هستند که در آن‌جا آرامش و حال خوب برقرار باشد و انرژی خوبی دریافت کنند. ما در کنگره کسی را مورد قضاوت قرار نمی‌دهیم و این مکان از حال و هوای خوب و مثبتی برخوردار است و به همین دلیل همه با میل و رغبت فراوان در این مکان حضور پیدا می‌کنیم و لذت می‌بریم. بهتر است که ما در همه حال قضاوت کردن را به خداوند بسپاریم که او بهترین قاضی است.

هماهنگی و تايپ: همسفر فیروزه (لژیون دوم)

عکس: مرزبان خبری همسفر مریم

ویرایش نهایی: همسفر الناز (لژیون ششم)

ارسال: همسفر سارا (لژیون ششم)